Ο ΒΑΣΙΛΗΣ Ο ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΣ

Χοντρός,μόλις που χωρούσε στο περίπτερο και απο τα τρία παραθυράκια ξεχείλιζε το χαμόγελό

του και δυό τεράστια γαλανά μάτια..

Απ' την αρχή μου έκανε εντύπωση με πόση ευγένεια εξυπηρετούσε τους πελάτες του.

Έμπορος καθώς ήμουν κι'εγώ δεν αργήσαμε να γίνουμε φιλαράκια.

Ο μόνος τόπος συνάντησής μας το περίπτερο και οι αναλύσεις περί του εμπορίου ατελείωτες!

Μέσα σε λίγο καιρό απο υπάλληλος έγινε ιδιοκτήτης της επιχείρησης του περιπτέρου.

Όπως μου έλεγε συνέχεια πάντα είχε την επιθυμία να κάνει κάτι δικό του.

Φεύγοντας απο το χωριό του,την Τρικοκιά,στα ορεινά των Τρικάλων,ονειρευόταν να γυρίσει

“φτιαγμένος”οικονομικά γιατί όλοι τον περιφρονούσαν στα παιδικά του χρόνια.

Από πολύ μικρός είχε χάσει και τη μητέρα του και πάντα μου έλεγε πόσο του έλειπε μια ζεστή

αγκαλιά.

Νέος και με όρεξη για δουλειά έκανε τριπλές βάρδιες στο περίπτερο,από τις έξη το πρωί μέχρι

τις δώδεκα το βράδυ.Είχε όνειρο να γίνει ο καινούργιος ο κ. Ι. Γεωργακάς που ξεκινώντας από

ένα περίπτερο δημιούργησε το υπερκατάστημα ΜΙΝΙΟΝ.

Το Πάσχα έβαλε σούβλα έξω απο το περίπτερο και κάλεσε φίλους και πελάτες με αποτέλεσμα

να κάνει και πολύ καλές πωλήσεις μια και λόγω της ημέρας όλα τα άλλα περίπτερα ήταν κλειστά

Άριστος στο marketing και με φιλοδοξίες κατάφερε να κάνει το περίπτερό του το καλύτερο της

περιοχής.

Σε μια απο τις συναντήσεις μας μου ανακοίνωσε ότι επεκτείνεται και σε άλλη επιχείρηση,μια

καντίνα μέσα σε ένα εργοστάσιο.

Ο φίλος μου είχε πάρει φόρα και δεν τον σταματούσε τίποτα.

Προσπάθησα να τον συμβουλέψω να μην ξανοίγεται πολύ,ήμουν βλέπετε παθών,αλλά κανείς

ποτέ δεν έμαθε απο τα λάθη των άλλων.Το πείσμα και η εργατικότητά του τον έκαναν να νομίζει

ότι είναι άτρωτος.

Άρχισε τα δάνεια για να μπορέσει να κρατηθεί αλλα είχε αρχίσει και η οικονομική κρίση.

Αναγκάστηκε να κλείσει την καντίνα αλλά είχε πολλά προβλήματα και στο περίπτερο.

Απο τη στεναχώρια του αλλά και τις πολλές βάρδιες κλονίστηκε και η υγεία του.

Μετά απο δεκαήμερη παραμονή στο νοσοκομείο ο γιατρός του σύστησε ξεκούραση αλλιώς η

κατάστασή του θα χειροτέρευε αλλά ο σαραντάχρονος Βασίλης πού να το βάλει κάτω!

Το όνειρο να επιστρέψει στο χωριό του πετυχημένος είχε “κλειδώσει “στο μυαλό του και δεν

άκουγε τίποτα και κανέναν.Νοιαζόταν μόνο για τη διάσωση της επιχείρησής του,άλλωστε ποιός

έμπορος δεν νοιάζεται περισσότερο για τη δουλειά του παρά για τον εαυτό του.

Φίλε μου Βασίλη, ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, εκεί στο χωριό σου που γύρισες χωρίς να έχεις πάρει στη ζωή σου μια ζεστή αγκαλιά,χωρίς να έχεις αποδείξει στους χωριανούς σου αυτά που ήθελες και χωρίς να έχεις γράψει τις εμπειρίες σου στο “βιβλίο του περιπτερά” που σκεφτόσουν να γράψεις.

Θυμάμαι τη φράση σου “Όποιος έχει διοικήσει περίπτερο ίσως μπορέσει να διοικήσει ένα κράτος.

Όποιος έχει διοικήσει κράτος σιγουρα δεν μπορεί να διοικήσει ένα περίπτερο.”

Αφιερωμένη σε όλους τους περιπτεράδες που περνάνε τις περισσότερες ώρες της ζωής τους μέσα

σε μισό τετραγωνικό για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.

Στη μνήμη του φίλου μου Βασίλη απο την Τρικοκιά

Ο ΕΜΠΟΡΑΚΟΣ