Θανάσιμα λαβωμένος πέφτει ο στρατηγός Λεωνίδας στις Θερμοπύλες. Κείται στο πεδίο της μάχης απόλυτα ικανοποιημένος γιατί πολέμησε πλάι στους συναγωνιστές του για ανώτερο ιδανικό· για την ελευθερία και την λύτρωση της πατρίδας του. Πεθαίνει ήρεμος και παραιτημένος.
Βλέπει τις στρατιές του Ξέρξη να διαβαίνουν τις Θερμοπύλες και να
κατευθύνονται προς τη νότια Ελλάδα και ειρηνικά υπομένει το κακό που δεν
μπορεί να εμποδίσει, έχοντας πράξει το καθήκον του και γνωρίζοντας πως
δεν υπάρχει κακό επί της γης που να μην εμπεριέχει το σπέρμα ενός καλού.
Μα για να γεννηθεί αυτό το καλό πρέπει να ραγίσει το περίβλημα του
σπέρματος. Για να υψωθεί η βελανιδιά πρέπει να βρει πρόσφορο έδαφος το
βελανίδι και να πεθάνει.
Αλλοίμονο στον οκνηρό γεωργό που σταυρώνει τα χέρια του μ’ αγανάκτηση και αντί να οργώσει το χωράφι του, υψώνει τη φωνή του στο καφενείο του χωριού: «Δεν αντέχω άλλο - Παραιτούμαι». Με τον ίδιο τρόπο κι ο τεμπέλης που αφήνεται να πεθάνει απ’ την πείνα μπορεί από ανοησία να κορδώνεται ότι παραιτείται όπως ο ετοιμοθάνατος Λεωνίδας.
Το να παραιτηθείς, ενώ μπορείς να πολεμήσεις, σημαίνει ότι διαπράττεις ταυτόχρονα προδοσία ενάντια στους συναγωνιστές σου κι αυτοκτονία ενάντια στον εαυτό σου. Είναι εξευτελισμός της Ύπαρξης και εσωτερικός θάνατος αυτή η παραίτηση από τη μάχη. Κι αυτός που σκοτώνει τον εαυτό του επειδή η κοινωνία του στερεί τη ζωή, καθίσταται ο ίδιος, ο δήμιος των τυράννων του και αξίζει τον θάνατο που δίνει στον εαυτό του.
Άκαρδε αδελφέ, κάθε φορά που παραιτείσαι απ’ την αρένα, εγκαταλείπεις τ’ αδέλφια σου στα δόντια των θηρίων. Άτιμε στρατιώτη που φεύγεις απ’ τη μάχη, κάθε φορά που λιποτακτείς υποστέλλεις τη σημαία μιας ολόκληρης χώρας. Νεαρέ που σκέφτεσαι να παραιτηθείς απ’ τη ζωή από αντίδραση σ’ αυτή την σκληρή κοινωνία, με την πράξη σου αυτή προδίδεις το μέλλον μιας ολόκληρης ανθρωπότητας.
Μην παραιτείσαι, πολέμα! Όπως λέει ο μέγας στοχαστής Καζαντζάκης :
Αλλοίμονο στον οκνηρό γεωργό που σταυρώνει τα χέρια του μ’ αγανάκτηση και αντί να οργώσει το χωράφι του, υψώνει τη φωνή του στο καφενείο του χωριού: «Δεν αντέχω άλλο - Παραιτούμαι». Με τον ίδιο τρόπο κι ο τεμπέλης που αφήνεται να πεθάνει απ’ την πείνα μπορεί από ανοησία να κορδώνεται ότι παραιτείται όπως ο ετοιμοθάνατος Λεωνίδας.
Το να παραιτηθείς, ενώ μπορείς να πολεμήσεις, σημαίνει ότι διαπράττεις ταυτόχρονα προδοσία ενάντια στους συναγωνιστές σου κι αυτοκτονία ενάντια στον εαυτό σου. Είναι εξευτελισμός της Ύπαρξης και εσωτερικός θάνατος αυτή η παραίτηση από τη μάχη. Κι αυτός που σκοτώνει τον εαυτό του επειδή η κοινωνία του στερεί τη ζωή, καθίσταται ο ίδιος, ο δήμιος των τυράννων του και αξίζει τον θάνατο που δίνει στον εαυτό του.
