Θα μου πείτε, τι πιο υγιές από την συνεχή αμφισβήτηση. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω σε κάτι που και προφανές είναι αλλά και ρομαντικό. Φυσικά όταν αυτός που το κάνει λέγεται ..Σωκράτης!
Για σκεφθείτε όμως στην άλλη όχθη, την περίπτωση να συμβιώνει κάνείς με άτομα εθισμένα στο παράπονο. Αληθινό μαρτύριο θα προσέθετα. Μια τέτοια συμπεριφορά, κυριολεκτικά κινδυνεύει να μολύνει τον περίγυρό τους. Είναι μια μορφή εκδίκησης τόσο γι αυτόν που το κάνει όσο και των συνομιλητών του που το υπομένουν.
Φυσικά τα άτομα που παραπονιούνται και εδώ είναι το περίεργο, συνήθως δεν έχουν επίγνωση της πράξης τους. Ετσι, καλό θα είναι να βρεθεί ένας τρόπος να κατανοήσουν τις συνέπειες αυτού του εθισμού μήπως και αλλάξουν.
Δεν είναι μήπως αλήθεια ότι αυτοί που κατευθύνουν το θέμα μιας συζήτησης σε διαρκή διαμαρτυρία, καταλήγουν να είναι ανεπιθύμητοι και όλοι ανεξαιρέτως να προσπαθούν να τους αποφεύγουν;
Επίσης, το να εκφράζει κανείς μια αρνητική κατάσταση δεν τον βοηθάει να τη διορθώσει.
Θυμάμαι κάτι που διάβασα στον Κομφούκιο... Πίσω από την αρνητικότητα υπάρχει και ενα ποσοστό αδυναμίας που περνάει τεχνιέντως απαρατήρητο. Και καταλήγει.. αυτοί που παραπονούνται με τον τρόπο που αναπηδάει η μπάλα, είναι εκείνοι που δεν μπορούν να την χτυπήσουν!
ΜΙΧΑΛΗΣ ΦΑΡΣΑΡΗΣ
0 σχόλια: