Σε λίγο...

Παρασκευή βράδι 17 Μαίου 2013.
Στην βίλα του επιχειρηματία στα βόρεια προάστεια 3 κορυφαία στελέχη της ΝΔ μοιάζουν προβληματισμένα παρότι απολαμβάνουν  την απουσία του πρωθυπουργού στη Κίνα και δεν χάνουν τη ευκαιρία να κάνουν ακόμη πιο αδελφικούς τους δεσμούς τους με έναν από τους ισχυρούς παράγοντες του τόπου.
Από εκείνους τους ολιγάρχες που δεν κατάφερε να εξουδετερώσει ούτε καν αυτή η Τρόικα παρότι ο τύπος είναι χωμένος ως το λαιμό σε πολλές σκοτεινές μπίζνες, όπως οι μίζες με τα εξοπλιστικά.
Το θέμα των ανησυχούντων στελεχών της ΝΔ δεν ήταν παρά η εκρηκτική  άνοδος της «Χρυσής Αυγής» η οποία σύμφωνα με τις τελευταίες σφυγμομετρήσεις στην Β΄Αθήνας είναι δεύτερο κόμμα μετά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι 3 τους ζήτησαν το ραντεβού, έχοντας πάρει μια πολύ συγκεκριμένη οδηγία από έτερο προβεβλημένο στέλεχος της ΝΔ:
-Πρέπει να επιστρέψει στο κόμμα ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Πρέπει να τον πείσετε να βοηθήσει σ΄ αυτή την προαπάθειά μας. Πρέπει να καμφθούν οι αντιρρήσεις  τού Σαμαρά, έστω κι αν ο Καρατζαφέρης τον αποκαλούσε ειρωνικά «σπουδαρχήδη» και πολλά άλλα. Είναι ο μόνος που μπορεί να «επιστρέψει» πίσω στο κόμμα τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους μας...

Ο επιχειρηματίας άκουσε με προσοχή τον λόγο της επισκέψής τους. Δεν βιάστηκε να απαντήσει. Σιώπησε σαν σκακιστής που μελετά την επόμενη κίνησή του.
Οι 3  αισθάνθηκαν το αίμα τους να παγώνει. Συνηθισμένοι από τις κραυγές στα τηλεπαράθυρα που δεν επιτρέπουν στην σκέψη να ξεμυτίσει δεν περίμεναν με τίποτε αυτό το ξαφνικό μαρτύριο της σιωπής. Άρχισαν να τρέμουν αυτό που θα ακολουθήσει όπως οι νεαροί εκτελεστές της Μαφίας που βρίσκονται στο σπίτι του Αφεντικού για να μυηθούν στην φαμίλια.  Είχαν αρχίσει να ανησυχούν για τα καλά όταν εκείνος απάντησε αργά αργά με μια ερώτηση.

-Για πείτε μου ρε μάγκες, για ποιο λόγο όταν έχω στην ίδια τιμή το οριτζινάλε με το ιμιτασιόν, να προτιμήσω το δεύτερο;

Τον κοίταζαν απορημένοι αλλά τουλάχιστο ήταν  ζωντανοί κι αυτό τους έδινε ελπίδες ότι θα επέστρεφαν κάποια στιγμή σπίτια τους. Εκείνος συνέχισε φωναχτά τον συλλογισμό του

-Σας λέω λοιπόν ότι ο ακροδεξιός ψηφοφόρος έχει το οριτζινάλε που τον εκφράζει με χίλια. Γιατί να αφήσει την Χρυσή Αυγή και να ψηφίσει ΝΔ, επειδή θα επιστρέψει ο Καρατζαφέρης που χτυπιόταν για τον Παπαδήμο έξω από το Προεδρικό Μέγαρο. Δεν μπορώ να σας πως ότι θα μπορούσα να πειστώ για την σημασία αυτής της επιστροφής. Εκτός  κι αν αυτοί που σας ζήτησαν να φθάσετε ως εδώ και να μου ζητήσετε την βοήθειά μου έχουν πολύ πίσω σκέψεις για την επιστροφή του Καρατζαφέρη. Όπως για παράδειγμα το να βγάλουν από την μέση τον Βορίδη σαν δελφίνο του Σαμαρά. Να τους διαμηνύσετε ότι δεν είμαι μαζί τους. Για την ακρίβεια θα με βρουν απέναντί τους. Ο Καρατζαφέρης στη ΝΔ είναι ο πιο σύντομος δρόμος για την διάσπαση της ΝΔ. Κι όχι ότι δίνω δεκάρα για το κόμμα σας, αλλά αυτή η λύση είναι κόντρα στα δικά μου συμφέροντα...

Οι 3 νεοδημοκράτες το μόνο που δεν ήθελαν να συμβεί στη διάρκεια της βραδιάς ήταν αυτό ακριβώς που ζούσαν: O επιχειρηματίας είχε πάρει ανάποδες και σαν να μην έφτανε αυτό φώναξε μια από τις οικιακές βοηθούς  να του φέρει από την βιβλιοθήκη ένα συγκεκριμένο βιβλίο. Επρόκειτο για το «Κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη» του δημοσιογράφου Δημήτρη Ψαρρά -από την ομάδα του Ιού της Ελευθεροτυπίας.

-Και τώρα-είπε απευθυνόμενος σε έναν από τους 3 νεοδημοκράτες με φωνή που δεν άφηνε αμφιβολία για την προσταγή που έκρυβε στον τόνο της-θα μας διαβάσεις κάποια αποσπάσματα του βιβλίου που θα επιλέξω. Στην συνέχεια θα γυρίσετε σπίτια σας και θα διαμηνύσετε σ΄ αυτόν που σας έστειλε να διαβάσει το βιβλίο.
Λοιπόν αγαπητέ μου ξεκίνα να διαβάζεις από δω. Αυτό το απόσπασμα μιλάει για την «Σαλώμη». Θα συνεχίσεις με τα υπόλοιπα>



Το στέλεχος της ΝΔ σαν βρεγμένη γάτα υπάκουσε και άρχισε να διαβάζει στην ομήγυρη τα σχετικά αποσπάσματα:
 

H IΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΩΜΗΣ
“Μετά την οριακή επικράτηση του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές της 9ης Απριλίου 2000, ο Καρατζαφέρης θα επιχειρήσει για λίγες μέρες να πείσει τον αρχηγό του να μην αναγνωρίσει το αποτέλεσμα, αλλά πολύ γρήγορα θα αντιληφθεί ότι η ηγετική ομάδα του κόμματός του δεν είναι διατεθειμένη να εγκαταλείψει τη στρατηγική του «μεσαίου χώρου», με την οποία εξάλλου έφτασε στα πρόθυρα της εξουσίας.
Έχει κατορθώσει να εκλεγεί και πάλι στην όγδοη θέση του ψηφοδελτίου της Β' Αθηνών και αισθάνεται αρκετά ισχυρός να πετάξει το γάντι. Θεωρώντας αδύναμο κρίκο της ομάδας Καραμανλή τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος Αρη Σπηλιωτόπουλο, στρέφει τα πυρά του προς εκείνον.
Σημείο καμπής στις σχέσεις του με το κόμμα η συνέντευξη που θα παραχωρήσει στον Τύπο της Κυριακής.
Στη συνέντευξη αυτή ο Καρατζαφέρης θα αναλύσει όλη την πολιτική του πλατφόρμα, που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη στρατηγική του μεσαίου χώρου που ακολουθεί εκείνη την περίοδο η Νέα Δημοκρατία: «Ποιος μας αναγκάζει να φύγουμε από τις αρχές και τις αξίες του Κωνσταντίνου Καραμανλή και να πάω να στριμωχτώ στον μεσαίο χώρο; Δεν με ενδιαφέρει η ετικέτα, ας τον πουν και αναρχικό αν το θέλουν ο Καραμανλής με τον Αρη. Θα έλεγα να απευθυνθεί το ερώτημα στους 125 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Αν υπάρχουν δύο ταυτόσημες απαντήσεις στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας τι εστί μεσαίος χώρος, εγώ θα βγω να βροντοφωνάξω “δώστε το Νόμπελ ευφυΐας σε αυτόν που συνέλαβε τον όρο μεσαίος χώρος”. Ου­ δείς ξέρει τι είναι».
Η προσωπική επίθεση στον Σπηλιωτόπουλο, τον οποίο χαρακτηρίζει «Σαλώμη», υποδεικνύοντάς τον ως υπεύθυνο για τις απομακρύνσεις σημαντικών στελεχών, όπως ο Λιάπης και ο Δήμας, είναι μόνο το γαργαλιστικό στοιχείο της πολεμικής του Καρατζαφέρη. Στην πραγματικότητα επιτίθεται ευθέως στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, αποδίδοντάς του ανικανότητα και υποταγή στη διαπλοκή. Απειλεί, μάλιστα, να πάρει τη ρεβάνς στο επικείμενο έκτακτο Συνέδριο του κόμματος. Σε ερώτηση αν πρόκειται να ιδρύσει δικό του κόμμα, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας απαντά σιβυλλικά: «Δεν θα τους παρακολουθήσω στον κατήφορο. Θα προσπαθήσω να τους συγκρατήσω από τον κατήφορο που έχουν οδηγηθεί. Δεν πιστεύω ότι η Νέα Δημοκρατία θα έχει τη δυσμενή εξέλιξη να ακολουθήσει τους πειραματισμούς, τους δογματισμούς Λούλη και Αρη. Αν ο Καραμανλής, για λόγους που γνωρίζει, έχει εγκλωβιστεί σ’ αυτή τη λογική, δεν θα τον παρακολουθήσω. Δεν παραχωρώ σε κανέναν τη Νέα Δημοκρατία, αλλά επιτρέπω σε οποιονδήποτε να πάρει το δρόμο του έξω από τη Νέα Δημοκρατία. Αν θέλει ο Καραμανλής να πάρει δρόμο έξω από τη Νέα Δημοκρατία και εννοώ το ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό, εγώ δεν θα τον παρακολουθήσω. Είναι δικαίωμά μου. Δρόμοι, οι οποίοι οδηγούν σε Ζάλογγο, δεν υιοθετούνται από μένα με τίποτα».
Τα ίδια είχε υποστηρίξει ο Καρατζαφέρης και δυο βδομάδες νωρίτερα, σε άλλη εφημερίδα. Μιλώντας στην Ακρόπολι και την παλιά του συνεργάτρια στο Telecity Γιώτα Αντωνοπούλου, είχε επιτεθεί και πάλι στην πολιτική του «μεσαίου χώρου» και είχε μιλήσει για «Ζάλογγο», ενώ για το χαρακτηρισμό «ακροδεξιός» είχε αντιδράσει και πάλι έντονα: «Όχι μόνο δεν αισθάνομαι “ακραίος”, αλλά καταγγέλλω αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Αποκηρύσσω δε, μετά βδελυγμίας, κάθε πράξη που κινείται στα όρια της ακρότητας. Θεωρώ ύβρη το χαρακτηρισμό “ακροδεξιός” και καθιστώ σαφές το εξής: από εδώ και πέρα όποιος προσπαθήσει να μου κολλήσει “ακροδεξιά” ταμπέλα θα έχει συνέπειες με τη δικαιοσύνη».
Από την άλλη, η πλευρά Καραμανλή θα αποδώσει ευθύνες για την ήττα στις εκρήξεις Καρατζαφέρη. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, λίγες μέρες μετά τις εκλογές, ο Καραμανλής εξομολογήθηκε στον Στέφανο Μάνο: «Μας κατέστρεψαν τα βίντεο τύπου Καρατζαφέρη που υπόσχονταν ότι θα διορίσουμε 500.000 δικά μας παιδιά».
Ο Αγγελος Μπρατάκος θα προβάλει την ίδια ερμηνεία για την εκλογική ήττα: «Αρνητικές υπήρξαν και οι δηλώσεις του Γ. Καρατζαφέρη για 500.000 κομματικούς διορισμούς, που αξιοποιήθηκαν από την κυβερνητική προπαγάνδα για να εμφανιστεί η Νέα Δημοκρατία ως ρεβανσιστικό κόμμα».
Όπως ταιριάζει σ’ έναν τηλεοπτικό πολιτικό αστέρα, ο Καρατζαφέρης θα πληροφορηθεί τη διαγραφή του από την οθόνη της τηλεόρασης.
Μιλώντας στο Mega το βράδυ της Δευτέρας 8.5.2000, την επομένη δηλαδή της συνέντευξης Καρατζαφέρη, ο Κώστας Καραμανλής ανακοινώνει ότι ο βουλευτής με όσα υποστήριξε «έθεσε εαυτόν εκτός παρατάξεως».
Στην απόφαση της διαγραφής κατέληξε ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας όταν διαπίστωσε ότι ο Καρατζαφέρης δεν περιορίστηκε στη συνέντευξη, αλλά και το μεσημέρι της Δευτέρας από την εκπομπή του στο Telecity επανέλαβε τις ίδιες επιθέσεις.
Ακόμα και τότε, όμως, τα ηγετικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας δεν συναίνεσαν με προθυμία στη διαγραφή.
«Όταν, την επομένη ημέρα, 9 Μαΐου 2000, [ο Καραμανλής] συναντήθηκε με τα μέλη του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αντιμετώπισε την απροθυμία τους».
Ο πρόεδρος του Πειθαρχικού I. Κεφαλογιάννης «εξέφρασε σοβαρές επιφυλάξεις για τις συνέπειες που θα είχε τυχόν οριστική διαγραφή του Γ. Καρατζαφέρη και τάχθηκε υπέρ της επίλυσης του προβλήματος με διάλογο και συνεννόηση». Ο Αχ. Καραμανλής έκρινε ότι «δεν είναι κατάλληλη στιγμή για τέτοιες αποφάσεις», ενώ οι I. Βαρβιτσιώτης και Γ. Παναγιωτόπουλος «απέφυγαν να εμπλακούν στην υπόθεση», επικαλούμενοι προσωπικούς λόγους. Η μόνη λύση που απέμενε στον αρχηγό ήταν να προχωρήσει σε διαγραφή με προσωπική απόφαση.
Η κριτική του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στη διαγραφή προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στο κόμμα και έλαβε ευρεία δημοσιότητα. Στις 10 Μαΐου ο Μητσοτάκης σχολίασε: «Θα πω κάτι πολύ απλό. Αν η Νέα Δημοκρατία πάψει να είναι ένα δημοκρατικά οργανωμένο, πολυσυλλεκτικό κόμμα, δεν έχει καμία ελπίδα να ξαναδεί εξουσία». Ακόμα οξύτερο ήταν το πρωτοσέλιδο της προσωπικής εφημερίδας του στα Χανιά: «Μαζί με τον Καρατζαφέρη διέγραψε και το καταστατικό ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας».
Είναι σαφές ότι μόνο ο στενός ηγετικός πυρήνας του κόμματος γύρω από τον Καραμανλή ήταν πεισμένος για την αναγκαιότητα της διαγραφής. Ο σύμ­ βουλος επικοινωνίας του προέδρου θα γράψει αργότερα ότι οι συγκυρίες ευνόησαν τον Καραμανλή «να προχωρήσει στη διαγραφή ενός ακραίου βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας», θεωρώντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο ο αρχηγός του κόμματος έγινε πιο πειστικός για το μέτωπό του προς την Ακροδεξιά και την επικράτηση στον λεγόμενο «μεσαίο χώρο». Αλλά τη θετική αυτή ερμηνεία της διαγραφής διέψευδε η εικόνα των στελεχών που διαφωνούσαν, ενώ και οι διαρροές προς τον Τύπο απλά αναθέρμαιναν την παλιά αντίθεση Καραμανλικών και Μητσοτακικών.
Ο χαρακτήρας της προσωπικής επίθεσης κατά του Σπηλιωτόπουλου και η εκμετάλλευση που ακολούθησε από μερίδα των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης διεύρυναν το χάσμα μεταξύ Καρατζαφέρη και Καραμανλή. Είναι αλήθεια ότι τις επιθέσεις κατά του Αρη Σπηλιωτόπουλου δεν τις ξεκίνησε ο Καρατζαφέρης.
Ήδη κατά την προεκλογική περίοδο υπήρξαν πολλές παρόμοιες προσωπικές επιθέσεις εναντίον Σπηλιωτόπουλου και Καραμανλή. Αλλά ο χαρακτηρισμός «Σαλώμη» τροφοδότησε μια νέα σειρά κίτρινων και ροζ σχολιασμών, κυρίως από το ραδιόφωνο, σε σημείο που υποχρεώθηκε ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της αξιωματικής αντιπολίτευσης να καταφύγει στη δικαιοσύνη εναντίον του ραδιοσταθμού Flash (συμφερόντων τότε Σωκράτη Κόκκαλη) και τριών δημοσιογράφων που πρωταγωνίστησαν στη σχετική εκστρατεία, του Νίκου Κακαουνάκη, του Θέμου Αναστασιάδη και του Βαγγέλη Περρή. «Οι εκπομπές των τριών εναγομένων δημοσιογράφων που είναι πολιτικού και σατιρικού περιεχομένου», καταλήγει η δικαστική απόφαση που εκδόθηκε δύο χρόνια αργότερα, «έγιναν με αφορμή τα λεχθέντα, εκείνη την εποχή, από τον Γεώργιο Καρατζαφέρη, τέως μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας σε βάρος του ενάγοντος που είναι υψηλόβαθμο στέλεχος του κόμματος αυτού, εκπρόσωπος Τύπου (τότε) και νυν βουλευτής Επικρατείας. Το σύνολο των ανωτέρω κειμένων δεν περιέχει ισχυρισμούς περί γεγονότων, ώστε να απαιτηθεί έρευνα περαιτέρω της αναλήθειας ή μη αυτών.
Ωστόσο διακριβώνεται εύκολα από το σύνολο των εκφράσεων των τριών δημοσιογράφων, ως και του τρόπου με τον οποίο εκφράστηκαν, ότι υπάρχει σκοπός εξυβρίσεως». Το δικαστήριο έκρινε ότι «οι φράσεις που αναφέρονται στο πρόσωπο του ενάγοντος έχουν άμεσο στόχο την προσβολή της προσωπικότητάς του, δεδομένου ότι δεν πρόκειται για απλή αναπαραγωγή των λεχθέντων από τον Γεώργιο Καρατζαφέρη, αλλά από τα συνολικά κείμενα των εκπομπών αποδεικνύεται ότι αυτοί έχουν αποδεχθεί τις απόψεις τούτου, τις οποίες ακολούθως σχολίασαν και σατίρισαν με τρόπο αήθη υπερβαίνοντα τα όρια της κοσμιότητας και τέλος, διατύπωσαν υβριστικούς και επιλήψιμους χαρακτηρισμούς και ιδιότητες σε βάρος τόσο του ενάγοντος όσο και του πολιτικού αρχηγού του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή». Πάντως η απόφαση καταλήγει -εκτός από την επιβολή σοβαρού ποσού αποζημίωσης- και στην απαγόρευση της χρήσης της λέξης «Σαλώμη» από τους τρεις δημοσιογράφους: «Οι εναγόμενοι πρέπει να υποχρεωθούν να παραλείπουν στο μέλλον την αναφορά παρομοίων εκφράσεων σχετικών με τον χαρακτηρισμό Σαλώμη».
Θα έκανε εντούτοις λάθος όποιος θα απέδιδε σε τυχαία παρόρμηση ή λάθος επιλογή την έκρηξη Καρατζαφέρη κατά Σπηλιωτόπουλου που οδήγησε στη δια­ γραφή του. Αρκετούς μήνες πριν από τις εκλογές ο Καρατζαφέρης προετοίμαζε το έδαφος για τη νέα αυτόνομη πολιτική πορεία του.
Η προσωπική του εφημερίδα Άλφα Ένα αρχίζει να εκδίδεται από τις 15 Ιανουαρίου 2000, τρεις μήνες σχεδόν πριν από τις εκλογές. Οι προσεκτικοί τηλεοπαδοί του Καρατζαφέρη διέκριναν ότι αρκετούς μήνες νωρίτερα η εκπομπή του έχει μετονομαστεί σιωπηλά από «Νέα Ελπίδα» σε «Χέρι-Χέρι».
Ο συμβολισμός σαφής. Ο καναλάρχης δεν μιλά πλέον για το ακροδεξιό «συμπλήρωμα» της Νέας Δημοκρατίας, αλλά για την προσωπική του πολιτική οργάνωση. Ήρθε η ώρα να δοκιμάσει στην πράξη όσα επί χρόνια μεθοδικά προετοίμαζε από την εκπομπή του.
Ακόμα και τότε, από την πλειοψηφία των αναλυτών ο Καρατζαφέρης έχει εξασφαλισμένη πολιτική ασυλία, ενώ και οι κατά τεκμήριο σοβαροί πολιτικοί συντάκτες αδυνατούν να διακρίνουν τα ακροδεξιά χαρακτηριστικά της παρέμ­ βασής του. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ο Αγγελος Στάγκος στο Βήμα θα θυμίσει ότι «ο Καρατζαφέρης συμμετείχε ενεργά στην ομάδα του στενού συνεργάτη του κ. Κ. Μητσοτάκη, του Κ. Σπυρόπουλου», και συμπεραίνει ότι «αν ο άνθρωπος ανήκε ιδεολογικά στην Ακροδεξιά, θα είχε διαμαρτυρηθεί έντονα για την κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - Συνασπισμού, αλλά βεβαίως δεν το έκανε»". Την ίδια εκτίμηση έχει και ο τότε ιθύνων νους του Ελεύθερον Τύπου, Γιώργος Κύρτσος, ο οποίος δημοσίευσε και την επίμαχη συνέντευξη. Στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα, ο Κύρτσος θα διαφωνήσει με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε ο Καρατζαφέρης: «Κατά την άποψή μου, στελέχη σαν τον Καρατζαφέρη πρέπει να ενσωματώνονται στην προσπάθεια ενός πολυσυλλεκτικού κόμματος εξουσίας, όχι να οδηγούνται στο περιθώριο για λόγους εντυπωσιασμού. Αρκεί να θυμίσω ότι ο Καρατζαφέρης στήριξε, με τις δυνάμεις του, τα ανοίγματα Μητσοτάκη προς την Αριστερά. Επομένως, αντί να επιδίδεται η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας σε κυνήγι ακροδεξιών μαγισσών, θα μπορούσε να εντάξει τον Καρατζαφέρη -και όσους σκέφτονται σαν αυτόν- στην κοινή προσπάθεια με την κατάλληλη καθοδήγηση».
Στο ίδιο βιβλίο ο Κύρτσος αποκαλύπτει ότι δέχτηκε να φιλοξενήσει τη συνέντευξη «στο όνομα του διαλόγου και της παλιάς φιλίας» του με τον Καρατζαφέρη, αλλά και «για να δώσω βήμα σε ένα στέλεχος που πρωταγωνιστούσε στην αμφισβήτηση του Αρη Σπηλιωτόπουλου». Γι  αυτόν η ουσία ήταν να πετύχει την απομάκρυνση του Σπηλιωτόπουλου, τον οποίο θεωρούσε εμπόδιο στα δικά του επιχειρηματικά και πολιτικά σχέδια. Και βέβαια δικαιώθηκε: «Με την επιθετική κίνηση του Καρατζαφέρη άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον Σπηλιωτόπουλο. Όσοι γνωρίζαμε τον τρόπο που σκέπτεται και δρα ο Καραμανλής ήμασταν βέβαιοι ότι θα τον απομάκρυνε για να προστατευτεί ο ίδιος».

Η ΧΡΥΣΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΑΣΕΤΑΣ
«Η Νέα Δημοκρατία μετά τις εκλογές του 1981 έχει κάνει τέτοια στροφή προς τα δεξιά», γράφει το 1983 ο Παύλος Μπακογιάννης, «που σήμερα βρίσκεται δεξιότερα της παλιάς EPE, που ασφαλώς έχει λιγότερη σχέση με αυτό που ήταν στην περίοδο ’74-’80. Δυστυχώς έχει κανείς την εντύπωση ότι το κόμμα αυτό προσπαθεί να στηριχτεί σε λείψανα του παρελθόντος».
Το πολιτικό αυτό κλίμα είναι εξαιρετικά ευνοϊκό για τον Καρατζαφέρη με το «βρόμικο μυαλό» και τη θητεία στο χώρο της φιλοβασιλικής Ακροδεξιάς. Για την περίοδο αυτή, από το επίσημο βιογραφικό που έχει συντάξει ο ίδιος, μαθαίνουμε ότι «το 1983 παρακολουθεί ως υπότροφος μαθήματα ενημέρωσης στο Ίδρυμα Αντενάουερ στη Βόννη της Γερμανίας», ενώ «το 1986 προσκεκλημένος από το Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών της Ουάσινγκτον παρακολουθεί μαθήματα επικοινωνίας στις Βερσαλλίες».
Πρόκειται για δύο υπερσυντηρητικές δεξαμενές σκέψης: το Ίδρυμα Αντενάουερ της γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας, και το Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών του αμερικανικού νεοσυντηρητισμού που γιγαντώθηκε επί Ρέιγκαν. Για να προσκληθεί και από τα δύο αυτά ιδρύματα ο Καρατζαφέρης φαίνεται ότι είχε καταστεί εκείνη την περίοδο βασικό στέλεχος του προπαγανδιστικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας.
Αναπολώντας είκοσι πέντε χρόνια αργότερα την περίοδο εκείνη της «κασέτας», ο Καρατζαφέρης θα περιγράψει το πολιτικό πλαίσιο της εποχής: «Έπρεπε να αντιμετωπίσουμε τη φασιστική νοοτροπία του ΠΑΣΟΚ, όπως έλεγε ο Αβέρωφ και ο Μητσοτάκης. Η Νέα Δημοκρατία έπρεπε να κινηθεί σε δύο άξονες, από τη μια ο Ελεύθερος Τύπος κι από την άλλη η TV-Press. Θυμάμαι ότι όλα αυτά τα χρόνια εμείς παίρναμε θέματα που αναδείκνυε ο Ελεύθερος Τύπος για την TV-Press και θέματα που ξεψάχνιζε η TV-Press τα έπαιρνε ο Ελεύθερος Τύπος. Ήταν μια όμορφη περίοδος, σκληρή. Θυμάμαι με τον Δημήτρη τον Ρίζο μπαινοβγαίναμε στις φυλακές».
Το πολιτικό βάρος του Καρατζαφέρη στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας διαρκώς αυξάνει: «Από το ’83 που έκανα την TV-Press ήμουν ο άνθρωπος της Νέας Δημοκρατίας. Δεν κινείται τίποτα επικοινωνιακά χωρίς εμένα, εκ των πραγμάτων και με όλους τους αρχηγούς. Έπαιξα όλους τους ρόλους. Ήμουν με τον Αβέρωφ [και στη συνέχεια] με τον Μητσοτάκη».
Η κασέτα τού δίνει τη δυνατότητα να μονοπωλεί έναν τομέα που δεν μπορούσε να προσεγγίσει κανείς άλλος από το επικοινωνιακό επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας: «Έφτασε ο Μητσοτάκης να πει το ’89 ότι αν δεν ήταν η TV-Press κι ο Καρατζαφέρης δεν θα είχαμε καταφέρει να τουμπάρουμε το ΠΑΣΟΚ. Εάν παίξουμε τώρα τις κασέτες αυτές θα καταλάβετε τι θα πει παραταξιακός αγώνας. Το τι κάναμε. Πόσο είχαμε κάνει δύσκολη τη ζωή τους. Βλέπανε κάμερα και τρέχανε»".
Όσο για τη δημοσιογραφική μέθοδο που χρησιμοποιούσε ο Καρατζαφέρης, δεν ήταν άλλη από τη χρήση μιας πρωτόγονης κρυφής κάμερας: «Αυτά κάναμε. Κάθε μέρα στην Ασφάλεια. Και την Candid Camera. Αυτό που κάνει τώρα με πολύ καλό τρόπο ο Μάκης ο Τριανταφυλλόπουλος το κάναμε εμείς είκοσι χρόνια πριν. Κρύβαμε την κάμερα μέσα σε σακούλες κ.λπ.»
Ο Γιώργος Λιάνης μνημονεύει μια χαρακτηριστική περίπτωση χρήσης της κρυφής κάμερας του TV-Press από τον Καρατζαφέρη στο Λονδίνο, στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Αύγουστο του 1988, με σκοπό να παγιδεύσει τους γιατρούς του πρωθυπουργού: «Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, σημερινός βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, εμφανίστηκε κάποιο πρωί στην πρες κόνφερανς, έχοντας κρυμμένη μια κάμερα σε μια πράσινη νάιλον σακούλα. Η κάμερα σημάδευε κατάστηθα τον Κρεμαστινό!
 Όταν ο Καρατζαφέρης τον ρώτησε πολύ σοβαρά μαγνητοσκοπώντας ταυτοχρόνως “υπάρχει ενδεχόμενο να πάσχει ο πρωθυπουργός από το Σύνδρομο της Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας;” του Κρεμαστινού του φύγανε τα πτυχία διαμιάς. Έχασε το χρώμα του. Δεν πίστευε ούτε κατάλαβε τι μπορούσε να συμβαίνει». Την ίδια ιστορία διηγείται και ο Καρατζαφέρης στο βιβλίο του για την περίοδο εκείνη: «Τη δεύτερη ημέρα που θα πρωτοσυναντούσαμε το ιατρικό δίδυμο Κρεμαστινό-Πλέσσα, εγώ δεν ήθελα να χάσω με τίποτα το διαγραφόμενο “σόου”. Έβαλα την κάμερα στην τσάντα ενός γνωστού καταστήματος του Λονδίνου και έκανα στη θέση τη φακού μια τρύπα. Τρεις της πρεσβείας και τρεις της Ασφάλειας -σε πόσο καλά χέρια ακουμπούσε ο Ανδρέας- δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί είχα βάλει την τσάντα πάνω στο τραπέζι και γιατί ήμουν τόσο νευρικός και τη μετακινούσα κάθε φορά που άλλαζε ο ομιλητής στην αίθουσα Τύπου».
Στη συνέχεια ο Καρατζαφέρης περιγράφει πώς τον κατάλαβε ο Λιάνης και τι έκανε εκείνος για να αντιδράσει, αλλά αποφεύγει βέβαια να αναφερθεί στο ερώτημά του προς τον καθηγητή Κρεμαστινό.
Όπου δεν χωρούσε η κρυφή του κάμερα, ο Καρατζαφέρης επιστράτευε τους κοριούς για να παγιδεύσει τα θύματά του: «Μια φορά, για να πιάσουμε κάποιον τότε με τον Κοσκωτά, έχουμε βάλει κοριούς στο δωμάτιο. Έπρεπε να βγάλουμε τα στοιχεία, να βοηθήσουμε τη Νέα Δημοκρατία να αποδείξει τα παιχνίδια με τον Κουτσόγιωργα. Λέω λοιπόν σ’ έναν μεγάλο δικηγόρο “δώσε μου το γραφείο σου, έχω χτυπήσει μία επώνυμη και δεν κάνει να την πάω από κει, δώσε μου να πάω να κάνω δουλειά μου”. Μου δίνει το κλειδί και πάμε μέσα με τον Πανόπουλο και γεμίζουμε το δωμάτιο με κοριούς. Βάζουμε στο υπόγειο ένα μαγνητόφωνο με τον άλλο μας συνεργάτη, τον αείμνηστο Βασίλη Ρίζο, και το βάζουμε δίπλα στον καυστήρα. [...] Τα δώσαμε αυτά τότε και αποκαλύφτηκαν τα 2 εκατομμύρια δολάρια που είχε πάρει ο Κουτσόγιωργας. Ήταν η αρχή του τέλους του ΠΑΣΟΚ. Αυτή τη δουλειά κάναμε τότε. Κρυβόμαστε όπως επί χούντας. Ζούσαμε μια περίοδο χούντας. Όλα αυτά με την TV-Press».
Για την κυκλοφορία αυτής της κασέτας δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, εφόσον η διανομή της γινόταν από τον ίδιο τον παραγωγό. Ο Καρατζαφέρης αναφέρει ένα πολύ μεγάλο νούμερο: «Ξεκίνησα με 50 κασέτες και έφτασα να δίνω 50.000 κασέτες το 1989». Ο ίδιος μετρά 150 διαφορετικές εκδόσεις της κασέτας από την 1.2.1984 μέχρι το 1987, ενώ ανεβάζει τον αριθμό των «τηλεθεατών» του σε 6.000.000.
 Όσο κι αν είναι υπερβολικά και αυθαίρετα τα νούμερα αυτά, παραμένει το γεγονός ότι η δεκαπενθήμερη βιντεοκασέτα της TV-Press λειτούργησε ως πρόπλασμα του καναλιού του Καρατζαφέρη. Με μια χούφτα συνεργάτες και τη σύζυγό του στον τομέα της διαφήμισης κατάφερε να δώσει τον δικό του τόνο στην πολύχρονη προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να ξανακατακτήσει την εξουσία.
Όπως συνηθίζει σε όλες του τις δουλειές σε μέσα ενημέρωσης, ο Καρατζαφέρης συνόδευε την κασέτα με ένα εισαγωγικό αυτοθαυμαστικό τραγουδάκι: «Θέματα που αλήθεια θες / του σήμερα, του αύριο, του χτες / κάθε πρώτη και δεκάξι / στην TV-Press. / Στη βιντεοκασέτα δες / αλήθεια άκουσε και πες / μπράβο τόλμη, μπράβο τόλμη / η TV-Press».
Η κασέτα ξεκινούσε με σχόλιο του εκδότη της, όπου αναγνωρίζουμε τα στοιχεία που έγιναν πολύ γνωστά στη συνέχεια: την προσέγγιση της σκληρής Δεξιάς, το άνοιγμα στους νοσταλγούς της δικτατορίας, τη συνωμοτική αντίληψη της ιστορίας, το συνδυασμό της ροζ και της κίτρινης δημοσιογραφίας με έναν αυστηρό κομματικό προσανατολισμό.
«Τι έγινε φέτος με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου;» αναρωτιόταν ο Καρατζαφέρης στο σχόλιό του από τη βιντεοκασέτα τον Νοέμβριο του 1985, όταν δολοφονήθηκε από τον αστυνομικό Μελίστα ο δεκαπεντάχρονος Μιχάλης Καλτεζάς.
«Τα γεγονότα ήταν τυχαία ή στημένα; Το κάψιμο της Αθήνας, όλη αυτή η φασαρία, η λεηλασία, το σπάσιμο των καταστημάτων ήταν ο σκοπός ή μήπως ήταν το μέσον για κάποιες άλλες επιδιώξεις; Απ’ ό,τι φαίνεται, το μόνο τυχαίο γεγονός σ’ αυτές τις τραγικές ημέρες ήταν ο άδικος θάνατος αυτού του παιδιού. Η σφαίρα δεν είχε υπολογιστεί στο σενάριο και παρολίγο να χαλάσει τη συνταγή. Τα άλλα όλα ήταν μέσα στο παιχνίδι. Όλα».
Δύο χρόνια αργότερα, πάλι με την επέτειο του Πολυτεχνείου, ο Καρατζαφέρης θα υιοθετήσει όλα τα στερεότυπα της Ακροδεξιάς για την εξέγερση και θα παίξει μια μακάβρια κολοκυθιά με τον αριθμό των νεκρών: «Αυτός είναι ένας μύθος. Εγώ δεν δέχομαι τον μύθο των 57, των 59,63, 73,85. Ποτέ δεν έχει συμφωνηθεί ένας αριθμός των νεκρών του Πολυτεχνείου. Ο πραγματικός αριθμός, κυρίες και κύριοι, των νεκρών είναι δώδεκα και βγαίνει από μία απόρρητη έκθεση του υπαρχηγού της Αστυνομίας Σαμπάνη. Εκτός από τον ατυχή Διομήδη Κομνηνό, έξω κι αυτός από το Πολυτεχνείο, οι υπόλοιποι 12 νεκροί εκείνων των ημερών ήταν σε απόσταση 1 μέχρι και 12 χιλιόμετρα από το Πολυτεχνείο. Δύο ή τρεις απ’ αυτούς χτυπήθηκαν στην ταράτσα τους, που ’χανε βγει για να δουν τα γεγονότα, από ελεύθερους σκοπευτές. Εμείς κατά κανένα τρόπο δεν δεχόμαστε την καπηλεία, η οποία γίνεται από τις αριστερές μάζες. Είναι, πιστεύ­ ουμε, μία ακόμα κομμουνιστική παραπληροφόρηση, μία ακόμα κομμουνιστική αποπληροφόρηση».

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΜΙΜΗΣ

Στην ίδια κασέτα ο Καρατζαφέρης δεν παραλείπει το αγαπημένο του θέμα της εποχής. Προβάλλει μια γυμνή φωτογραφία της Δήμητρας Λιάνη από το γερμανικό περιοδικό Quick, συνοδεύοντάς την με τα δικά του σχόλια: «Το περιοδικό, το οποίο είναι από τα εγκυρότερα, ισχυρίζεται ότι η Μάργκαρετ αργά ή γρήγορα θα προχωρήσει στη δημιουργία κόμματος. Κι όλα αυτά εξαιτίας του κόμματου που έχετε στις οθόνες σας».
Βέβαια το περιοδικό Quick -πού έκλεισε το 1992- δεν ήταν «από τα εγκυρότερα», αλλά ένα ροζ σκανδαλοθηρικό έντυπο, το οποίο στηριζόταν στην ηδονοβλεπτική διάθεση του συντηρητικού και πουριτανικού αναγνωστικού κοινού. Αλλά ο Καρατζαφέρης εμπνεόταν από το ζήτημα. Και συνέθετε αυθόρμητα έμμετρα σλόγκαν: «Το ΠΑΣΟΚ πλέον δεν πείθει. Χρειάζεται πολλή λήθη, νέα ήθη και μεγάλα στήθη». Και λίγο αργότερα: «Ο πρωθυπουργός της χώρας αγοράζει λιανικά και μας πουλάει χοντρικά. Βέβαια, από την ποιότητα που είδα, μάλλον κι αυτός χοντρικά αγοράζει».
Πηγή του Καρατζαφέρη δεν είναι άλλη από το ακραίο αντικοινοβουλευτικό και φιλοχουντικό έντυπο Στόχος, μια συνήθεια που θα τον συνοδεύσει και στην ανάπτυξη της ειδησεογραφίας από το κανάλι του την επόμενη δεκαετία. Από τον Στόχο αντιγράφει τα περί μύθου του Πολυτεχνείου, όπως και την «πληροφορία» ότι η Λιάνη διοχέτευσε τις προσωπικές φωτογραφίες της στο εξωτερικό: «Η επίσημη αγαπημένη ήταν αυτή που διοχέτευσε τις φωτογραφίες της στο εξωτερικό, γιατί βλέπει ότι κλονίζεται η θέση της στην καρδιά του μεγάλου». Και πώς διασταύρωσε αυτή την πληροφορία ο έμπειρος δημοσιογράφος: Πολύ απλά: «Μέχρι τη στιγμή που βγαίνει η TV-Press κανείς δεν διέψευσε αυτό τον ισχυρισμό της εφημερίδας Στόχος και ουδείς υπέβαλε μήνυση».
Βέβαια ο Καρατζαφέρης γνώριζε καλά ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. Για τον απλούστατο λόγο ότι εκείνος που διοχέτευσε τις επίμαχες φωτογραφίες στο εξωτερικό ήταν ο ίδιος!
Το αποκαλύπτει στο βιβλίο που έβγαλε λίγους μήνες αργότερα. Εκεί περιγράφει με περηφάνια τον τρόπο που απέκτησε τις φωτογραφίες από κάποιους σκοτεινούς τύπους που του τις πούλησαν. Στη συνέχεια επιχείρησε να τις διοχετεύσει στον Ελεύθερο Τύπο και την Ελευθεροτυπία, αλλά του αρνήθηκαν. Έτσι τις έβγαλε στην TV-Press και παράλληλα τις πούλησε στο διεθνές φωτογραφικό πρακτορείο Action Press. Το ποσό που εισέπραξε απ’ αυτή την αγοραπωλησία δεν το αναφέρει ο Καρατζαφέρης, παρά μόνο τον όρο που έθεσε: «Δε μ’ ενδιαφέρει το ποσόν. Με ενδιαφέρει να βγει παντού και γρήγορα».
Αυτή είναι η εποχή που η βιντεοκασέτα του Καρατζαφέρη φτάνει στο απόγειο της κυκλοφορίας της, δηλαδή η διετία 1988-1989, με την ασθένεια του Ανδρέα Παπανδρέου και την ανάμειξη του σκανδάλου Κοσκωτά με τις ροζ αποκαλύψεις για την ιδιωτική ζωή του πρωθυπουργού.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο Καρατζαφέρης όχι μόνο εκμεταλλεύεται το νοσηρό πολιτικό κλίμα για να δώσει τον δικό του τόνο στην προπαγανδιστική εκστρατεία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά αισθάνεται τόση ισχύ ώστε διεκδικεί από τότε το δικαίωμα να δίνει από την τηλεόραση συμβουλές στον πρόεδρό της Κώστα Μητσοτάκη, υποδεικνύοντας ακόμα και τον τρόπο συγκρότησης του καθοδηγητικού οργάνου του κόμματος. Μάλιστα από τότε αρχίζει να προβάλλει την ιδέα σύγκλισης όλων των δυνάμεων της Δεξιάς (μαζί και της Ακροδεξιάς) για να επιτευχθεί η κρίσιμη συσπείρωση και η νίκη. Πρόκειται για το σχήμα που θα επαναφέρει μετά το 1993, όταν και πάλι θα βρεθεί η Νέα Δημοκρατία στην αντιπολίτευση:
«Καλό αποτέλεσμα [αν γίνουν εκλογές] για τον Ανδρέα είναι η αξιωματική αντιπολίτευση η σημερινή να μην πάρει τότε απόλυτη πλειοψηφία. Κι όπως είναι ανάδελφη η Νέα Δημοκρατία μέσα στο κοινοβούλιο, να μπορέσει αυτός να πάρει την εξουσία με τους κομμουνιστές, έστω και μισό-μισό. Τότε, όπως πιστεύει το ΠΑΣΟΚ και πολλοί άλλοι έξω από το ΠΑΣΟΚ, θα υπάρξουν αυτόματες συγκρούσεις μέσα στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Και τι προτείνουμε εμείς: Πέρα από την παραβολή εκείνη με το μόσχο τον σιτευτό που πρέπει να σφάξουμε το ταχύτερο δυνατό με την επάνοδο και του τελευταίου προβάτου, στάνη γαρ κατά τον συμπαθέστατο και φίλο επίτιμο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, πρέπει να δραστηριοποιήσουμε τα μυαλά, τους οδηγούς αυτού του χώρου. Το ταχύτερο δυνατόν να γίνει ένα πολιτικό συμβούλιο, σαν κι αυτό που υπήρχε κάποτε. Πέρα από τους παραδοσιακούς εκτός που τους θέλαμε εντός, Ράλλη, Μπούτο, Στεφανόπουλο, να περιλαμβάνει τους τρεις δημάρχους, τους τρεις κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους και κείνους που το αλάθητο κριτήριο της κοινής γνώμης έχει ξεχωρίσει απ ’ το σωρό».
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι ο Καρατζαφέρης αυτοπροτείνεται για την ηγεσία του κόμματος. Αλλωστε αυτός ήταν που είχε τιμηθεί με 200 πλακέτες από τις κομματικές οργανώσεις26. «Οι καταξιωμένοι αυτοί», συνεχίζει, «με την πείρα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και του επιτίμου προέδρου, θα επιβάλουν τα επιτίμια στους αλαζόνες της εξουσίας.
Με μόνο του τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας να κοπιάζει και με μία εκτελεστική επιτροπή ικανή μόνο για φωτογραφικό ντεκόρ εμείς πιστεύουμε ότι δεν είναι η καλύτερη δυνατή αποδοτική ομάδα». Πέντε χρόνια, δηλαδή, πριν ενταχθεί στα ψηφοδέλτια του κόμματος, ο Καρατζαφέρης ασκεί ήδη τη δική του εσωκομματική αντιπολίτευση, στρεφόμενος ακόμα και απέναντι στον αδιαφιλονίκητο αρχηγό. Καθώς φαίνεται, η ισχύς που αντλεί από τη βιντεοκασέτα είναι ήδη τεράστια. Ίσως έτσι να εξηγείται και το γεγονός ότι μια από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1990 ήταν να αποκαταστήσει τον δραστήριο εκδότη της βιντεοκασέτας, παραχωρώντας του άδεια για τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σταθμό. Επιτέλους η «κασέτα» γίνεται κανάλι και ο Καρατζαφέρης μέσα σε μια νύχτα από «κινητό συνεργείο» μεταβάλλεται σε καναλάρχη.
Τα χρήματα που απαιτήθηκαν γι’ αυτή την επένδυση ήταν βέβαια πολλά. Ο Καρατζαφέρης μετά από πολλά χρόνια θα πει ότι το κεφάλαιο το απέκτησε με τις πωλήσεις του βιβλίου του για τη Δήμητρα Λιάνη, “Η Λιάνη στηρίζει την αλλαγή”, το οποίο έγινε ανάρπαστο επειδή περιείχε και αφίσα με τις περιβόητες φωτογραφίες της Λιάνη σε ιδιωτικές στιγμές. «Η τηλεόραση», θα πει το 2008 σε συνέντευξή του ο Καρατζαφέρης, «ανήκει εξ ημισείας στην κυρία Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου. Να ’ναι καλά. Όταν έβγαλα εκείνο το βιβλίο, με το υλικό εκείνης της εποχής, για το οποίο πρέπει να ομολογήσω, δεν είμαι υπερήφανος σήμερα 20 χρόνια μετά, έδωσα τότε 100.000 βιβλία από 1χιλιάρικο. Ήταν μια ολόκληρη περιουσία. Αυτό μου έδωσε τη βάση να ξεκινήσω το κανάλι».

Ο ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΔΥΜΟΥΣ ΠΥΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ


Όπως συνέβη με τους ομοϊδεάτες του σ’ όλο τον κόσμο, ο Καρατζαφέρης άδραξε ως μεγάλη ευκαιρία για να αναπτύξει τις συνωμοτικές θεωρίες του την παγκόσμια έκπληξη, τον τρόμο και την αμηχανία που προκάλεσε η επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Μάλιστα θεώρησε κατάλληλη τη στιγμή αυτή για να καλέσει πάλι τον Κώστα Πλεύρη στο κανάλι του και να μιλήσουν περί Εβραίων. Και δεν δίστασε ακόμα και να φέρει στη Βουλή, με ερώτησή του προς τον τότε υπουργό Εξωτερικών Γεώργιο Παπανδρέου, την εξωφρενική θεωρία ότι οι 4.000 Εβραίοι που εργάζονταν στους πύργους είχαν ειδοποιηθεί για την επίθεση και έτσι σώθηκαν. Φυσικά δεν είναι ούτε ο μόνος που ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο ούτε καν ο εμπνευστής της «θεωρίας».
Αυτό που ξεχωρίζει στην αντίδραση του Καρατζαφέρη είναι ο τρόπος που απάντησε από την εκπομπή του σε ανακοίνωση της ισραηλινής πρεσβείας στην Αθήνα, η οποία διέψευδε τον τερατώδη ισχυρισμό. 0 Καρατζαφέρης δεν διστάζει να επιτεθεί στους Έλληνες Εβραίους, κατηγορώντας τους για εγκλήματα: «Δεν έχουν δικαίωμα να προκαλούν αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι τον τόπο αυτόν τον έχουν γεμίσει με εγκλήματα. Δεν νομιμοποιούνται να μιλάνε στην Ελλάδα οι Εβραίοι και να προκαλούν τον πολιτικό κόσμο. Είναι μεγάλη η αναίδειά τους». Για τον Καρατζαφέρη είναι «γνωστό τοις πάσι ότι είναι θρασύδειλοι οι Εβραίοι. Τα λέω αυτά για τα Εβραιάκια». Και δεν έχει κανένα πρόβλημα να καταγγείλει ως θύτες τα θύματα του πιο φριχτού μαζικού εγκλήματος της σύγχρονης ιστορίας, μιλώντας για «τα εγκλήματά τους στη Θεσσαλονίκη».

Στη συνέχεια ο Καρατζαφέρης αραδιάζει όλα όσα είχε μάθει επί χρόνια δίπλα στον Πλεύρη: «Ελάτε εδώ, κύριε πρεσβευτά, να μιλήσουμε για το Ολοκαύτωμα, να μιλήσουμε για τους μύθους του Άουσβιτς και του Νταχάου και να μιλήσουμε για τους φούρνους αυτούς, να μιλήσουμε για τους θαλάμους αερίων, να δούμε, λοιπόν, αν οι θάλαμοι αερίων ήταν μονωμένοι για να κρατούν τα αέρια μέσα ή ήταν απλώς ένα τούβλο».

Ακολουθεί το γνωστό επιχείρημα περί προαιώνιας έχθρας Ελλήνων-Εβραίων: «Εμείς έχουμε μανία εναντίον σας ή όπου πάμε κι όπου σταθούμε σας βρίσκουμε μπροστά; Επειδή έχετε βρει επάνω τους κουφιοκεφαλάκηδες που σας φοβούνται και σας τρέμουνε, επειδή ελέγχετε το σύστημα με τις στοές σας και τα παρακλάδια από κάτω, νομίζετε ότι κι εμείς είμαστε το ίδιο προσκυνημένοι; Όχι, υπάρχουν ακόμα άτομα στην Ελλάδα που δεν φοβούνται. Και είμαστε η πλειοψηφία. Ελάτε να βρούμε στη σύγχρονη πολιτική ιστορία τι ρόλο έχετε παίξει. Ελάτε να δούμε επιτέλους και για τους Έλληνες Εβραίους.  Είσαστε περισσότερο από εκεί [σ.σ. εννοεί το Ισραήλ] παρά από εδώ, όσο κι αν εδώ γεννηθήκατε, όσο κι αν εδώ οικονομήσατε, όσο κι αν εδώ φτιαχτήκατε, είσαστε περισσότερο από εκεί. Και μπράβο σας και λεβεντιά σας που αγαπάτε την πατρίδα σας. Αλλά δεν θα μας αφαιρέσετε το δικαίωμα να αγαπάμε εμείς την πατρίδα μας, να υπερασπιζόμαστε εμείς την πατρίδα μας από τον οποιοδήποτε κίνδυνο, και μέσα στους κινδύνους βλέπουμε εσάς, πώς να το κάνουμε; Γιατί θέλετε λουλουδάκια και φιλάκια; Δεν σας έχουμε μπροστά μας; Δεν σας έχουμε από το 1453;


Ο ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ, Ο ΠΛΕΥΡΗΣ, Ο ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΤΟ  ΑΙDS KAI H MAΡΙΚΑ


O  Καρατζαφέρης είχε αξιοποιήσει τον Πλεύρη στο κανάλι του από τα πρώτα του βήματα. Αλλά μέχρι την έκρηξη του Μακεδονικού δεν είχε αντιληφθεί τις πολιτικές προοπτικές που του άνοιγε αυτή η συνεργασία. Στα μέσα του 1991, λ.χ., συζητούσε με τον Πλεύρη στην εκπομπή του για τον Μέγα Αλέξανδρο, επιμένοντας στο ερώτημα αν πέθανε από AIDS. Μάταια επιχειρούσε ο Πλεύρης να τον επαναφέρει στην τάξη, υποστηρίζοντας τις γνωστές του απόψεις για τη φυλετική ιστορία της ανθρωπότητας, λέγοντας π.χ. ότι «εμείς τους Σλάβους και τους Σέρβους τους είχαμε για οικόσιτα ζώα». Ο Καρατζαφέρης επέμενε στην πιο πιπεράτη «ροζ» εκδοχή. Στο τέλος, εκεί που συμφώνησαν οι δυο συνεργάτες ήταν ο αντισημιτισμός. «Ο Αλέξανδρος ειδικώς για τους Εβραίους είχε απαγορεύσει τις επιμειξίες», θα τονίσει ο Πλεύρης. «Όταν πάντρεψε 10.000 Μακεδόνες και τους αξιωματικούς του με Περσίδες είχε εξαιρέσει τους Σημίτας», διότι βέβαια οι στρατιώτες του ανήκαν σε «μια φυλή ανωτέρου επιπέδου». Επιτέλους μπήκε στο νόημα ο Καρατζαφέρης: «Δεν ακούγεται λίγο περίεργα αυτό το πράγμα; Δεν δικαιολογεί και κάποιους του αιώνα μας αυτή η θέση, κύριε Πλεύρη; Αν αυτή η θεωρία γίνει αποδεκτή, δεν δικαιολογεί τις πράξεις κάποιων του αιώνα μας;» Τα ρητορικά ερωτήματα του Καρατζαφέρη είναι χαρακτηριστικά. Μέσω Μεγάλου Αλεξάνδρου το κανάλι του επανέφερε στον πολιτικό διάλογο ούτε λίγο ούτε πολύ τη δικαίωση του Χίτλερ.



Σε ρεπορτάζ της εποχής περιγράφεται η στενή σχέση του Καρατζαφέρη με τον Μητσοτάκη και το οικογενειακό του περιβάλλον. «Ως αιχμή του δόρατος της πρωθυπουργικής οικογένειας αυτοσυστήνεται ο κ. Γ. Καρατζαφέρης, ο οποίος “παίρνει γραμμή” απευθείας από την κυρία Μαρίκα Μητσοτάκη για όλα, από την πολιτική συμπεριφορά του τηλεοπτικού σταθμού του μέχρι ποιους θα ευνοήσει και ποιους θα κατηγορήσει. Εν τούτοις η εικόνα αυτή του πρωθυπουργικού νούντσιου είναι ολίγον “πλαστή”. Η εύνοια προς τον κ. Καρατζαφέρη είναι μάλλον απλή φιλοφρόνηση, κρίκος σε μια αλυσίδα πολιτικών “αντιπαροχών”».
Με κυνική ειλικρίνεια ο ίδιος ο Καρατζαφέρης θα αποδώσει σε μεταγενέστερη συνέντευξή του την αρχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας στη Μαρίκα Μητσοτάκη: «Το 1989 ο Μητσοτάκης για να με αποφύγει και να μη με βάλει στο ψηφοδέλτιο με καλεί και μου λέει “Γιωργάκη, δε θα είσαι υποψήφιος”. Του λέω “γιατί; εγώ έχω δουλέψει”. Και μου λέει “δε βάζω στρατηγούς να φυλάνε σκοπιά”. Αλλά επειδή εγώ ήξερα άλλα μονοπάτια, λέω “θα γίνω ο απαραίτητος και ο κολλητός της Μαρίκας”. Οπότε κολλητός στη Μαρίκα εγώ, και το ’93 η Μαρίκα παίρνει τηλέφωνο τον Τζαννετάκη και του λέει “το παιδί το έχεις βάλει μέσα; Βάλε το”. Κι έτσι μπήκα στο ψηφοδέλτιο».

Η στενή σχέση του με τον Μητσοτάκη βρίσκεται βέβαια στη βάση της επιτυχίας του Καρατζαφέρη. Ο τότε πρωθυπουργός τον επέλεξε μεταξύ λίγων στελεχών που τον συνόδευσαν σε μια από τις πιο προσωπικές στιγμές της προεκλογικής εκστρατείας του, όταν επισκέφτηκε το Καρπενήσι με τη Μαρίκα Μητσοτάκη και την Ντόρα Μπακογιάννη. Αλλά ο Καρατζαφέρης δεν αρκείται στην προσκόλλησή του στο πρωθυπουργικό περιβάλλον. Είναι έτοιμος να χρησιμοποιήσει με κάθε δυνατό τρόπο το πανίσχυρο μέσο που του έχει διατεθεί, προκειμένου να εξασφαλίσει την εκλογή του. Δεν διστάζει μάλιστα να διεκδικήσει το προσωπικό εκλογικό ακροατήριο των συνυποψήφιων του στη Β' Αθηνών, κάτω από το πρόσχημα ότι τους προβάλλει. Το έκανε σε προεκλογική συγκέντρωση του Βύρωνα Πολύδωρα, όταν εισέβαλε τη στιγμή που μιλούσε εκείνος, μαζί με το τηλεοπτικό συνεργείο του καναλιού του, κερδίζοντας το χειροκρό­ τημα -και ενδεχομένως και το σταυρό- των συγκεντρωμένων.

Στην προεκλογική του εκστρατεία ο Καρατζαφέρης επιστρατεύει πρώτα απ’ όλα την εμπειρία του από την εμπορική διαφήμιση. Για να γίνει γνωστό το όνομά του επινοεί διάφορα ολόγκαν με λέξεις που έχουν την ίδια κατάληξη: «Ψήφισε Καρατζαφέρη, διαφέρει!» Τότε είναι που αρχίζει να γίνεται συνώνυμος με το «χέρι-χέρι». Το εύρημα αυτό προϋπήρχε στο τραγουδάκι που συνόδευε την εισαγωγή της μεσημεριανής εκπομπής του, αλλά τροποποιήθηκε για να ταιριάζει με το κλίμα των εκλογών της 10ης Οκτωβρίου 1993: «Στις 10 με το καλό / με το δέκα το καλό / σε φωνάζω σε καλώ / ξανά μπροστά με τον Ψηλό. / Ο λαός κάνει μιαν ευχή / η κάλπη έτσι να τα φέρει, / χέρι-χέρι, χέρι-χέρι με τον Καρα­ τζαφέρη. / Εμπρός στην πρωθυπουργία / γεμάτος δύναμη κι υγεία / μπροστά με τον λαό / και τον Γιώργο στο πλευρό. / Ο λαός κάνει μιαν ευχή κ.λπ.».

Με το φαινομενικά ανώδυνο τραγουδάκι δεν επιτυγχάνεται μόνο η προβολή του ιδιοκτήτη του καναλιού και η στενή του σχέση με τον Μητσοτάκη. Περνάει υπόγεια και το βασικό επιχείρημα της γκρίζας προπαγάνδας τής τότε κυβέρνησης, που θεωρούσε κύριο όπλο της για να παραμείνει στην εξουσία την κλονισμένη υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου.



Η ΔΑΠΑΝΗΡΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

Σε άλλες εκπομπές του καναλιού τα πράγματα λέγονταν με πιο ευθύ τρόπο: «Σε οικτρή κατάσταση βρίσκεται ο κ. Παπανδρέου φυσικώς, βιολογικώς απόλυτα ανίκανος να λειτουργήσει αλλά και να σταθεί στην πρωθυπουργία».

Για την εικόνα του ανερχόμενου τηλεοπτικού πολιτευτή Γιώργου Καρατζαφέρη είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο του Μάνου Χατζιδάκι: «Αφήνω κατά μέρος το κωμικό και τραγικό μαζί στην περίπτωση Λεβέντη, ή και μόνο το κωμικό, στην περίπτωση Καρατζαφέρη». Στην ίδια δήλωση ο Χατζιδάκις θα αναφερθεί και στην προεκλογική αξιοποίηση της ασθένειας του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Οφείλω να εκφράσω την αγανάκτησή μου για την ανίερη εκμετάλλευση της υγείας του κ. Παπανδρέου και λίγων συνεργατών του που έχουν προβλήματα υγείας, από μερικούς “αντιπάλους” - που δυστυχώς μερικοί απ’αυτούς εκπροσωπούν την παράταξή μου».

Στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993 ο Γιώργος Καρατζαφέρης εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής στη Β' Αθηνών. Καταφέρνει, μάλιστα, να επικρατήσει πολύ γνωστότερων και εμπειρότερων συναδέλφων του. Συγκεντρώνει 109.971 σταυρούς. Τον ξεπερνά μόνο ο παραδοσιακός «αττικάρχης» του κόμματος Ιωάννης Βαρβιτσιώτης. Πολλοί εκπλήσσονται με την επιτυχία αυτή, αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν τόσο απρόσμενο ή τυχαίο. Η αναγνωρισιμότητα του Καρατζαφέρη δεν ήταν βέβαια ακόμα μεγάλη. Η κομματική βάση τον γνωρίζει, όχι ως κομματικό στέλεχος, αλλά ως «δημοσιογράφο, αγωνιστή της παρατάξεως». Ήταν, λοιπόν, υποχρεωμένος να μην αρκεστεί στη θεαματικότητα του Telecity ούτε στην εύνοια του μηχανισμού Μητσοτάκη. Κατέφυγε στη λύση της προσωπικής αφίσας, ακόμα και με την ακριβή μέθοδο «σαλάμι», δηλαδή τις μεγάλες έγχρωμες χαρτονένιες αφίσες που διπλώνουν στις κολόνες. Μια πυκνή αφισοκόλληση «σαλάμι» σε εκτεταμένη εκλογική περιφέρεια όπως η Β' Αθηνών υπολογιζόταν ότι ξεπερνά τα 50 εκατ. δρχ. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Βήματος, ο Καρατζαφέρης συναγωνίστηκε τότε σε έξοδα τον γνωστό γόνο εύπορου επιχειρηματία Πάνο Καμμένο: «Ο κ. Καμμένος, όπως και ο κ. Καρατζαφέρης, έκανε την πιο εντυπωσιακή προεκλογική καμπάνια στη Β' εκλογική περιφέρεια Αθηνών.
Οι συνυποψήφιοι τους στο ίδιο κόμμα θεωρούν ότι με τους μι κρότερους υπολογισμούς πρέπει να ξόδεψαν πάνω από 200-300 εκατ. δρχ. ο καθένας. Αλήθεια ή ψέματα, το θέμα είναι ότι μάλλον κανείς δεν πρόκειται να βρει την άκρη. ‘Το πρόβλημα είναι”, θα δηλώσει ο βουλευτής της Β' Αθηνών κ. Κ. Κουλούρης, “ότι αυτά τα χρήματα κάποιος τα έδωσε. Και δεν αναφέρομαι στους δύο συγκεκριμένους βουλευτές, ομιλώ για όλους τους υποψηφίους οι οποίοι σκορπούν αφειδώς εκατομμύρια. Διερωτάται κανείς πού τα βρήκαν. Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα, το οποίο κανείς δεν τολμά να αγγίξει. Ήρθαν και σ’ εμένα κάποιοι φίλοι να με βοηθήσουν οικονομικά, αλλά αρνήθηκα. Αν δεχόμουν, θα γινόμουν υπάλληλος αυτών των κυρίων”».

Μέχρι την τελευταία στιγμή ο Καρατζαφέρης αξιοποιεί το ιδιόκτητο κανάλι του, τη διαφημιστική εμπειρία του και την ιδιαίτερη σχέση του με τον Μητσοτάκη. Στην κεντρική προεκλογική εκδήλωση, την Παρασκευή 8 Οκτωβρίου μπαίνει σ’ ένα καλάθι, κρεμασμένο από γερανό, έτσι ώστε να τον τραβά η κάμερά του με φόντο τον Μητσοτάκη και τα πλήθη των οπαδών. Αυτή η εικόνα του Καρατζαφέρη, αιωρούμενου πάνω από τα πλήθη των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας με τον Μητσοτάκη στο βάθος, θα σημαδέψει την κατοπινή πολιτική και επιχειρηματική καριέρα του φιλόδοξου διαφημιστή-καναλάρχη.

Η ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΩΝ ΧΟΥΝΤΙΚΩΝ
Είχε μόλις αναδειχθεί στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας ο Κώστας Καραμανλής, και ο Καρατζαφέρης επιχειρούσε πάλι με κάποιες πρωτοβουλίες να ξεχωρίσει. Είναι αλήθεια ότι η εκλογή Καραμανλή δεν ταίριαζε με τους σχεδιασμούς του. Είχε κάνει μάλιστα τη βιαστική κίνηση να εκτεθεί υπέρ του Έβερτ στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι το Συνέδριο του κόμματος και την τελική

εκλογή. Όταν στις 21.3.1997 εκλέγεται πανηγυρικά ο Κώστας Καραμανλής, ο Καρατζαφέρης θα είναι από τους πρώτους που θα τον ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο (όπου βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Γιώργο Σουφλιά) και θα τον υποδεχτεί λέγοντας «καλωσορίζω τον Κώστα Καραμανλή σαν τον Καραμανλή της χρυσής οκταετίας 1955-1963».
Θα έχει προλάβει τις προηγούμενες μέρες να προβάλει πάλι, και μάλιστα ως εκβιαστικό δίλημμα προς τους υποψήφιους αρχηγούς, το βασικό του πολιτικό αίτημα: την υποστήριξη του Γκλίξμπουργκ και την αποφυλάκιση των πρωτεργατών του πραξικοπήματος.
 Σε επιστολή του προς τους τέσσερις (Έβερτ, Σουφλιά, Καραμανλή, Πολύδωρα), ο Καρατζαφέρης τους καλεί να τοποθετηθούν στο «κρίσιμο» ερώτημα: «Ξεκαθαρίστε μας τι θα κάνετε με τους πρώην βασιλείς και τους Έλληνες αξιωματικούς που είναι ακόμη στη φυλακή. Οι πρώτοι έχουν δικαίωμα να είναι στην πατρίδα τους όπο- τε θέλουν και οι δεύτεροι σπίτι τους. Φτάνει πια!». Το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας θα καταλήξει, όμως, με μια προσωπική ήττα του Καρατζαφέρη. Με 123 ψήφους δεν καταφέρνει να εκλεγεί στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, αντίθετα με άλλους της ομάδας των «σκληρών» (ο Ανδρεουλάκος εκλέχτηκε με 428, ο Ευμοιρίδης με 288, ο Γιακουμάτος με 265, ο Παπαδόγγονας με 255).

Η ανάδειξη του Κώστα Καραμανλή στην αρχηγία διαταράσσει τις εσωκομματικές ισορροπίες. Η ομάδα των βουλευτών που συγκλίνουν στις απόψεις Καρατζαφέρη (Ανδρεουλάκος, Καμμένος, Γιακουμάτος, Βεζδρεβάνης, Ευμοιρίδης, Ρεγκούζας) έχει συρρικνωθεί, αλλά δεν καταθέτει τα όπλα. Οι βουλευτές αυτοί καλύπτονταν από την πολιτική της «λαϊκής πατριωτικής Δεξιάς» του Έβερτ και μετά την εκλογή του Καραμανλή επιδίωκαν να επιβάλουν τις θέσεις τους στην ατζέντα του νέου αρχηγού. Κοινά τους στοιχεία είναι η προσπάθεια αποφυλάκισης των χουντικών, η υποστήριξη των απόψεων του Γκλίξμπουργκ, η πρόταξη του ζητήματος της ασφάλειας και το αίτημα για μεγαλύτερη αστυνόμευση, η κριτική στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», η αδιάλλακτη στάση στα «εθνικά θέματα» και η πάταξη της «λαθρομετανάστευσης». «Εγώ σε μια κεντρώα Νέα Δημοκρατία δεν έχω καμία θέση», θα δηλώσει προφητικά ο Γιώργος Καρατζαφέρης.

Δεν θα περάσουν ούτε δυο βδομάδες και η ομάδα των φιλοβασιλικών της Νέας Δημοκρατίας θα βρει νέα ευκαιρία να εκδηλωθεί. Με τη δημοσίευση των αρχείων Καραμανλή γίνεται γνωστό ότι ο Γκλίξμπουργκ οργάνωνε πραξικόπημα στα τέλη του 1975.

Ο Καρατζαφέρης αμφισβητεί την αποκάλυψη, λέγοντας ότι «του κάνει εντύπωση πώς ένα πραξικόπημα δεν το απεκάλυψε» ο Καραμανλής. «Εγώ, ως πολύ νεότερος αυτού βεβαίως κοινοβουλευτικός, αν έπεφτε στην αντίληψή μου ένα πραξικόπημα εναντίον της Δημοκρατίας, θα το απεκάλυπτα ασμένως.

Πολύ φοβάμαι ότι αυτή η φιλολογία, αυτές οι αποκαλύψεις ή οι δήθεν αποκαλύψεις θα κάνουν πολύ κακό στην ενότητα της Νέας Δημοκρατίας».
 ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΥΣ
Στη συνέχεια ο βουλευτής-καναλάρχης προφητεύει ότι «θα υπάρξουν αρκετοί από την πλευρά που διάκεινται ευμενώς προς το θεσμό και αρκετοί από εκείνους που πρόσκεινται προς τους αξιωματικούς, που θα ενοχληθούν», και απειλεί: «Να δούμε πώς θα μπορέσουμε τώρα να αποτρέψουμε αυτές τις φυγόκεντρες δυνάμεις, οι οποίες έχουν ήδη αναπτυχθεί».

Οι φιλοβασιλικές οργανώσεις καλούν στις 14.5.1997 τους οπαδούς τους σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Μέγαρο Μουσικής, όπου επρόκειτο να παρουσιαστούν τα αρχεία Καραμανλή.

Ο Καρατζαφέρης θα περάσει δίπλα από τις λίγες δεκάδες των συγκεντρωμένων οπαδών του Γκλίξμπουργκ και θα απαντήσει βιαστικά στους δημοσιογράφους, που τον ρωτούν αν θα φύγουν οι φιλοβασιλικοί από το κόμμα: «Οι φιλοβασιλικοί θα παραμείνουν στη Νέα Δημοκρατία. Είναι ο κορμός της».
Ο νέος αρχηγός του κόμματος δεν αντιδρά στις προκλητικές δηλώσεις. Μάλιστα ο Καρατζαφέρης ορίζεται τον Οκτώβριο του 1997 πρόεδρος της ομάδας κοινοβουλευτικού έργου της Νέας Δημοκρατίας για θέματα Τύπου και μέσων ενημέρωσης. Αλλά οι μετοχές του παραμένουν σε πτώση στον εσωκομματικό συσχετισμό. Προκειμένου να ανακάμψει, ο Καρατζαφέρης αρχίζει να χρησιμοποιεί το κανάλι του για να εντάξει στην προσωπική του εσωκομματική τάση κάθε λογής και προέλευσης ακροδεξιά στελέχη, έτσι ώστε να αποκτήσει προβάδισμα απέναντι σε όλους τους άλλους νέους πολιτικούς που αμφισβητούν την κομματική ηγεσία, αλλά χωρίς να παίρνουν ανοιχτές πρωτο­ βουλίες.

Ο ιδιοκτήτης του Telecity οργανώνει μεγάλα τηλεοπτικά πολιτικά ανοίγματα προς τους βασιλικούς, τους νοσταλγούς του μετεμφυλιακού κράτους και της χούντας, τους ναζιστές, τους Χρυσαυγίτες κ.λπ.

Μετονομάζει την καθημερινή μεσημεριανή του εκπομπή «Νέα Ελπίδα» και προβάλλει ανοιχτά την ιδέα ότι, για να επανέλθει στην εξουσία η Νέα Δημοκρατία, πρέπει να δημιουργηθεί ένα μέτωπο Δεξιάς-Ακροδεξιάς, όπου για τον εαυτό του έχει επιφυλάξει το ρόλο του ηγέτη της σκληρής πτέρυγας. Η «Ελπίδα» είναι ακροστιχίδα των λέξεων Έθνος, Λαός, Πίστη, Ιστορία, Δικαιοσύνη, Αξιοκρατία, όμως πίσω από αυτούς τους φαινομενικά ανώδυνους και γενικά παραδεκτούς στόχους προβάλλει το παλιό πο­ λιτικό σχέδιο του Καρατζαφέρη.
Εξηγώντας το εγχείρημά του, καλεί σε συνεργασία την Ακροδεξιά: «Πρέπει να δημιουργηθεί ένα μπλοκ αντιαριστερών δυνάμεων.
Οι Νεοδημοκράτες, η Πολιτική Ανοιξη, οι Χρυσαυγίτες, οι ΕΠΕΝίτες, όλοι. Αυτή είναι η προσπάθεια που κάνει η Νέα Ελπίδα. Να στεγάσει όλο αυτό τον κόσμο σ’ ένα ενιαίο μέτωπο, με σημαιοφόρο βεβαίως τη Νέα Δημοκρατία»

Το άνοιγμα του Καρατζαφέρη στην πιο σκληρή Ακροδεξιά, ακόμα και τους νεοναζιστές, συνοδεύεται από τη σκλήρυνση του πολιτικού του λόγου.

Κατά τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός Σημίτης «είναι κατάπτυστος ψεύτης, ελεεινός βιαστής της νοημοσύνης των Ελλήνων», ενώ ο υπουργός Ρέππας είναι «πρόεδρος του ομίλου των κρετίνων ή είναι σε εντεταλμένη υπηρεσία». Το μόνο που τον απασχολεί είναι «να ξέρουμε ότι η πολιτική μας είναι αντιαριστερή» και φροντίζει να δηλώσει τη συμπαράστασή του στο στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Γιάννη Καλαμπάκα, υπόδικο για τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα. Δεν αποδέχεται καμιά σχέση με αριστερούς. «Αν πάει ο Ζαφειρόπουλος στην παρουσίαση του βιβλίου του Φαράκου, θα του σπάσω το κεφάλι». Εκείνη την περίοδο η εκπομπή του Καρατζαφέρη συνοδεύεται από καθημερινό αντικομμουνιστικό σχόλιο του Νίκου Νικολαρέα, γνωστού με το ψευδώνυμο «Συνεργάτης χωρίς όνομα» από ραδιοφωνικές εκπομπές επί δικτατορ ί α ς.
«Η Νέα Ελπίδα κάνει μια προσπάθεια να στεγαστεί το σύνολον της παράταξης», επαναλαμβάνει ο Καρατζαφέρης. Αρχίζει πλέον και να υπόσχεται. «Και βεβαίως ο καθένας μέσα σ’ αυτή τη μεγάλη προσπάθεια θα πάρει ό,τι δικαιούται. Είναι δουλειά του συνόλου των αντιαριστερών».

Το άνοιγμά του αφορά καταρχήν τα στελέχη της Πολιτικής Ανοιξης και των φιλοδικτατορικών κινήσεων: «Εγώ στον Νικήτα Κακλαμάνη δεν μπορώ να του πω ότι δεν αισθάνομαι συγγενής μαζί σου. Και βεβαίως αισθάνομαι συγγενής με τον Νικήτα Κακλαμάνη. Και βεβαίως αισθάνομαι συγγενής με τον άλλο, ο οποίος είχε διωχθεί από το μεταπολιτευτικό καθεστώς. Είναι πάρα πολλοί αυτοί. Είναι το 7% της Εθνικής Παράταξης που έφυγε και μετακόμισε στο ΠΑΣΟΚ».

Την οργάνωση αυτή που οραματίζεται την περιγράφει ως «ομπρέλα» με σύνθημα «Πάμε Δεξιά». Στο μυαλό του έχει ένα συνδυασμό της πρώτης οκταετίας του Καραμανλή με τη δικτατορία: «Θέλουμε την ίδια συνταγή του 1952 μέχρι το 1972, όπου ήταν μια δεξιά έκφραση παρά τις ενδιάμεσες αμφιταλαντεύσεις».
Καλεί στην τελετή μίσους στο στρατόπεδο Μακρυγιάννη, που έχει καθιερωθεί ως ετήσια σύναξη των νοσταλγών της δικτατορίας και της βασιλείας, ενώ προβάλλει βίντεο από το μνημόσυνο των Χιτών στο Θησείο, στο οποίο μετείχαν ο Μάκης Βορίδης ως πρόεδρος του Ελληνικού Μετώπου και ο Αλέξανδρος Κουντουράς εκ μέρους της Βασιλικής Ενώσεως Ελλάδος. «Έπρεπε να απολογηθώ γιατί δεν ήταν εκεί η ΟΝΝΕΔ», παρατηρεί ο Καρατζαφέρης. Και εξηγεί: «Αυτοί που ήταν εκεί ένιωθαν άστεγοι. Αυτός είναι ο ρόλος μας. Όσοι είναι αντιμαρξιστές να βρουν στέγη στη Νέα Ελπίδα»
Τότε ακόμα δεν ενοχλείται καθόλου, όταν του μιλούν για Ακροδεξιά. «Είσαι γενναίος Έλληνας και σε φιλώ», του λέει από το τηλέφωνο ένας ακροατής. «Είμαι ο Ηλίας Ευθυμίου από τη Δαύλεια, πρόεδρος της Τ.Ε. της Νέας Δημοκρατίας και άκρα δεξιός, διότι η Δεξιά χτίζει και η Αριστερά γκρεμίζει».

Αλλά και η ηγεσία του κόμματος δεν φαίνεται να προβληματίζεται από τις πρωτοβουλίες Καρατζαφέρη. Όσο για τους συναδέλφους του βουλευτές, αυτοί περιμένουν στη σειρά για να εμφανιστούν στο κανάλι του.
 Όταν μια ακροάτρια του παραπονιέται ότι δεν υπερασπίζεται τον νέο αρχηγό του, ο Καρατζαφέρης εξεγείρεται και της δείχνει στον τοίχο του γραφείου του μια φωτογραφία του με τον Καραμανλή θείο: «Συμφωνώ και ταυτίζομαι απόλυτα με την περίοδο της EPE, ’55-’63. Με την περίοδο ’74-’80 έχω κάποιες ενστάσεις που έχουν να κάνουν πρώτα πρώτα με τον τρόπο αντιμετώπισης και του ΚΚΕ, την εύκολη αναγνώριση, και βεβαίως με την δυστροπίαν που αντιμετωπίσθησαν οι Απριλιανοί. Διαφωνώ επίσης με την κρατικοποίηση των τραπεζών του Ανδρεάδη (Εμπορικής, Ιωνικής) που έγινε κάτω από το πλέγμα μιας προσωπικής διένεξης που είχε ένας πρωτοκλασάτος υπουργός που δεν θα ήθελα να πω σήμερα το όνομά του. Ή με την κρατικοποίηση των λεωφορείων. Ή της Ολυμπιακής. Με όλα αυτά που σήμερα προσπαθούμε να αποκρατικοποιήσουμε.
Διατηρώ μεγάλη επιφύλαξη για τον τρόπο με τον οποίο φέρθηκε στον Κωνσταντίνο. Διαφωνώ με τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν τα λεγόμενα σταγονίδια».
Για να τονίσει το ρόλο που έπαιξε ο ίδιος στην εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας το 1990, ο Καρατζαφέρης εξιστορεί στην ακροάτριά του ότι αυτός έβγαλε στη δημοσιότητα τις γυμνές φωτογραφίες της Δήμητρας Λιάνη, «και έτσι η Νέα Δημοκρατία ανέβηκε πάνω από το 40% και έγινε κυβέρνηση».

Με τον απλοϊκό τρόπο που εκφράζεται, ο εμπνευστής της Νέας Ελπίδας θα επιμείνει: «Αυτή τη στιγμή πρέπει να γίνει κυβέρνηση η Δεξιά και οι παραφυάδες της. Η Νέα Δημοκρατία μόνη της -όπως είχε δρομολογηθεί- πολύ δύσκολο».
Για να πείσει τους τηλεθεατές, θυμίζει το σχέδιο που είχε εμπνευστεί με την επιστολή στον Ανδρέα Παπανδρέου: «Η μία απόπειρα που κάναμε να φέρουμε τη Νέα Δημοκρατία στα πράγματα το 1994 προδόθηκε εκ των ένδον. Λέω για το μεγάλο κόλπο που είχαμε σκεφτεί τότε να στείλουμε τον Ανδρέα στην Προεδρία και να του πάρουμε την κυβέρνηση χωρίς να το καταλάβει. Όπως και να ’χε γίνει θα ’μαστέ δυο χρόνια κυβέρνηση.

Και καρφώθηκε από μέσα, να το αποκαλύψει ο Λαμπράκης στο Βήμα με τον Ψυχάρη και εν συνεχεία να προσπαθούν να βρουν εξιλαστήριο θύμα, τιμωρώντας με μερικές εβδομάδες τον Καρατζαφέρη, ενώ έπρεπε σήμερα αυτοί να είναι στο σκοπευτικό της συνείδησης της δικής σας γιατί σας στέρησαν δυο χρόνια κυβέρνηση. Γιατί από την ημέρα που ήταν στο Ωνάσειο ο Ανδρέας, αν είχε γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως είχα πει εγώ, και είχαμε οικουμενική κυβέρνηση, και υπουργός Εξωτερικών ήταν, ξέρω ’γω, ο Κούβελας, ή ο Μητσοτάκης ή η Ντόρα, με το που θα έμπαινε στο Ωνάσειο ο Ανδρέας, όχι σαν πρωθυπουργός, αλλά σαν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα γινόντουσαν εκλογές σε 10 μέρες και θα γινόμαστε κυβέρνηση».
Για να πείσει τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας ότι απαιτείται άνοιγμα σε κάθε είδους ακροδεξιά ομάδα, ακόμα και στους ναζιστές της Χρυσής Αυγής, ο Καρατζαφέρης επικαλείται έναν απλοϊκό αριθμητικό υπολογισμό. Το ποσοστό που λείπει από τη Νέα Δημοκρατία θα συμπληρωθεί από όλους αυτούς: «Επειδή λοιπόν μερικοί έχουν έναν κρετινισμό ή μια δειλία, ερχόμαστε σήμερα και λέμε ότι η Νέα Δημοκρατία χρειάζεται ένα συμπλήρωμα. Ποιο μπορεί να είναι το συμπλήρωμα αυτό; Μπορεί να είναι ο Κωνσταντόπουλος; Φυσικά όχι. Μπορεί να είναι η Παπαρήγα; Φυσικά όχι. Ο Τσοβόλας; Φυσικά όχι. Ποιοι είναι; Είναι αυτοί που πήγαν στο ΠΑΣΟΚ πιστεύοντας το “Η Ελλάς ανήκει στους Έλληνες” και που σήμερα πολιτικά εκφράζονται από τον Μπαντουβά, τον Παπαθεμελή και μερικούς άλλους που φωνάζουν για τα πατριωτικά θέμα­ τα. Τον Κηπουρό... Είναι η Πολιτική Ανοιξη στο μεγαλύτερο κομμάτι της, αν όχι όλο. Είναι οι ευρισκόμενοι δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Η Χρυσή Αυγή, η οποία έχει πρωταγωνιστές του αγώνα και μπορεί, η Χρυσή Αυγή, με όσους έχει, πολλούς ή λίγους, να κάνει τόσο θόρυβο και να συμμετέχει, όσο δεν μπορεί σήμερα δυστυχώς να κάνει η ΟΝΝΕΔ, η οποία δεν έχει καμιά σύγκριση βεβαίως με την ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του ’80, την ΟΝΝΕΔ του Μιχαλολιάκου. Η ΕΠΕΝ, οι βασιλικοί, οι αμετανόητοι, αυτοί δεν χρειάζονται;»
Ο «αγώνας», βέβαια, που δίνει η Χρυσή Αυγή εκείνη την περίοδο, έχει τα γνωστά χαρακτηριστικά: επιθέσεις σε μετανάστες και μέλη αριστερών οργανώ­ σεων, ρατσιστική προπαγάνδα, έκδοση φιλοχιτλερικών εντύπων κ.ο.κ. Αλλωστε τον ίδιο χρόνο σημειώθηκε η δολοφονική επίθεση της Χρυσής Αυγής εναντίον τριών αριστερών φοιτητών έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Για την υπόθεση αυτή καταδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό ο υπαρχηγός της οργάνωσης και φαλαγγάρχης των δυνάμεων κρούσης Αντώνιος Ανδρουτσόπουλος ή Περίανδρος.

Αλλά ο Γιώργος Καρατζαφέρης δεν στέκεται σ’ αυτές τις λεπτομέρειες. Δεν διστάζει να καλέσει τους Χρυσαυγίτες, τους χουντικούς και τους «αμετανόητους» να συνεργαστούν με τη Νέα Ελπίδα, ώστε μετά τη νίκη Δεξιάς- Ακροδεξιάς να μοιραστούν την εξουσία μαζί του: «Και λέω. Αυτοί, για λόγους που εκείνοι έχουν επιλέξει, δεν έρχονται με τη Νέα Δημοκρατία. Σου λέει, δεν έρχομαι εγώ να κάνω υπουργό τον Βαρβιτσιώτη, τον Καρατζαφέρη, τον Μάνο. Γιατί να σας κουβαλήσω στην πλάτη; Τι κερδίζω εγώ αν έλθετε στα πράγματα εσείς; Ούτως ή άλλως δεν με θεωρείτε εταίρο, αδελφό, συγγενή. Και προσπαθώ να το περάσω. Εντάξει, ρε παιδιά. Ελάτε εδώ σ’ αυτή τη Νέα Ελπίδα, που είμα­ στε όλοι εμείς, που είμαστε σαφώς η Νέα Δημοκρατία, ο κορμός, αλλά και σας δεν σας πετάμε. Σας θεωρούμε ότι είσαστε ένα κομμάτι. Ελάτε εις την διανομή της εξουσίας. Ελάτε να πάρετε κι εσείς. Για να σου δώσει ο άλλος πρέπει να του δώσεις. Ρε έλα να μου δώσεις εμένα, να με κάνεις εξουσία, να πάρω όλα τα υπουργεία, να πάρω, να πάρω. Πάρε κι εσύ ένα υφυπουργείο. Θα πάρουμε εμείς [εν. η Νέα Δημοκρατία] τα υπουργεία, πάρτε κι εσείς τη διοίκηση ενός οργανισμού, πάρτε ένα υφυπουργείο».
Το σχέδιο Καρατζαφέρη είναι ακόμα απλά αριθμητικό. Δεν πολυασχολείται με τις ιδεολογικές προϋποθέσεις ενός τέτοιου ανοίγματος. Γι’ αυτό επιμένει να συγκρίνει τη Νέα Ελπίδα με την περιβόητη πρότασή του να πάει στην Προεδρία της Δημοκρατίας ο ασθενής Ανδρέας Παπανδρέου: «Η Νέα Ελπίδα είναι η νέα πρόταση την οποία κάνουμε εμείς από δω για να γίνουμε κυβέρνηση. Αυτό που δε συνειδητοποίησαν και δεν κατάλαβαν. Μου έλεγαν δε οι κρετίνοι τότε, ότι γιατί δεν έγραφα μέσα στο γράμμα μου ότι σκεφτόμαστε μήπως και πεθάνεις. Θα έλεγα, δηλαδή, στον Ανδρέα στο γράμμα μου, “ρε συ, επειδή σκεφτόμαστε να πεθάνεις, πήγαινε πρόεδρος να σου πάρουμε την εξουσία”.

Αυτό μου είπαν οι τενεκέδες οι ξεγάνωτοι. Και θα ’ταν πρωθυπουργός ο Έβερτ, αν είχε ακούσει το σχέδιο Καρατζαφέρη. Και τώρα είναι στα αζήτητα και περιπλανάται για να δώσει καμιά συνέντευξη».
Μετά το θόρυβο που προκλήθηκε με τη δημοσιοποίηση της πρόσκλησής του προς τη Χρυσή Αυγή, ο Καρατζαφέρης επιχειρεί μικρή αναδίπλωση, χωρίς να εγκαταλείψει το σχέδιό του: «Όταν αυτοί, η Χρυσή Αυγή, η ΕΠΕΝ, οι άλλοι, έχουν αποδεχτεί τους κανόνες της δημοκρατίας, και η δημοκρατία τούς επιτρέπει να λειτουργούν και να υπάρχουν με γραφεία που τα γνωρίζει, δεν θέλετε να μπουν στο παιχνίδι; Προφανώς, γιατί αυτοί θα πάνε σε ψήφους της Δεξιάς και όχι της Αριστερός. Το ΕΚΚΕ, όμως, που αρνήθηκε να υπογράψει τη δήλωση στον Αρειο Πάγο, όχι μόνον του επιτρέπεται να ενταχθεί μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αλλά να πάρει στα χέρια του και την εξουσία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ».

Μάλιστα δεν διστάζει ο Καρατζαφέρης να υπενθυμίζει την πολιτική του προέλευση από τη φιλοβασιλική Ακροδεξιά, εννοώντας ότι όλοι γνώριζαν τις απόψεις του όταν τον δέχτηκαν στη Νέα Δημοκρατία: «Εγώ έκρυψα από κανέναν ότι ήμουν ο εκδότης της εφημερίδας Στέμμα της Δημοκρατίας.; Στο βιογραφικό μου δεν υπάρχει; Δεν έδειξα ποιος είμαι;» Το συμπέρασμά του είναι ότι δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ο όρος Ακροδεξιά: «Ποιος μίλησε για άκρα; Ποιος ορίζει τα άκρα;»
Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζει να προβάλλει με κάθε ευκαιρία τις εκδηλώσεις των ναζιστών, αντιπαραβάλλοντάς τις μάλιστα με την αδράνεια της ΟΝΝΕΔ. Στην εκπομπή του παρεμβαίνει εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής και καλεί σε συλλαλητήριο «κατά των λαθρομεταναστών που εγκληματούν στην πατρίδα μας». Ο Καρατζαφέρης ευχαριστεί και παραπονιέται: «Να λοιπόν. Πρωτοβουλίες παίρνονται από κόμματα τα οποία βρίσκονται εις την άκρη. Εμείς του μεσαίου χώρου δεν θ ’ αντιδράσουμε προς αυτή την κατεύθυνση; Γιατί; Γιατί αυτή η πρωτοβουλία δεν ήταν δική μας;».

Ταυτόχρονα κάνει και τις πρώτες θετικές αναφορές στους ομοϊδεάτες του στην Ευρώπη, επαινώντας την επιτυχία του Λεπέν: «Τελικά, αν μόνο ο λεπενισμός εξασφαλίζει την ασφάλεια στον πολίτη, γιατί ο πολίτης να μην τρέξει προς τα κει. Γιατί να μη ζητήσει τη συνδρομή των λεπενιστών;»



Ένας ακροατής, φίλος του Καρατζαφέρη, δηλώνει «ρατσιστής» και βεβαιώνει ότι «αν μπει κανείς [μετανάστης] θα του αλλάξω τα φώτα κι ας με πάνε φυλακή». Ο Καρατζαφέρης ξεκαρδισμένος θα του δώσει δίκιο: «Πόσο άδικο έχει ο Σπύρος ο Θωμόπουλος από την Ελευσίνα;»

Τα επιχειρήματα που επιστρατεύει αυτή την περίοδο είναι ταυτόσημα με τις προπαγανδιστικές κορόνες του Πλεύρη. «Ως γνωστόν, ουδέποτε οι Τούρκοι πρόσφεραν κάτι στον ανθρώπινο πολιτισμό», θα γράψει σε δήλωσή του εναντίον του Στέφανου Μάνου. Αλλά οι ακραίες απόψεις του θα απασχολήσουν και τη Βουλή.

Οι εκκλήσεις του στη Χρυσή Αυγή να ενταχθεί στη Νέα Ελπίδα με το αζημίωτο συζητήθηκαν στην ολομέλεια με ερώτηση του βουλευτή του Συνασπισμού Πέτρου Κουναλάκη. Ο Καρατζαφέρης αντεπιτέθηκε στον βουλευτή του Συνασπισμού, λέγοντας ότι, «αν θεσμοθετηθεί ποτέ υφυπουργείο Ναζισμού, το δικαιούται ο κ. Κουναλάκης» και υπερασπίστηκε τις ενέργειές του με το επιχείρημα ότι οι υποψήφιοι σύμμαχοί του είναι νόμιμες οργανώσεις: «Αν βασιλόφρονες και Χρυσή Αυγή λειτουργούν μέσα στο σύστημα παράνομα, να εφαρμοστούν το Σύνταγμα και οι νόμοι. Αλλά προφανώς λειτουργούν με δικαστική άδεια».

 Απαντώντας στον Καρατζαφέρη, ο υπουργός Δικαιοσύνης Ευάγγελος Γιαννόπουλος έθεσε το ζήτημα αν είναι «ιδεολογία» ο βασιλικός θεσμός: «Κατ’ άλλους ναι, κατ’ άλλους όχι. Η Χρυσή Αυγή είναι ιδεολογία; Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ιδεολογία, καθ’ α γνωρίζω. Έχω αναθέσει και σε επιτελείο του υπουργείου μου να συλλέξει τα στοιχεία. Είναι καθαρός φασισμός. Και ως φασισμός είναι δολοφονική πράξη, δολοφονική ιδεολογία εναντίον του πολιτεύ­ ματος». Για τους βουλευτές που συναλλάσσονται με τη Χρυσή Αυγή αποφάνθηκε ότι διαπράττουν επιορκία. «Γιατί οι βουλευτές και οι δημόσιοι λειτουργοί έχουν ορκιστεί να είναι πιστοί στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα. Ως βουλευτές ορκιστήκαμε στο πολίτευμα της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Αν ως βουλευτές, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, στηρίζουμε κάποια τέτοια ιδεολογία, τότε διαπράττουμε επιορκία ενώπιον Θεού και ανθρώ­ πω ν » .
Ο Κώστας Καραμανλής δεν αντιδρά σ’ αυτές τις δηλώσεις του βουλευτή του. Με την πρώτη μάλιστα ευκαιρία σπεύδει να του παράσχει απόλυτη κάλυψη. Μιλώντας στους ξένους ανταποκριτές για το ζήτημα Ροζάκη, ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας υποστηρίζει ότι «ήταν αντικείμενο παρερμηνείας», ενώ για την πρόσκληση του Καρατζαφέρη προς τη Χρυσή Αυγή αναφέρει ότι «μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε σχέση με το παρελθόν».
Με τις δηλώσεις του, ο Καραμανλής όχι μόνο καλύπτει τον βουλευτή του, αλλά ουσιαστικά δίνει την ευλογία του στο εγχείρημα της Νέας Ελπίδας: «Βεβαίως όλες και όλοι μας έχουμε κάποιο παρελθόν και κάποιες καταβολές. Από την άλλη πλευρά όμως εκτιμώ ότι σήμερα είναι υπερβολική πολυτέλεια και δαπάνη ενέργειας και δυνάμεων να ασχολούμαστε με το χτες ή με διαφορετικές ερμηνείες όποιων ιστορικών γεγονότων ή εξελίξεων πριν από 20, 30, 50 ή 60 χρόνια. Με αυτή την έννοια, η Νέα Δημοκρατία συμπεριλαμβάνει στις τάξεις της πάρα πολλούς ανθρώπους με διαφορετικό σημείο πολιτικής εκκίνησης, αλλά τελικά είναι ο εκφραστής του ευρύτερου μεσαίου πολιτικού χώρου και του μέσου Έλληνα». Τι περισσότερο έλεγε ο Καρατζαφέρης; Ακόμα και όταν ο συντάκτης της Ελευθεροτυπίας Γιάννης Παντελάκης έθεσε με μεγαλύτερη σαφήνεια το συγκεκριμένο ζήτημα στον αρχηγό, ότι βουλευτής του κόμματός του καλούσε δημόσια τη Χρυσή Αυγή για συνεργασία με αντάλλαγμα ένα υφυπουργείο, ο Καραμανλής επανέλαβε τα ίδια: «Τα όσα είπα μόλις τώρα καλύπτουν απόλυτα και τη δική σας ερώτηση. Μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε σχέση με το παρελθόν».
Ο Καρατζαφέρης θα ευχαριστήσει δημόσια τον αρχηγό του για την κάλυψη, θα ειρωνευτεί τον δημοσιογράφο που ρώτησε («έφαγε την απάντηση κατακούτελα») και θα συνεχίσει την αντισημιτική ρητορεία, αυτή τη φορά δικαιωμένος: «Τότε εγώ είχα ρωτήσει, γιατί κρύβει το πραγματικό του όνομα, και τι μπορεί να κρύβεται πίσω από όλα αυτά τα πράγματα. Είχε να κάνει ακριβώς με τις πληροφορίες που είχα τότε -πληροφορίες που δεν είχατε σεις, αλλά τις αποκτήσατε από τη στάση του κ. Ροζάκη- ότι είναι ενεργούμενο των Αμερικανών. Είναι ο άνθρωπος που συνόδευσε τον κ. Σημίτη πριν καν υπουργοποιηθεί, επτά μήνες πριν γίνουν εκλογές, στον Λευκό Οίκο. Επειδή ο κ. Ροζάκης είχε λερωμένη τη φωλιά του οικογενειακώς, προκειμένου να κάνει καριέρα ήταν υποχρεωμένος να πετάξει από πάνω του το επίθετό του. Αυτό σημαίνει δειλία ή σκοπιμότητα. Είναι τυχαίο που το ΚΙΣ και το κτίριο της Μασονίας είναι ένα κτίριο που επικοινωνεί εσωτερικά με μία πόρτα; Ή δεν ξέρουμε ποιοι είναι Μασόνοι εκ των συναδέλφων;»
Στην ίδια εκπομπή ο Καρατζαφέρης θα εκθέσει τον Δημήτρη Σιούφα, τότε κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, αποκαλύπτοντας ότι μεσολάβησε για τη δημόσια κάλυψή του από τον αρχηγό.
Σε άλλη συνέντευξή του, ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, όταν του τίθεται πάλι το ερώτημα για τη σχέση Καρατζαφέρη και Χρυσής Αυγής, θα επιμείνει στο ίδιο επιχείρημα, ότι «δεν μπορούμε να ασχολούμαστε και κατά μείζονα λόγο δεν μπορώ να ασχολούμαι εγώ με τις, κυρίως έχουσες σχέσεις με παρελθόν, ιστορικές καταβολές ή σημεία προέλευσης ενός εκάστου».

Βέβαια η τοποθέτηση αυτή δεν έδινε απάντηση στο ερώτημα, εφόσον δεν τον ρωτούσαν για το παρελθόν κάποιου, αλλά για τη σχέση του κόμματός του με μια φιλοχιτ- λερική οργάνωση. Οι ομάδες αυτές που προσέγγιζε ο Καρατζαφέρης δεν είχαν μόνο παρελθόν (σχέσεις με τη χούντα και το βασιλικό παρακράτος), αλλά και παρόν. Το παρόν τους ήταν εξάλλου που τον έθελξε. Η «ζωντάνια» τους σε σχέση με την αδράνεια της ΟΝΝΕΔ.
Ενθαρρυμένος από την κάλυψη του αρχηγού, ο Καρατζαφέρης δεν διστάζει να προχωρήσει και στην εκμετάλλευση του νεκρού πλέον θείου του αρχηγού του. Στην πρώτη του εκπομπή μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο βουλευτής καταφέρνει να υμνήσει τον ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας χωρίς να δυσαρεστήσει το φιλοβασιλικό του ακροατήριο, αποδίδοντας στον τότε βασιλιά Παύλο την οξυδέρκεια να τον διορίσει πρωθυπουργό. «Και μόνο γι’ αυτή την κίνηση θα έπρεπε κάποιοι να αναγνωρίσουν κάποιες πράξεις». Στη συνέχεια, αφού αναφέρει ότι ο Καραμανλής τον εκτιμούσε πολύ και η σχέση τους «σφυρηλατήθηκε μετά από πολλούς αγώνες», προχωράει και στο επόμενο βήμα. Τον εμφανίζει φανατικό τηλεθεατή των εκπομπών του από την εποχή της κασέτας: «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ο άνθρωπος που έβλεπε συχνά και στενά την TV-Press, μάλιστα ο αδελφός του, ο Γραμμένος Καραμανλής ο νεότερος, έπαιρνε την κασέτα μόλις κυκλοφορούσε στο Ψυχικό και ύστερα από 2-3 ημέρες με καλούσε στο σπίτι του και μου ’λεγε τα σχόλια του προέδρου.

Ο πρόεδρος ήταν τότε στο Προεδρικό Μέγαρο, καταλαβαίνετε ότι η κυκλοφορία και η ανταλλαγή απόψεων ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Ήταν η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Κάθε φορά είχε κι ένα λόγο. Οποτεδήποτε συναντηθήκα με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ιδιαίτερα στις δεξιώσεις του Προεδρικού Μεγάρου, είχε πάντα κάτι να πει για το Telecity. Πάντα φιλικός και πάντα συμβουλές. Λάτρης της εκπομπής Ιστορικές Μνήμες του Κώστα Πλεύρη και όλων των θεμάτων που διαπραγματεύεται το Telecity».

Επειδή ο Γραμμένος και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έχουν πεθάνει, δεν είναι δυνατόν να διασταυρωθούν οι ισχυρισμοί αυτοί.

 πηγη