Άκαρδε αδελφέ, κάθε φορά που παραιτείσαι απ’ την αρένα, εγκαταλείπεις τ’ αδέλφια σου στα δόντια των θηρίων. Άτιμε στρατιώτη που φεύγεις απ’ τη μάχη, κάθε φορά που λιποτακτείς υποστέλλεις τη σημαία μιας ολόκληρης χώρας. Νεαρέ που σκέφτεσαι να παραιτηθείς απ’ τη ζωή από αντίδραση σ’ αυτή την σκληρή κοινωνία, με την πράξη σου αυτή προδίδεις το μέλλον μιας ολόκληρης ανθρωπότητας.
Μην παραιτείσαι, πολέμα! Όπως λέει ο μέγας στοχαστής Καζαντζάκης :
“Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Να αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα. Η ανώτατη αρετή δεν είναι να ’σαι ελεύθερος, παρά να μάχεσαι για την ελευθερία. Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!”
Μην παραιτείσαι απ’ τη διαδικασία εξέλιξης της ζωής. Αν είσαι
χρηστοήθης γίνε πολέμιος των αχρείων που καταδυναστεύουν την κοινωνία.
Αντιστάσου με όλη τη δύναμη σου σ’ αυτή την αχρειότητα. Τουλάχιστον δε
θα πεθάνεις δίχως να έχεις κάνει κάτι για τους αδελφούς σου. Θα τους
αφήσεις ένα παράδειγμα για να το ακολουθήσουν. Διάλεξε στρατόπεδο λοιπόν
και πολέμα!
Έτσι κι αλλιώς, τα δυο στρατόπεδα, είτε το ξέρουν είτε όχι, συνεργάζονται. Είναι η θέση κι η αντίθεση, που δημιουργούν συγκρουόμενες την αυριανή σύνθεση. «Πόλεμος πάντων πατήρ εστί» έγραψε ο Εφέσιος σκοτεινός φιλόσοφος Ηράκλειτος. Όσο πιο βίαιη η σύγκρουση, τόσο οι πιθανότητες μιας πλουσιότερης σύνθεσης αυξάνουν. Γίνε μέρος αυτής της σύνθεσης. Μη μείνεις αμέτοχος σ’ αυτόν τον πολεμικό χορό της δημιουργίας. Πάρε μέρος, χωρίς προσκόλληση, με όλες σου όμως τις δυνάμεις, από τη θέση που η Ύπαρξη σε έχει ορίσει, έτσι ώστε όταν ο πόλεμος της ζωής σου πλησιάσει στο τέλος του, να αποχωρήσεις απ’ το πεδίο της μάχης, γαλήνιος και ικανοποιημένος ότι εμπλούτισες τον ρυθμό αυτού πλανήτη με ό,τι πολυτιμότερο είχες ποτέ δικό σου: αυτόν, τον μοναδικό, ανεπανάληπτο στροβιλισμό.
Έτσι κι αλλιώς, τα δυο στρατόπεδα, είτε το ξέρουν είτε όχι, συνεργάζονται. Είναι η θέση κι η αντίθεση, που δημιουργούν συγκρουόμενες την αυριανή σύνθεση. «Πόλεμος πάντων πατήρ εστί» έγραψε ο Εφέσιος σκοτεινός φιλόσοφος Ηράκλειτος. Όσο πιο βίαιη η σύγκρουση, τόσο οι πιθανότητες μιας πλουσιότερης σύνθεσης αυξάνουν. Γίνε μέρος αυτής της σύνθεσης. Μη μείνεις αμέτοχος σ’ αυτόν τον πολεμικό χορό της δημιουργίας. Πάρε μέρος, χωρίς προσκόλληση, με όλες σου όμως τις δυνάμεις, από τη θέση που η Ύπαρξη σε έχει ορίσει, έτσι ώστε όταν ο πόλεμος της ζωής σου πλησιάσει στο τέλος του, να αποχωρήσεις απ’ το πεδίο της μάχης, γαλήνιος και ικανοποιημένος ότι εμπλούτισες τον ρυθμό αυτού πλανήτη με ό,τι πολυτιμότερο είχες ποτέ δικό σου: αυτόν, τον μοναδικό, ανεπανάληπτο στροβιλισμό.
ΠΗΓΗ:
Ξάνθη Φιλοσοφείν
0 σχόλια: