Το ερώτημα που πλανάται πάνω από τη Γηραιά Ήπειρο είναι αν ο Τσίπρας μπλοφάρει ή αν εννοεί αυτά που λέει. Το Βερολίνο γνωρίζει πολύ καλά ότι ο 40άρης αριστερός έχει «στόφα» ηγέτη με αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά, κι αυτό είναι που τους ανησυχεί περισσότερο.

Το περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί τις δέκα πρώτες μέρες της διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα φανερώνει ότι το status quo που εδώ και χρόνια ελέγχει τις οικονομίες της ευρωζώνης και το χρηματοπιστωτικό σύστημα φοβάται ιδιαιτέρως τον Τσίπρα.
Ο 40άρης αριστερός πολιτικός αποτελεί συστημικό κίνδυνο όχι γιατί θέλει να διαλύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και διάφορες άλλες ασυναρτησίες που ακούγονται και γράφονται από τον ξένο Τύπο.
Ο Αλέξης Τσίπρας απειλεί τα συμφέροντα μιας νομενκλατούρας και μιας γραφειοκρατίας που δεν έχει μάθει να μιλάει με πολιτικούς όρους, αλλά με χρηματοοικονομικά δεδομένα και αριθμούς.
Το δόγμα Μέρκελ περί δημοσιονομικής και νομισματικής σταθερότητας είναι τουλάχιστον υποκριτικό, αφού πρόκειται για το ίδιο σύστημα που τα προηγούμενα χρόνια διόγκωσε την καταναλωτική πίστη και το ευρωπαϊκό χρέος με «χαρτούρα» και τοξικά παράγωγα.
Οι παραγωγοί της «φούσκας», οι εμπνευστές της δομημένης μόχλευσης και της γιγάντωσης των χρηματοπιστωτικών εργαλείων παγκοσμίως κατασκευάζουν τώρα ένα νέο εσωτερικό εχθρό προκειμένου να διασωθούν οι ίδιοι, με κίνδυνο να διαλύσουν πολιτικά την ευρωζώνη.
Ο Τσίπρας χαλάει τη... μαγιά σε όλους αυτούς που τώρα σφυρίζουν αδιάφορα για το γεγονός ότι επί σειρά ετών το «μαύρο» χρήμα επενδύεται σε γερμανικά ομόλογα, σε βρετανικά ακίνητα, σε ολλανδικές μετοχές ή τοποθετείται στην Ελβετία και στο Λουξεμβούργο.
Αυτά προφανώς τα λησμονεί η «σιδηρά κυρία» του ηθικοπλαστικού οικονομισμού, Άνγκελα Μέρκελ.
Κατά τον ίδιο τρόπο ο «σκληρός» και «αδαμάντινος» κύριος Σόιμπλε δεν έχει ακούσει τίποτα για το σκάνδαλο της Siemens και τον Χριστοφοράκο και για αυτό έχασε τα λόγια του όταν στη σημερινή συνέντευξη Τύπου (5/02/2015) ρωτήθηκε από Έλληνα δημοσιογράφο για το θέμα.
Για όσους κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ο Τσίπρας δεν μπλοφάρει. Το δυστύχημα είναι ότι οι υπόλοιποι ηγέτες του Νότου δεν έχουν τα κότσια και το πολιτικό ανάστημα να σταθούν δίπλα του και να προχωρήσουν μαζί στο εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Στέκονται στα μετόπισθεν και στο πρόσωπο του Τσίπρα οραματίζονται τον άνθρωπο, τον ηγέτη που θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Ο Ρέντσι, ο Ολάντ, ο Ραχόι, ακόμα και ο Μάριο Ντράγκι όταν ανέλαβαν καθήκοντα υπόσχονταν ότι θα βάλουν φρένο στη σαρωτική λιτότητα του δόγματος Μέρκελ.
Τώρα όλοι τους υπέκυψαν και προσκύνησαν την παντοκρατορία της Pax Germana. Οι λόγοι είναι προφανείς, έχουν όλοι τους «γραμμάτια» και δεσμεύσεις που δεν τους επιτρέπουν να ορθώσουν ανάστημα.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν διαπραγματεύεται μόνον το κούρεμα του ελληνικού χρέους. Παλεύει να σπάσει τη σαπίλα και το «απόστημα» που σαν το σαράκι τρώει εδώ και χρόνια το Ευρωπαϊκό εγχείρημα.
Στην προσπάθεια αυτή δεν είναι μόνος του, έχει στην πλάτη του τον ελληνικό λαό και πολύ σύντομα αν συνεχιστεί η άθλια υποκρισία

Read more: 

read more

Τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους. Η Ευρώπη έχει αποφασίσει να μην αφήσει άλλα περιθώρια υπεκφυγών στην Αθήνα και απαιτεί να εκπληρώσει η χώρα τις υποχρεώσεις της. Το ωραίο παραμύθι της σωτηρίας λαμβάνει τέλος. Οι οπαδοί του κρατισμού είναι αποφασισμένοι να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει την έξοδο της χώρας από την ΕΕ. Θα πουν όχι σε όλα! Κακά τα ψέματα, το grexit είναι κάθε μέρα όλο και πιο κοντά... 

Ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα. Στην μία πλευρά είναι η Βούλτεψη και ο Ντινόπουλος και στην άλλη ο Λαφαζάνης και η αριστερή πλατφόρμα. Δεν ξέρουμε ποιος είναι ο πιο σύντομος δρόμος για το χάος, αλλά δεν θα τα χαλάσουμε εδώ! Όπως είχε πει και ο Στέφανος Μάνος, κάθε φορά που ο ελληνικός λαός βρίσκεται κοντά στον γκρεμό πηδάει στο κενό! 

Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι αν βρισκότανε αυτή τη στιγμή ένας νέος και άφθαρτος ηγέτης που να υποσχότανε σχέδιο εξόδου από την κρίση με δουλειά και δικαιοσύνη, θα σάρωνε. Θα έκανε την εικόνα των σημερινών δημοσκοπήσεων να μοιάζει με γελοιογραφίες του Αρχέλαου! 

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι με βάση τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων ο περισσότερος κόσμος δεν πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει πράξη αυτά που λέει, αλλά ψηφίζει Αλέξη και με τα δύο χέρια. Επειδή ακριβώς τους έχει κουράσει το πολιτικό προσωπικό. 

Η μόνη λύση που μπορεί να μας κρατήσει μέσα στην Ευρώπη και να αλλάξει πλήρως την κατάσταση στην οικονομία μας είναι να προχωρήσουμε τις μεταρρυθμίσεις. Ας μη βαυκαλιζόμαστε! Δεν πρόκειται να γίνουν σε τέσσερεις μήνες όλα όσα δεν έγιναν στα τέσσερα τελευταία χρόνια. Ούτε θα είναι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ που θα κάνει πράξη τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας. Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται να υλοποιήσουμε τις υποσχέσεις μας κι αυτό θα μας φέρει αργά ή γρήγορα έξω από τους κόλπους της ΕΕ. 

Όσοι έχουν έτοιμα τα πιστόλια τους για να τα ακουμπήσουν στο τραπέζι των Βρυξελλών θα μείνουν με την όρεξη. Θα τους έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα να εισέλθουν στην αίθουσα πριν καν σκεφτούν κάτι τέτοιο. Κι όσοι νομίζουν ότι θα συνεχίσουμε να κοροϊδεύουμε τους πάντες και τα πάντα, ας κάνουν τον κόπο να διαβάσουν προσεκτικά τις δηλώσεις ευρωπαίων αξιωματούχων. Τι λένε; Πρώτα οι μεταρρυθμίσεις και μετά οτιδήποτε άλλο. 

Η χώρα βρίσκεται με το ένα πόδι έξω από την ΕΕ. Έτσι ή αλλιώς! Εκτός κι αν βρεθεί κάποιος που θα αποφασίσει να γυρίσει εντελώς το τιμόνι του καραβιού για να αποφύγει αυτό την σύγκρουση με το παγόβουνο. Κάποιος που θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του πληρώματος, επενδύοντας στην μόνη συνταγή που δεν έχουμε μέχρι τώρα δοκιμάσει: Λιγότερο κράτος, λιγότερους φόρους, εμπιστοσύνη στην δημιουργική δύναμη του Έλληνα. 

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mvaridis@capital.gr 

ΥΓ: Την ώρα που η Ευρώπη κουνάει το δάκτυλό της στην Κύπρο για τους χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές της και υποχρεώνει την Ελλάδα να φορολογεί υπερβολικά τις επιχειρήσεις και τους πολίτες, το Λουξεμβούργο του κ. Γιούνκερ μαζεύει όλους τους καλούς πελάτες της ΕΕ! Πως; Με προνομιακές συμφωνίες για την χαμηλή τους φορολόγηση. Το ότι αυτό είναι άδικο, δεν χωράει συζήτηση. Ότι θα πρέπει οι φορολογικοί συντελεστές να είναι ίδιοι σε όλη την Ευρώπη, είναι η προφανής λύση. 

Στην λίστα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων που έκαναν deal με τις αρχές του Λουξεμβούργου συμπεριλαμβάνονται και εταιρείες ελληνικών συμφερόντων. Ή πιο σωστά εταιρείες που συνδέονται με τον άλφα ή βήτα τρόπο με ελληνικές εταιρείες. Είναι αυτό που πάντα σημειώναμε, ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα αστική τάξη με συναίσθηση του ιστορικού της ρόλου. Υπάρχουν επιχειρηματίες που αγαπούν την Ελλάδα και πασχίζουν να μείνουν ακόμη εντός των ελληνικών συνόρων, αλλά αυτοί είναι η εξαίρεση. Κάποιοι άλλοι προσπαθούν απλά να γίνουν η γέφυρα του "παλιού" με το "νέο" που πιθανολογούν ότι έρχεται. Αυτοί είναι ο κανόνας.

Πηγή:www.capital.gr

read more

 Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

 

Άκουσα με προσοχή τις ομιλίες των υπουργών της κυβέρνησης.

Άκουσα με προσοχή τον υπουργό υγείας, που παραδόξως επιλέχθηκε να αντικαταστήσει τον πρωθυπουργό, αλλά μια πειστική απάντηση στο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση ζητά ψήφο εμπιστοσύνης, δεν έλαβα.
Προφανώς γιατί η πραγματική αιτία που η κυβέρνηση καλεί εκτάκτως και ένα μόλις μήνα πριν τη ψήφιση του προϋπολογισμού, που ούτως ή άλλως αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση, δεν είναι για να εκφωνείται.
Διότι η πραγματική αιτία είναι η απελπισία της κυβέρνησης μπροστά στα τεράστια συσσωρευμένα αδιέξοδα.
Και μπροστά στη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Επί της ουσίας και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, η πρόταση αυτή κατατέθηκε για να περιοριστούν οι διαρροές και να μείνουν στις θέσεις τους οι αμφισβητούμενοι πανταχόθεν συγκυβερνήτες.

Αυτό όμως που καταλαβαίνει ο κόσμος που παρακολουθεί τις ομιλίες των κυβερνητικών βουλευτών δεν είναι ότι καταθέσατε πρόταση εμπιστοσύνης στη κυβέρνησή σας, αλλά πρόταση μομφής στην επερχόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάνατε τρείς μέρες πρόβα αντιπολίτευσης.
Καλά τα πάτε στην αντιπολίτευση, ομολογώ.
Αλλά μετά από τρείς μέρες κινδυνεύετε να σας γυρίσει τελείως μπούμερανγκ η πρωτοβουλία συσπείρωσης.
Την μετατρέψατε από μόνοι σας σε πρόταση μομφής εναντίον του εαυτού σας.

Ο ελληνικός λαός έχει μάτια και βλέπει.
Και δεν καταπίνει πια την κινδυνολογία,
που εξαπολύεται πότε από τα τηλεοπτικά παράθυρα και πότε από το καφενείο της Βουλής.

Αλήθεια, τίνος το λάκκο σκάβετε όταν κινδυνολογείτε στο καφενείο της Βουλής ;
Το μεγάλο δυστύχημα για εσάς είναι ότι δε μπορείτε να αποσταθεροποιήσετε τον ΣΥΡΙΖΑ, δίχως ταυτόχρονα να αποσταθεροποιήσετε τη χώρα.
Αλλά φαίνεται πως ορισμένοι μπροστά στον καημό τους για το ΣΥΡΙΖΑ, δεν ορρωδούν…

Ευτυχώς ο λαός μας σας έχει πάρει χαμπάρι και ξέρει ότι η μόνη ασφαλής διέξοδος για το τόπο, είναι η συντεταγμένη και δημοκρατική πολιτική αλλαγή.
Και μια άλλη πολιτική από μια άλλη κυβέρνηση.
Την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Που θα εκπροσωπήσει τον κόσμο της εργασίας και της μεσαίας τάξης.

Εμείς, λοιπόν, αυτές τις τρεις ημέρες είχαμε άλλη μία ευκαιρία να παρουσιάσαμε τις προγραμματικές μας δεσμεύσεις.
Τις προγραμματικές μας δεσμεύσεις που παρουσιάσαμε στη Θεσσαλονίκη.
Ένα πρόγραμμα κοστολογημένο, με αρχή μέση και τέλος.
Ένα πρόγραμμα που κάποιοι έκαναν ότι μπορούσαν για να μη το ακούσει ο λαός μας.
Θυμήθηκαν τις παλιές μεθόδους της ΥΕΝΝΕΔ.
Παρακάλεσαν δεξιά και αριστερά για να μη μεταδοθεί η ομιλία μου.
Μόνο που η αυταρχική και ακραία δεξιά ιδεοληψία της λογοκρισίας, όχι μόνο δε λειτούργησε αλλά έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα.
Και το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το άκουσε και το αγκάλιασε ο λαός μας.
Και ίσως αυτό να ήταν το κομβικό σημείο.
Η Θεσσαλονίκη ήταν η κρίσιμη στιγμή της αρχής της κυβερνητικής κατάρρευσης από τη μια και της μεγάλης συσπείρωσης ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων στο ΣΥΡΙΖΑ.
Όσα ακολούθησαν είναι χαρακτηριστικά.
Στην αρχή μας καταγγείλατε ότι κάνουμε παροχολογία.
Αλήθεια είναι παροχολογία η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης;
Είναι «λεφτά υπάρχουν» να εξασφαλίσουμε ένα πιάτο φαί, στέγη ρεύμα και αξιοπρέπεια σε όσους συμπολίτες μας ζούνε στα όρια της εξαθλίωσης ;
Ή μήπως είναι παροχολογία η αναγκαία ρύθμιση των κόκκινων δανείων;
Η διευκόλυνση με πολλές δόσεις των παγιδευμένων οφειλετών στα ληξιπρόθεσμα χρέη ;
Ή η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, όταν η ανεργία έχει φτάσει σε εξωφρενικά μεγέθη, ειδικότερα για τους νέους ανθρώπους.
Αργότερα, όμως, αφού καταλάβατε το αδιέξοδο της στρατηγικής σας, αφήσατε τα περί παροχών και μας είπατε ότι δε βγαίνει η κοστολόγηση.
Επιστρατεύσατε τον υπουργό των οικονομικών να βγάλει ανακοίνωση που πέρα όμως από τις εμφανείς λαθροχειρίες, στην ουσία επιβεβαίωσε την ορθότητα αυτών όσων εξαγγείλαμε.
Και αφού ούτε και αυτή η τακτική είχε όφελος, προχωρήσατε στο τρίτο στάδιο.
Ξεπατικώνετε το πρόγραμμά μας, προσπαθώντας να υποσχεθείτε φοροαπαλλαγές και μέτρα κοινωνικής ευαισθησίας, σε ένα επικοινωνιακό κρεσέντο επιλεκτικών διαρροών, που αν κανείς τις πίστευε όλες, θα κοιμόταν ευτυχισμένος τα βράδια.
Δυστυχώς όμως δε σας πιστεύει πια κανείς.
Διότι υπόσχεστε ελαφρύνσεις και δόσεις, τρέχοντας πίσω από όσα εμείς είπαμε στη Θεσσαλονίκη, όμως την ίδια στιγμή νομιμοποιείτε τον ΕΝΦΙΑ.
Το φόρο που λεηλατεί τη μεσαία τάξη.
Και μετατρέπει τους ανθρώπους που δούλεψαν μια ζωή για να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, σε νοικάρηδες στα ίδια τους τα σπίτια.
Ποιόν να πείσετε, λοιπόν, ότι έχετε σκοπό να ελαφρύνετε το βάρος, το ασήκωτο, που εσείς οι ίδιοι φορτώσατε στη πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών ;

Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση επιδίδεται στον έσχατο εμπαιγμό.
Ισχυρίζεται ότι προετοιμάζει την έξοδο της χώρας από το Μνημόνιο.
Ποιον κοροϊδεύετε;
Τα μνημόνια είναι οι πάνω από 460 εφαρμοστικοί νόμοι και οι 25 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που στραγγαλίζουν την οικονομία και μονιμοποιούν την κοινωνική τραγωδία.
Τα μνημόνια δεν είναι ένας τίτλος σε ένα δανειακό πρόγραμμα.
Είναι η ανεργία, οι απολύσεις, η αιμορραγία των συνταξιούχων, ο εργασιακός μεσαίωνας, η ανασφάλεια.
Η διάλυση της μεσαίας τάξης.
Είναι η εκποίηση του δημόσιο πλούτου.
Τα μνημόνια είναι η ανάπηρη δημοκρατία, η κατάργηση δημοκρατικών, εργασιακών, ακόμα και ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Τα μνημόνια είναι όσα και τώρα συζητάτε και απεργάζεστε.
Οι ομαδικές απολύσεις, το λοκ άουτ , η απαγόρευση της απεργίας, η πλήρης εξουθένωση εργαζομένων και συνταξιούχων.

Είναι τα διαβόητα προαπαιτούμενα.
Αυτά είναι τα μνημόνια.
Είναι το δέσιμο της πατρίδας μας στο άρμα μεγάλων συμφερόντων που τη θέλουν φτηνό οικόπεδο, με φτηνό και φιμωμένο εργατικό δυναμικό.

Έχετε αλήθεια καμία πρόθεση να μας αποδεσμεύσετε από όλα αυτά ;
Ή μήπως αντιθέτως είστε απόλυτα ταυτισμένοι με όλα αυτά ;
Αφού εσείς τα πιστεύετε.
Έχουν γίνει η ιδεολογία σας.

Πριν λίγες μέρες ο κ. Σαμαράς ταύτισε την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ με την καταστροφή.

Για πείτε μου τώρα ;

Είτε υπάρχει τρόικα είτε δεν υπάρχει.
Είτε είμαστε στο μνημόνιο είτε το πείτε διαφορετικά.
Η ουσία ποια είναι ;
Ότι το καθεστώς των μνημονίων με εσάς θα παραμείνει.
Γιατί έχετε ταυτιστεί μαζί του.

Και αν καταλάβαμε καλά, η καινούρια σας γραμμή είναι ότι εσείς τώρα είστε αντιμνημονιακοί και ο ΣΥΡΙΖΑ οπαδός του μνημονίου.

Μα πόσο υποτιμάτε τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού ;

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Θέλω να θυμίσω στο Σώμα ότι, μόλις την περασμένη Δευτέρα, η κυβέρνηση κατέθεσε το προσχέδιο ενός προϋπολογισμού ο οποίος, όχι μόνον δεν σηματοδοτεί την έξοδο από το Μνημόνιο, αλλά, αντίθετα μετατρέπει το Μνημόνιο από σύμβαση ορισμένου χρόνου σε καθεστώς αορίστου χρόνου.

Που ισχυρίζεται ότι όσο φτωχότεροι είναι οι Έλληνες τόσο περισσότερες επενδύσεις θα έρθουν .

Φοροελαφρύνσεις υποσχόταν ο κ. Σαμαράς, φόρους 2 δις έφερε.

• Μονιμοποίηση της «έκτακτης» εισφορά αλληλεγγύης,
• Χαράτσι στα ακίνητα με τη μορφή του ΕΝΦΙΑ
• τεράστια αύξηση από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης.
Που ενώ έχει αυξηθεί κατά 1500% από το Μάρτιο του 2011, η κυβέρνηση τον μειώνει μόλις κατά 30% και πανηγυρίζει.

Με αυξήσεις στην άμεση φορολογία.
Στην παρακράτηση μισθών και συντάξεων.
Στο συντελεστή φορολόγησης των ενοικίων ακινήτων, από 10% στο 11% για εισοδήματα έως €12000.
Στα εισοδήματα των αγροτών, με συντελεστή 13% από το πρώτο ευρώ.

Δεν περιλαμβάνει όμως, τα μέτρα που έχετε ψηφίσει και άλλα που ετοιμάζετε για το Νοέμβριο:

• Το νέο ενιαίο μισθολόγιο-λαιμητόμο για τους δημόσιους υπαλλήλους
• Την απόσυρση του κράτους από το συνταξιοδοτικό σύστημα, με την εγγύηση μόνο της βασικής σύνταξης των €360 το μήνα, την εξαφάνιση των επικουρικών.
• Την κατάργηση των τριετιών στον ιδιωτικό τομέα.
• Την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την επαναφορά του εργοδοτικού λοκ άουτ.
• Τον πλειστηριασμό ακινήτων από τα ⅔ έως το ½ της αντικειμενικής αξίας τους.

Ιδού, λοιπόν, το νέο Μνημόνιο: Ο προϋπολογισμός για το 2015 συν τα μέτρα του Νοεμβρίου.
Και δεν έχει σημασία πως θα το ονομάσετε.

Και μετά έρχεστε να μας πείτε ότι φεύγει το ΔΝΤ, τελείωσαν τα βάσανα.

Αλλά δε σας πιστεύει πια κανείς.
Ούτε τα στελέχη σας, σας πιστεύουν.
Αλλά το παραμύθι των Παρισίων τελείωσε νωρίς.

Ευρώπη

Θέλω όμως να σταθώ λίγο και στο αδύνατο που ισχυρίζεστε, ότι με τη συνέχεια της λιτότητας θα έρθει η ανάπτυξη.
Γιατί όλο και περισσότεροι στην Ευρώπη επιτέλους αντιλαμβάνονται ότι θαύματα δεν γίνονται.
Με την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, την ιταλική, να βρίσκεται ήδη σε ύφεση και τη δεύτερη μεγαλύτερη, τη γαλλική, να παλεύει να την αποφύγει, η επιδείνωση της κατάστασης στη Γερμανία είναι η χαριστική βολή για την ανάκαμψη στην Ευρωζώνη.
Αυτό είναι το πραγματικό «successstory» της Γερμανικής ηγεσίας κύριε Σαμαρά.

Αυτή η αποτυχία είναι που προκάλεσε και τη διαφαινόμενη ρωγμή στις εδραιωμένες αντιλήψεις και σήμερα ωθεί σε αλλαγή πολιτικής.

Αλλά, εσείς, δεν έχετε απλώς μείνει πίσω από αυτήν την εξέλιξη.
Είστε απέναντί της.
Στηρίζετε τις αντιλήψεις που κλονίζονται, ταυτιζόμενοι απολύτως με την κυρία Μέρκελ.
Και φτάνετε μάλιστα στο σημείο να επιτιμάτε δημοσίως τη Γαλλική κυβέρνηση επειδή αποφάσισε να μεταθέσει στο 2017 το στόχο για δημοσιονομικό έλλειμμα 3%.
Εσείς δηλαδή δεν είστε απλά στη στρατηγική του καλού και υπάκουου μαθητή αλλά στη στρατηγική του υπάκουου μαθητή που καρφώνει και τους συμμαθητές του στη δασκάλα, όταν δε τηρούν τη τιμωρία.

Χρέος

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Επιτρέψτε μου μια αναφορά και στο ζήτημα του δημόσιου χρέους.
Και θα επικαλεστώ την κοινή λογική.
Μια διαπραγμάτευση έχει δύο προϋποθέσεις: πρώτον, δύο μέρη τα οποία, τουλάχιστον, διαφωνούν.
Και, δεύτερον, συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο.

Ας ξεκινήσω από την πρώτη προϋπόθεση.
Δεν υπάρχουν δύο μέρη σε διαφωνία.
Υπάρχει η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σαμαράς σε πλήρη αρμονία.

Και οι δύο συμφωνούν ότι το χρέος της Ελλάδας είναι βιώσιμο.

Συμφωνία για τα μέτρα, συμφωνία για το χρέος.

Άρα τι διαπραγματεύεται ο κ. Σαμαράς που συμφωνεί σε όλα με την κυρία Μέρκελ;

Τίποτα.

Η απουσία της δεύτερης προϋπόθεσης είναι πασιφανής.
Ο κ. Σαμαράς δεν έχει πολιτική στρατηγική διαπραγμάτευσης.
Δεν έχει πολιτική ευρωπαϊκών συμμαχιών.
Γιατί, εκτός από το ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο, πιστεύει, παράλληλα, ότι είναι ελληνικό πρόβλημα.
Αγνοεί την ευρωπαϊκή διάστασή του.
Και σχεδιάζει έξοδο στις αγορές χωρίς προηγουμένως να έχουμε διεκδικήσει μια βιώσιμη λύση.

Απεναντίας, εμείς διεκδικούμε με σχέδιο, με στόχο, με συμμαχίες μια ευρωπαϊκή διάσκεψη που θα δώσει οριστική, κοινωνικά βιώσιμη και δίκαιη λύση σε ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Δε ζητάμε ελεημοσύνη.
Ζητάμε αλληλεγγύη.

Και ο στόχος μας είναι συγκροτημένος και σαφής.
Ζητάμε τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και ρήτρα ανάπτυξης.
Στο πλαίσιο των αποφάσεων της Διεθνούς Διάσκεψης του Λονδίνου το 1953 για τη Γερμανία.

Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης,

Σήμερα προσπαθείτε, μέσα στην απελπισία και την αγωνία σας, να παίξετε τα ρέστα σας.
Αλλά χωρίς να το καταλαβαίνετε, είναι η ίδια η κίνησή σας που θα σας βυθίσει σε ακόμη μεγαλύτερο αδιέξοδο.
Ζητάτε την εμπιστοσύνη του σώματος για τη συνέχεια της πολιτικής σας.
Το βράδυ, όταν θα κλείσουν τα φώτα στην αίθουσα, όλοι θα διαπιστώσουμε ότι η εμπιστοσύνη αυτή θα είναι πολύ μακριά από τους 180 βουλευτές που το Σύνταγμα απαιτεί για την εκλογή ΠτΔ.
Τί θα κάνετε λοιπόν;
Θα επιμείνετε σ' αυτή την αδιέξοδη και διχαστική τακτική;
Να λέτε έχω τους 180 ή θα βρω τους 180;
Ενώ όλα τα κόμματα που συνέστησαν την παρούσα Βουλή -πλην των δύο συγκυβερνώντων- έχουν δεδηλωμένη την πρόθεσή τους να μην ψηφίσουν για ΠτΔ.
Δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ κυρίες και κύριοι βουλευτές.
Όλα τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης με διαφορετικό – ενδεχομένως- σκεπτικό το καθένα, καταλήγουν στον ίδιο παρανομαστή.
Και μόνο τα δύο που συγκυβερνούν με έναν αριθμό βουλευτών που παρά ότι είναι πλασματικός σε σχέση με τα σημερινά δημοσκοπικά σας ποσοστά, ακόμη και με τα εκλογικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών του Μάη είναι πλασματικά.
Εντούτοις ακόμα και αυτός ο πλασματικός αριθμός βουλευτών που δεν αντιστοιχεί στη πραγματική σας δύναμη στο λαό και σήμερα θα δηλώσει ότι σας εμπιστεύεται, δεν σας αρκεί για να δείτε τον αριθμό των 180.
Ούτε με τα κιάλια.
Τί θα κάνετε λοιπόν;
Θα συνεχίσετε να κυβερνάτε κλείνοντας το μάτι σε πρακτικές που απαξιώνουν και εξευτελίζουν το κύρος και την υπόσταση του κοινοβουλευτισμού;
Θα παραπέμπετε εν έτη 2014 σε πρακτικές 1965;
Αυτό θα κάνετε και μάλιστα επί 4 μήνες;
Θα κρατάτε δηλαδή τη χώρα δέσμια, σ' ένα παρατεταμένο προεκλογικό κλίμα, δέσμια μιας ακατάσχετης προεδρολογίας και ταυτόχρονα όλο το πολιτικό σύστημα δέσμιο σεναρίων ευτελισμού;
Μόνο και μόνο για να καθίσετε 4 μήνες παραπάνω στο Μέγαρο Μαξίμου;
“Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα” όπως λέει και ο ποιητής.

Κύριε Σαμαρά, σάς ζητάω να το ξανασκεφτείτε.
Δεν είναι ωφέλιμο για τον τόπο.
Δεν είναι ούτε και για σας.
Συναίνεση, όπως το Σύνταγμα προβλέπει, 180 βουλευτών από την παρούσα βουλή δεν μπορεί να υπάρξει.
Γιατί προφανώς και δεν αφορά τη συναίνεση στο πρόσωπο.
Συναίνεση για εκλογή ΠτΔ από τη παρούσα Βουλή, ισοδυναμεί με συναίνεση στη συνέχεια της καταρρακωμένης σας κυβέρνησης, ισοδυναμεί με συναίνεση στη συνέχεια της καταστροφικής πολιτικής των μνημονίων.
Όποιος θέλει να δώσει τέτοια συναίνεση, θαρρώ ότι θα έχει το σθένος να ψηφίσει τη πρότασή σας σήμερα.
Σας προτείνω, λοιπόν, σήμερα το βράδυ να δείτε το αποτέλεσμα και να το ξανασκεφτείτε.
Να πράξετε όπως ορίζει το συμφέρον της χώρας.
Διότι δεν είναι μόνο η πολύμηνη παρατεταμένη προεκλογική περίοδος.
Είναι και η πασιφανής αδυναμία σας να χειριστείτε με αποτελεσματικό και επωφελές τρόπο τα κρίσιμα για τη χώρα ζητήματα.
Και αυτό δεν έχει να κάνει με τις προθέσεις σας αλλά με τη πραγματικότητα.
Ακόμη και στελέχη της συγκυβέρνησης, που θα σας ψηφίσουν σήμερα, σας ζητάνε να πάτε σε κυβέρνηση ειδικού σκοπού.
Με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Με τον δαίμονα ΣΥΡΙΖΑ, κατά την επικοινωνιακή σας τακτική.
Προφανώς χωρίς εσάς στο τιμόνι.
Πώς να διαπραγματευτείτε μετά εσείς στο εξωτερικό ;
Όταν και από το εσωτερικό του εσωτερικού σας αμφισβητείστε ;
Πόσο δε μάλλον όταν έχει ήδη διαμορφωθεί μια πλατιά κοινωνική πλειοψηφία που απαιτεί αλλαγή πολιτικής και ισχυρή διαπραγμάτευση.
Και αυτό το γνωρίζουν καλά και έξω.
Γνωρίζουν ότι είστε πλέον πρωθυπουργός ορισμένου χρόνου, περιορισμένου χρονικού ορίζοντα.
Ο χρόνος σας τελειώνει, λήγει το αργότερο σε 4 μήνες, το Φλεβάρη του 2015.
Πώς να έχετε κύρος και διαπραγματευτική δύναμη, όταν όλοι πια βλέπουν και μέσα και έξω ότι η κυβέρνησή σας στηρίζεται σε δυο κόμματα που η κοινωνία, οι ίδιοι οι ψηφοφόροι σας αποδοκιμάζουν.
Δείτε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης.
Και αυτές που δημοσιεύονται και αυτές που δεν δημοσιεύονται, αλλά τις γνωρίζετε.
Όλες μιλούν για μια διαφορά συντριβής.
Πείτε μου ειλικρινά κύριοι συνάδελφοι με ποιο κύρος με ποια διαπραγματευτική ισχύ, υπό αυτές τις συνθήκες, θα μπορούσε οποιαδήποτε κυβέρνηση να διεκδικήσει μια καλύτερη για τη χώρα συμφωνία;
Με αυτά τα δεδομένα, μετά τις ευρωεκλογές σας ζήτησα να λαμβάνετε υπόψη σας στις κρίσιμες αποφάσεις, στις αποφάσεις που ο χρονικός τους ορίζοντας δεσμεύει και την επόμενη κυβέρνηση, την άποψη, τη θέση του πρώτου κόμματος.
Κινηθήκατε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.
Με αυτά τα δεδομένα σας προειδοποιούμε και σήμερα ακόμη πιο έντονα.
Μη προχωρήσετε σε κρίσιμες κινήσεις, σε κρίσιμες διαπραγματεύσεις, σε αποφάσεις που θα δεσμεύουν τα χέρια και των επόμενων κυβερνήσεων, χωρίς τη συναίνεσή μας.
Το λέω ξανά, για να το ακούσουν και στις Βρυξέλες και στο Βερολίνο και στην Ουάσινγκτον.
Οποιαδήποτε απόφαση ή συμφωνία δεν έχει τη δική μας συναίνεση δε θα γίνει αποδεχτή. Δε θα δεσμεύει το ΣΥΡΙΖΑ, δε θα δεσμεύει τη κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας για την οποία ο λαός μας σύντομα θα δώσει ισχυρή εντολή με τη ψήφο του.
Και όπως γνωρίζετε, όπως έχουμε πει χιλιάδες φορές, σε καμία συμφωνία που θα περιλαμβάνει τη συνέχεια του μνημονιακού καθεστώτος, τη συνέχεια της λιτότητας, με οποιοδήποτε επικοινωνιακό καμουφλάζ, εμείς δε πρόκειται να βάλουμε την υπογραφή μας.
Τελεία παράγραφος.
Και με αυτόν τον τρόπο θέλω να δώσω μια απάντηση και σε όσους βουλευτές μίλησαν, καλοπροαίρετα ενδεχομένως, για κυβερνήσεις ειδικού σκοπού και για συναίνεση.
Τη συναίνεση κανείς δεν την αρνείται, αλλά το ερώτημα είναι πάνω σε ποια βάση.
Για εμάς είναι προφανές ότι η προοπτική περαιτέρω εξαθλίωσης της κοινωνίας, οδηγεί στη διαιώνιση της Ελλάδας ως μιας χώρας πειραματόζωου στην Ευρώπη.
Ως μια χώρα αποικίας χρέους και ανεργίας.
Ποια συναίνεση μπορεί κανείς να δώσει σε αυτή τη προοπτική ;
Στον αντίποδα αυτής της στρατηγικής διαμορφώνεται ήδη μια ευρεία, ευρύτατη συναίνεση στο κοινωνικό πεδίο.
Και είναι η συναίνεση πάνω στο πρόγραμμα που παρουσιάσαμε στη Θεσσαλονίκη.
Που θέτει αδιαπραγμάτευτες κοινωνικές προτεραιότητες.
Την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής καταστροφής, την επανεκκίνηση της οικονομίας, την φορολογική αποφόρτιση των μεσαίων στρωμάτων, την ενίσχυση της ζήτησης και την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Πάνω σε αυτό το σχέδιο θα δημιουργηθούν οι όποιες προωθητικές συναινέσεις της επόμενης μέρας και όχι πάνω στο αποτυχημένο και καταστροφικό σχέδιο της λιτότητας.
Άκουσα όμως αυτό το τριήμερο από πολλούς συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας να μιλούν όχι για συναίνεση αλλά για τη στοιχειώδη ανάγκη συνεννόησης, παρά τις διαφορετικές οπτικές.
Εμείς αυτή τη συνεννόηση ποτέ δεν την αρνηθήκαμε.
Αλλά έχουμε μπροστά μας μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που απαξιώνει όχι μόνο την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά συνολικά τη κοινοβουλευτική λειτουργία.
Στα δυο και πλέον χρόνια θητείας της κυβέρνησης Σαμαρά, δε υπήρξε ούτε μια φορά που να αισθανθήκατε την ανάγκη, για ένα εθνικό θέμα, για ένα κρίσιμο θέμα, να ενημερώσετε την αξιωματική αντιπολίτευση.
Να ενημερώσετε το ελληνικό κοινοβούλιο.
Τώρα όμως είναι η ώρα της ύστατης αλλά και της πιο αναγκαίας για τον τόπο συνεννόησης.

Σας καλώ λοιπόν να μην επιμένετε σε αυτήν την αδιέξοδη τακτική.
Να μην επιμείνετε να βυθίσετε τη χώρα σε μια τετράμηνης και πλέον διάρκειας, παρατεταμένη και διαρκή προεκλογική περίοδο.
Και κυρίως μην επιμείνετε να διαχειριστείτε εσείς και να αναλάβετε δεσμεύσεις μακράς διάρκειας ,εν ονόματι της χώρας και του λαού, που όμως πια δεν σας εμπιστεύεται και δεν σας στηρίζει.
Δώστε τη δυνατότητα στο λαό μας να αποφασίσει και σε μια νέα κυβέρνηση με ισχυρή λαϊκή εντολή, να διαχειριστεί τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις.

Και φανείτε θαρραλέοι, δίνοντας διέξοδο στο σημερινό πολιτικό αδιέξοδο.
Αφού διαπιστώσετε σήμερα ότι στη Βουλή δεν έχετε ούτε κατά διάνοια τον προβλεπόμενο από το Σύνταγμα αριθμό 180 βουλευτών, για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, προχωρήστε συντεταγμένα στη λαϊκή ετυμηγορία.
Να πάμε συντεταγμένα και ομαλά σε εκλογές που θα δώσουν εντολή ισχυρής διακυβέρνησης και διαπραγμάτευσης αλλά και περιθώρια ευρείας συναίνεσης, όπως το Σύνταγμα προβλέπει, στην εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Οι ώρες είναι κρίσιμες.
Ας δείξουμε όλοι ότι στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων.
Σε ότι μας αφορά είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.

Εκλογές τώρα και εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας με ευρύτατη συναίνεση, ώστε να δοθεί το μήνυμα μέσα και έξω, ότι η χώρα γυρίζει σελίδα.
Ξαναγίνε4ται ισχυρή και υπολογίσιμη χώρα.
Διεκδικεί μια δίκαιη και βιώσιμη λύση για το χρέος, με το λαό στο προσκήνιο, με ενότητα και με ευρεία κοινωνική συναίνεση.

Ζητάμε, λοιπόν, εκλογές όχι για να έρθουμε στην εξουσία και να διαχειριστούμε τη μνημονιακή Ελλάδα.
Ζητάμε εκλογές για να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Για να αντικαταστήσουμε την εσωτερική υποτίμηση αξιών, αμοιβών και ανθρώπων με ένα κυβερνητικό πρόγραμμα δικαιοσύνης, αξιοπρέπειας και ελπίδας.

Προχωράμε μαζί με τους πολίτες, δίνουμε καθημερινά μικρές και μεγάλες μάχες, για κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια και δημοκρατία.
Απέναντί μας έχουμε μία κυβέρνηση που έχει ήδη καταρρεύσει και που αδυνατεί να φοβίσει το λαό.

Η μεγάλη κοινωνική αλλαγή, η μεγάλη ανατροπή, έχουν ήδη δρομολογηθεί.
Το παλιό φεύγει. Το καινούργιο δε μπορεί κανείς να το εμποδίσει.
Η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη και τα δικαιώματα επιστρέφουν στην Ελλάδα.

 Η πραγματική δημοκρατία και οι κανόνες επιστρέφουν.
Η Ελλάδα του αύριο θα είναι μια κοινωνία δίκαιη.
Μια κοινωνία ανοιχτή.
Μια κοινωνία δημοκρατική.
ΠΗΓΗ

read more

Είναι ο ΡΙΣΙ ΓΚΟΓΙΑΛ !!!
Επάγγελμα ΙΝΔΟΣ ΦΑΚΙΡΗΣ !!!
Αποστολή του ΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΓΙΑ 2-3 ΑΚΟΜΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!

Δεν έκρυβαν τη χαρά τους, οι εγχώριοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, για την αντικατάσταση του Πόουλ Τόμσεν, από τη θέση του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στην τρόικα, για ν` ανακαλύψουν, έκπληκτοι, ότι ο ινδικής καταγωγής αντικαταστάτης του είναι… τρισχειρότερος.

Πότε θα καταλάβουν, ότι οι επιλογές που μας επιβάλλονται, δεν έχουν να κάνουν με προσωπικές ιδιοτροπίες, αλλά με μια συνολική νοοτροπία και αντίληψη. Στις συνομιλίες της κυβέρνησης στο Παρίσι με την Τρόικα, την προηγούμενη εβδομάδα, οι Έλληνες υπουργοί ήρθαν αντιμέτωποι με ένα νέο πρόσωπο. Τον Ρισί Γκογιάλ. 

Και πιθανότατα, μετά από την εμπειρία που είχαν, να νοσταλγούν ήδη τον «σκληρό» Πολ Τόμσεν.

Πρόκειται για το νέο επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΔΝΤ στην τρόικα !!! 

Ο ινδός τεχνοκράτης είναι απότομος στη συμπεριφορά του, απόλυτος στις θέσεις του και απευθύνεται στους συνομιλητές του με πολύ… ύφος. Συχνά ο Γκογιάλ παραλληλίζει την κρατική μηχανή της πατρίδας του με εκείνη της Ελλάδας, λέγοντας ότι και οι δύο χώρες διαθέτουν το χειρότερο δημόσιο τομέα παγκοσμίως. Αυτή τη στιγμή ο Γκογιάλ αποτελεί αστάθμητο παράγοντα στην επικείμενη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, στα τέλη του μήνα.

Βέβαια, οι υπουργοί είχαν πάρει μία ιδέα για τις απόψεις του πριν τον συναντήσουν στο Παρίσι. Τον Ιούλιο ο Ινδός, στο συνέδριο Economist, είχε ταχθεί κατά των φοροελαφρύνσεων στην παρούσα φάση και είχε ζητήσει την απελευθέρωση των απολύσεων και την αλλαγή του πλαισίου για τις απεργίες, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα λοκ άουτ από την πλευρά των εργοδοτών. Επίσης, είχε «γκρινιάξει» για τις καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις.

ΠΗΓΗ

http://www.kontranews.gr/oikonomia/item/17275-idos-tis-troikas

read more

ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΨΕΚΑΖΟΥΝ !!!

ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΑΛΛΟΙΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ !!!

Γεμάτη η αίθουσα του Ζαππείου για την εκδήλωση των 40 χρόνων του ΠΑΣΟΚ !!!



Ο Γιώργος Παπανδρέου αποθεώθηκε κατά την άφιξή τουμε τον κόσμο να τον καταχειροκροτεί και να φωνάζει συνθήματα όπως "Γιώργο γερά να πέσει η δεξιά" και "Γιώργο θυμήσου μια ζωή μαζί σου".

Δείτε το ΒΙΝΤΕΟ :

read more

ΑΦΟΥ ΚΑΘΕΣΑΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ, ΤΟΤΕ ΒΛΕΠΕ, ΣΩΠΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΕ !!!

ΑΦΟΥ ΚΑΘΕΣΑΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ, ΤΟΤΕ ΒΛΕΠΕ, ΣΩΠΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΕ !!!

 

 

ΠΗΓΗ

read more

«Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν». Το σύνθημα έμοιαζε υπερβολικό, επιτηδευμένα πιασάρικο, ίσως και αλαζονικό. 

Κι όμως, αμέσως μετά τις εκλογές, αποδείχθηκε ότι έπρεπε να είχαν φύγει απαξάπαντος στις 26, έπρεπε το αποτέλεσμα να είναι τέτοιο που να μην δίνει στους λογής Πρετεντέρηδες -ο Πρετεντέρης δεν είναι άνθρωπος, είναι επιθετικός προσδιορισμός- το δικαίωμα να πουν «ε, καλά, δεν έγινε και τίποτα, συνεχίζουμε ως έχουμε, μέχρι την επόμενη δημοσκόπηση της GPO, που θα αποκαταστήσει πλήρως την τάξη». 

Έπρεπε να είχαν φύγειαπαξάπαντος στις 26, γιατί ετούτοι δεν είναι κυβέρνηση που δρα προς όφελος του λαού, εντός του θεσμικώς προσδιορισμένου χρόνου, ετούτοι είναι Οργάνωση ειδικού σκοπού, που όσο μένει στην εξουσία προκαλεί βλάβες μη αναστρέψιμες.

Στις 26 έμειναν, στις 27 έπιασαν δουλειά. Έκλεισαν άρον-άρον τη Βουλή για να μην έχουν ανάγκη την πλειοψηφία των 151, έστησαν τα θερινά τμήματα, όπως έστηναν ο Ποντικομαμής με τον Μπουγιαμπέσα -με το καλό να τους καμαρώσουμε και δημάρχους- τα ματσάκια στη Γ' Εθνική και τώρα ετοιμάζονται να φέρουν νομοσχέδια που δεν θα αφήσουν λίθον επί λίθου. Στην κυριολεξία λίθον επί λίθου, διότι με τις δραστικές αλλαγές που θα επέλθουν στη νομοθεσία για τους ελεύθερους χώρους, τα δάση και τον αιγιαλό, ο καθένας θα χτίζει όπου γουστάρει, θα μπαζώσουν ακόμη και τις θάλασσες για να φτιάξουν τις ριβιέρες που ονειρεύεται ο Σαμαράς.

Δεν είναι μόνο οι παραλίες, τα δάση και οι πόλεις, είναι και η ΔΕΗ που πρόκειται να ξεπουληθεί εν μέσω θέρους. Τη βάφτισαν «μικρή» τη ΔΕΗ για να κρύψουν τις πομπές τους, το σκάνδαλο όμως είναι πιο μεγάλο κι από το εγώ του Βενιζέλου, το οποίο είναι λίγο πιο μικρό από το σύμπαν, γιατί πρέπει να χωράει κάπου. Παρεμπιπτόντως, εντός του θέρους θα κόψουν και τις επικουρικές συντάξεις, τούτο όμως είναι λιγότερο σημαντικό από τα δάση, τις παραλίες και τις ελεύθερους χώρους, λιγότερο σημαντικό ακόμη κι από τη ΔΕΗ. Το λέω έτσι προκλητικά, διότι κάποιοι νομίζουν ότι τα μνημόνια εξαντλούνται στους μισθούς, τις συντάξεις και τα εργασιακά. Τη σύνταξη μπορεί να την πάρεις κάποτε πίσω, την παραλία όμως που θα την έχει μπαζώσει ο ξενοδόχος και το δάσος που θα το έχει βοσκήσει το παρακείμενο μοναστήρι δεν θα το πάρεις πίσω ποτέ, ούτε εσύ ούτε τα εγγόνια σου.

Κι αν τα κάνουν αυτά το καλοκαίρι, σκεφτείτε τι έχουν να πράξουν το φθινόπωρο, τότε που θα ληφθούν οι αποφάσεις για το χρέος, οι οποίες θα μας δεσμεύσουν για τα επόμενα πενήντα χρόνια. Δεν έφυγαν στις 26 Μαΐου, να φύγουν οπωσδήποτε στις 26 Οκτωβρίου, στις 26 Φεβρουαρίου έστω, εκτός κι αν βρεθούν κάποιοι δήθεν αριστεροί ή δήθεν αντιμνημονιακοί που θα κρίνουν ότι το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι λόγος επαρκής ώστε να συνεχίσουμε να βλέπουμε για άλλους δεκαέξι μήνες το πρόσωπο του τέρατος.


Γιώργος Ανανδρανιστάκης

read more

Στη Βουλή οι ρυθμίσεις για την απελευθέρωση της αγοράς, τόσο για τα ταξί όσο και για τα φορτηγά δημοσίας, αλλά και ιδιωτικής χρήσης.

Με… διαβολοβδομάδα μοιάζει αυτή που διανύουμε για την κυβέρνηση Σαμαρά.
Τη ώρα που συνεργάτες των δύο κυβερνητικών εταίρων επιχειρούν «μασάζ» στους «αντάρτες» ώστε να αποφευχθεί «ατύχημα» στη Βουλή, την ίδια ώρα ανοίγουν νέα μέτωπα που προκαλούν πονοκέφαλο στο Μέγαρο Μαξίμου.
Στις δύο κοινοβουλευτικές ομάδες της συγκυβέρνησης πραγματοποιούνται έντονες διεργασίες προκειμένου να καμφθούν οι αντιδράσεις, αλλά το πολυνομοσχέδιο δείχνει να μεταλλάσσεται σε… Λερναία Ύδρα που απειλεί την κυβερνητική συνοχή.
Στην κυβέρνηση κρατούν χαμηλούς τόνους και εκτιμούν πως εύκολα ή δύσκολα η συμφωνία με την τρόικα θα υπερψηφιστεί.
Οι «αντάρτες» φαίνεται μέχρι στιγμής να μην υποχωρούν και όλα τα ενδεχόμενα είναι πλέον ανοιχτά…
Στο πολυνομοσχέδιο το οποίο θα κατατεθεί πιθανότατα την Παρασκευή στη Βουλή, θα έρθουν και οι συμφωνηθείσες με την τρόικα ρυθμίσεις για την απελευθέρωση της αγοράς, τόσο για τα ταξί όσο και για τα φορτηγά δημοσίας, αλλά και ιδιωτικής χρήσης.

Μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνεται η απελευθέρωση της δυνατότητας των ξενοδοχειακών μονάδων να χρησιμοποιούν ελεύθερα ενοικιαζόμενα οχήματα μετά οδηγού, ενώ θα υπάρξει και η άρση των περιορισμών στην δραστηριοποίηση των 9θέσιων οχημάτων, με απελευθέρωση διάφορων μορφών επιβατικού έργου που σήμερα ανήκει στα ταξί.
Μέσα στα επόμενα 24ωρα αναμένεται να συνεδριάσει η επιτροπή εμπορίου στην οποία πρόεδρος είναι ο βουλευτής της ΝΔ Γ. Βλάχος που απειλεί να καταψηφίσει το επίμαχο άρθρο από το γάλα. Στην συνεδρίαση θα κληθεί ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης και ίσως ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας.
Δεν αποκλείεται, σύμφωνα με πληροφορίες, Σαμαράς και Βενιζέλος να συγκαλέσουν τα επόμενα 24ωρα και τις κοινοβουλευτικές ομάδες, θέτοντας επισήμως θέμα κομματικής πειθαρχίας. 

Read more: http://www.newsbomb.gr

read more

Του Λεωνίδα Βατικιώτη 
 
Το γύρο της Ευρώπης έκανε το απόσπασμα από το βιβλίο του Ισπανού πρώην πρωθυπουργού Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, με τίτλο Το δίλημμα, πως «το πρόβλημα με το ευρώ είναι ότι σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τη Γερμανία και όχι τις άλλες χώρες». Η προβολή που δόθηκε, σε συνδυασμό με αντίστοιχες επικρίσεις και προβληματισμούς που διατυπώνονται από χώρες όπως η Γαλλία, έχει ξεχωριστή σημασία για έναν και μόνο λόγο: επειδή η κριτική του Θαπατέρο διατυπώνεται σε μια συγκυρία κατά την οποία η κρίση στην Ευρωζώνη, όπως συμβατικά ξεκίνησε με το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στην περιφέρεια, υποτίθεται ότι έχει λυθεί.

Η συζητούμενη έξοδος της Ιρλανδίας στις αγορές και το τέλος της περιόδου βαθιάς ύφεσης στην Ελλάδα επιτρέπουν να κυκλοφορούν εκ νέου αισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον της οικονομίας. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι τελείως διαφορετική. Ακόμη κι αν θεωρήσουμε δεδομένο το τέλος των αρνητικών ρυθμών μεγέθυνσης του ΑΕΠ στην Ελλάδα το 2014, χάριν της συζητήσεως, η επόμενη μέρα φαντάζει εξίσου ζοφερή με το νωπό παρελθόν των Μνημονίων στο βαθμό που το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα επιβάλλει τους δικούς του όρους για το περιεχόμενο και την κατεύθυνση της οικονομικής ανάπτυξης. Εν ολίγοις: αποβιομηχάνιση, πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας, υπερφορολόγηση, μισθοί εξαθλίωσης και φτώχεια στα ύψη. Μνημονιακή πολιτική χωρίς Μνημόνια υπόσχε η παραμονή στο ευρώ!

Σε αυτό το περιβάλλον η συζήτηση την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα επανέρχεται με δριμύτητα ως λύση ανάγκης. Ως η αυστηρή εκείνη προϋπόθεση που θα σώσει ό,τι ακόμα σώζεται -και δεν είναι λίγα αυτά- και αποτρέψει τα χειρότερα που είναι μπροστά μας!

Εντούτοις, τα πρακτικά προβλήματα που προκύπτουν δεν είναι καθόλου αμελητέα κι ούτε κανείς υπέρμαχος της επιστροφής στη δραχμή, ή όπως αλλιώτικα ονομαστεί το νέο νόμισμα, υποστηρίζει ότι από την επομένη κιόλας θα ξεκινήσει περίοδος παχιών αγελάδων, χωρίς έστω ένα μεταβατικό κόστος. Η διαφορά είναι ότι εκείνο το κόστος -αμελητέο σε σχέση ό,τι έχουμε ήδη καταβάλει- οδηγεί τουλάχιστον σε μια διέξοδο που δικαιολογεί τις θυσίες. Οι σημερινές θυσίες πού οδηγούν; Ποιος υπέρμαχος του ευρώ, που μας καλεί σε θυσίες, μπορεί να δεσμευτεί ότι η ανεργία και οι μισθοί θα επανέλθουν έστω στα επίπεδα του 2008 σε δύο ή τρία χρόνια;

Τρία είναι τα προβλήματα που προβάλλονται τις περισσότερες φορές υστερόβουλα -ως απειλές-, παρότι κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει την πρακτική σημασία τους ως ζητήματα που απαιτούν λύση.

Πρώτον, το πρόβλημα της οικονομικής απομόνωσης που μπορεί να επέλθει, με τα συναφή προβλήματα τροφοδοσίας της αγοράς και το πρόβλημα εύρεσης ρευστού για κάλυψη δανειακών αναγκών.
Δεύτερον, το πρόβλημα εξυπηρέτησης των δανείων των ελληνικών νοικοκυριών στην περίπτωση που το νέο νόμισμα υποτιμηθεί έναντι του ευρώ.
Και τρίτο πρόβλημα είναι ο κίνδυνος από μια μαζική εξαγορά ελληνικών περιουσιακών στοιχείων από κεφάλαια τα οποία θα εκμεταλλευτούν τη νέα ισοτιμία.

Αμοιβαίες σχέσεις
Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, ως αποτέλεσμα απόφασης της ίδιας της χώρας και όχι ως αποτέλεσμα πιέσεων που ήδη ασκούν υπερνεοφιλελεύθεροι Γερμανοί, όπως ο πρόεδρος του ινστιτούτου ifo, Χανς Βέρνερ Ζιν, δεν συνεπάγεται την απομόνωση της. Αντίθετα, της παρέχει μια πρώτης τάξης ευκαιρία να επανεξετάσει τους όρους ένταξης της στην παγκόσμια οικονομία, θέτοντας σε προτεραιότητα κριτήρια που σχετίζονται με τις δικές της πολυποίκιλες ανάγκες: κοινωνικές, οικονομικές, περιφερειακές, εθνικές, γεωστρατηγικές.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η οικονομική και νομισματική ένωση με τη Γερμανία οφείλει να απορριφθεί εκ προοιμίου ως καταστροφική. Δοκιμάστηκε και απέτυχε. Στη θέση της πρέπει να προκριθούν αρχικά μορφές ενοποίησης που ενδέχεται να πάρουν και νομισματική διάσταση στη συνέχεια με χώρες που χαρακτηρίζονται από συγκρίσιμη παραγωγικότητα και εφάμιλλες οικονομικές δομές, όπως είναι πρώτ’ απ’ όλα οι άλλες τρεις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και δευτερευόντως οι χώρες της Βαλκανικής και της Βόρειας Αφρικής. Η συνεργεία με αυτές τις χώρες, με τις οποίες η Ελλάδα έχει ιστορικούς δεσμούς, μπορεί να αποδειχτεί αμοιβαία επωφελής. Η απουσία δε κοινού νομίσματος μπορεί να επιφέρει επιπλέον κόστη στις συναλλαγές, αλλά αυτά τα κόστη ξεπερνιούνται εύκολα και κατά πολύ αν εισαχθεί η μέθοδος του συμψηφισμού μέσω ανταλλαγής προϊόντων (clearing), όπως συνέβαινε στο παρελθόν, πριν επιβληθεί ο εκχρηματισμός των συναλλαγών προς όφελος των ισχυρών νομισμάτων, κρατών-εκδοτών και ενδιάμεσων διαχειριστών που εισπράττουν όλα τα οφέλη.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, που η Ελλάδα θα εξάγει εσπεριδοειδή και ενέργεια εισάγοντας προϊόντα ελαφράς βιομηχανίας από την Ιταλία (από γυαλιά ηλίου μέχρι ηλεκτρολογικό και μηχανολογικό εξοπλισμό) και χαλκό ή ξυλεία από τη Βουλγαρία, αξιοποιούνται στο έπακρο τα παραγωγικά πλεονεκτήματα κάθε χώρας.

Ταυτόχρονα κόβεται ο δρόμος στις πολυεθνικές, που με όχημα το κοινό νόμισμα σαρώνουν την εγχώρια παραγωγή, με δραματικά αποτελέσματα για την απασχόληση. Οι 7.747 βιοτεχνίες που έκλεισαν μεταξύ 2009-2012, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθήνας -και οι 2.500 που αναμένεται να κάνουν παύση εργασιών μέχρι το τέλος του 2013- δεν έβαλαν «λουκέτο» μόνο λόγω έλλειψης ζήτησης, αλλά και λόγω της σάρωσης της εγχώριας αγοράς από πολυεθνικά μεγαθήρια. Ως συνέπεια, δημιουργούνται οι όροι για στήριξη εγχώριων βιομηχανιών με κριτήρια τα υπάρχοντα συγκριτικά πλεονεκτήματα (ναυπηγεία, φάρμακο, μεταποίηση αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων κ.ά.) και ώθηση σε άλλους κλάδους που θα επιλεγούν με κοινωνικά κριτήρια. Στο πλαίσιο του ευρώ ο καταμερισμός που υπάρχει για την Ελλάδα προβλέπει τη μετατροπή της σε τουριστικό θέρετρο, κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου και σε πλατφόρμα υποδοχής εργασιών τελικής συναρμολόγησης πολυεθνικών εταιρειών με μηδενική για τον τόπο προστιθέμενη αξία.

Τέλος στην αποεπένδυση
Aκόμη κι έτσι προβάλλεται πολλές φορές το ερώτημα για τη δυνατότητα που έχει η Ελλάδα να κόψει ακόμη και αυτούς τους επιζήμιους και ετεροβαρείς δεσμούς που τη συνδέουν με την Ευρωζώνη στο βαθμό, για παράδειγμα, που παράγει μόνο το 27% των προϊόντων που καταναλώνει. Μα εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα: η αυξανόμενη εξάρτηση της Ελλάδας οφείλεται στην ίδια την ένταξη της στην Ευρωζώνη. Αν δεν κόψει τώρα αυτούς τους δεσμούς, σε λίγα χρόνια η εξάρτηση θα είναι πολύ μεγαλύτερη και θα παράγει το 20% ή το 15% των όσων παράγει.

Κόβοντας αυτό το γόρδιο δεσμό μπορεί, για παράδειγμα, να βρει πόρους ώστε να χρηματοδοτήσει ένα γενναιόδωρο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων -δεδομένης πλέον και της αδυναμίας του ιδιωτικού τομέα να καλύψει το κενό στις επενδύσεις, παρά την πτώση των μισθών-το οποίο θα προκαλέσει το αναγκαίο επενδυτικό σοκ που αποτελεί μονόδρομο για την αύξηση της απασχόλησης και για να καλυφθεί έστω ένα μέρος από την πτώση του ΑΕΠ κατά 21,5% που προκάλεσε η ύφεση. Έτσι θα μπει τέρμα στην πορεία αποεπένδυσης που διαπιστώνει η τελευταία έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, όπου αναφέρεται ότι το 2012 η αποεπένδυση έφτασε το 8,5% και ότι «την τριετία 2011-2013 το απόθεμα πάγιου κεφαλαίου μειώνεται για πρώτη φορά από το τέλος του εμφύλιου πολέμου».

Αυτή η κατάσταση, συρρίκνωση των επενδύσεων – εισαγωγική εξάρτηση, μοιάζει με φαύλο κύκλο, που όσο συνεχίζεται τόσο οξύνεται, βαθαίνοντας τα αδιέξοδα! Δεν μπορεί όμως τα συμπτώματα μιας βαριάς ασθένειας να χρησιμοποιούνται ως λόγος για να αποφεύγεται η αναγκαία θεραπεία της. Αν κάτι δείχνουν τα συμπτώματα, αντίθετα, είναι το πόσο έχει αργήσει η εφαρμογή της θεραπείας. Διαφορετικά, ας χαρακτηριστούν αυτά τα συμπτώματα ως ευλογία!

Η ταχύτητα με την οποία το ευρώ δυναμιτίζει τα θεμέλια της οικονομίας και της κοινωνίας αποτυπώνεται και στο θέμα του πετρελαίου και των φαρμάκων. «Πού θα βρούμε λεφτά για να αγοράζουμε πετρέλαιο και φάρμακα;» ρωτούσαν οι υπέρμαχοι του ευρώ μέχρι και πριν από δύο χρόνια, ξεχνώντας, φυσικά, πόσο εύκολο ήταν -και είναι- για την Ελλάδα να προχωρήσει σε διακρατικές συμφωνίες με άλλες χώρες, όπως η Ρωσία για παράδειγμα, εξασφαλίζοντας τις ανάγκες της σε υγρά καύσιμα, δεδομένου ότι τα στερεά (λιγνίτης) είναι σε τέτοια αφθονία, που μπορούν να παρέχουν πάμφθηνη και άφθονη ενέργεια σε όλους τους κατοίκους και τις επιχειρήσεις.

Η μεγαλύτερη ζημιά, ωστόσο, συντελέστηκε επί ευρώ, με τους νεκρούς από τα μαγκάλια να αποκτούν τη δική τους θέση στα καθημερινά δελτία ειδήσεων. «Κατά 70% περίπου μείωση της κατανάλωσης πετρελαίου θέρμανσης» διαπιστώνει η εισηγητική έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2014, η οποία, φυσικά, δεν οφείλεται στο ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έγιναν πιο… θερμοί. Όσο για τα φάρμακα, αρκεί να μεταφέρω λόγια που άκουσα πρόσφατα από μεγάλο σε ηλικία και αρκετά έμπειρο χειρουργό: «Φτάνουμε πάλι στο σημείο που ήμασταν τη δεκαετία του 70, όταν παρακαλούσαμε όσους πήγαιναν στο εξωτερικό να μας φέρουν εξελιγμένα φάρμακα, ακόμη και αντιβιώσεις»…

Αυξήσεις σε μισθούς
Η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος δεν θα επιτρέψει μόνο να ασκηθεί μια γενναία κοινωνική πολιτική με αθρόα χρηματοδότηση των δαπανών υγείας, παιδείας και κοινωνικής ασφάλισης. Θα επιτρέψει επίσης να δοθούν αυξήσεις στους μισθούς για να αρχίσουν να αναπληρώνονται οι απώλειες των τελευταίων χρόνων. Η βαθιά ύφεση των τελευταίων χρόνων και η εμφάνιση αποπληθωρισμού τους τελευταίους μήνες αποκλείουν κάθε κίνδυνο εμφάνισης πληθωρισμού από την υιοθέτηση μιας επεκτατικής πολιτικής που θα στηρίξει τα λαϊκά εισοδήματα.

Συχνά προβάλλεται ως απειλή ο αποκλεισμός από τις αγορές κεφαλαίων, αν η έξοδος από το ευρώ συνδυαστεί και με μονομερή παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους. Εδώ σκοπίμως παραβλέπεται ότι η τρέχουσα δημοσιονομική κρίση σε όλη την περιφέρεια της Ευρωζώνης ουδέποτε θα είχε λάβει αυτή τη μορφή αν χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία δεν είχαν εναποθέσει την κάλυψη των ελλειμμάτων τους στις διεθνείς αγορές και δεν ήταν έρμαια, για παράδειγμα, των παντελώς αναξιόπιστων οίκων αξιολόγησης, που την κρίσιμη στιγμή έριξαν τις χώρες στα βράχια, ανακοινώνοντας την υποβάθμιση τους και οδηγώντας έτσι το κόστος δανεισμού τους στα ουράνια.

Αν, αντίθετα, το υπουργείο Οικονομικών δανειζόταν από την εγχώρια αγορά με τη μορφή ομολόγων, δεν θα είχε καμιά εξάρτηση από τις σκοπιμότητες των διεθνών αγορών. Για να μην φανεί δε πως πρόκειται για κάποια… εξωτική πρόταση, να αναφέρουμε ότι ο εσωτερικός δανεισμός χρησιμοποιούνταν ακόμη και τη δεκαετία του ’90 στην Ελλάδα και αυτόν κατά βάση χρησιμοποιεί ακόμη και σήμερα η Ιαπωνία που ανήκει στο κλαμπ των οκτώ ισχυρότερων χωρών του κόσμου (08), καταφέρνοντας να έχει ένα από τα υψηλότερα δημόσια χρέη, μεγαλύτερο από 200% του ΑΕΠ της. Το γεγονός, μάλιστα, πως δεν είναι έρμαιο των οίκων αξιολόγησης και των εμπόρων χρήματος της επέτρεψε να εξαγγείλει φέτος ένα δημοσιονομικό έλλειμμα τάξης του 10% ως μέσο για την υπέρβαση της χρόνιας κρίσης. Στην Ελλάδα, λόγω των μέτρων σιδερένιας δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιβάλλει η Γερμανία, κάτι τέτοιο απαγορεύεται ακόμη και με την απειλή προστίμων!

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι μετά τις ζημιές που επωμίστηκαν οι ομολογιούχοι από το PSI -σκόπιμη επιλογή, κατά τι γνώμη μας, από τους αρχιτέκτονες του προγράμματος ανταλλαγής ώστε να κλείσει οριστικά αυτή η πόρτα για το ελληνικό κράτος- η απορρόφηση νέων ομολόγων φαντάζει εξαιρετικά επικίνδυνη επιλογή. Για το λόγο αυτό το ελληνικό κράτος οφείλει να αποζημιώσει αμέσως και στο ακέραιο φυσικά και νομικά πρόσωπα (νοσοκομεία κ.ά.) που έχασαν τα λεφτά τους το Μάρτιο του 2012 για να σωθούν οι μεγάλοι και ξένοι πιστωτές.

Επιπλέον, ο αποκλεισμός από τις διεθνείς ομολογιακές αγορές, που εμφανίζεται ως θανάσιμος κίνδυνος στην Ελλάδα, σε πολλές χώρες που πέρασαν από τη χημειοθεραπεία των προγραμμάτων προσαρμογής του ΔΝΤ (Ισημερινός, Βολιβία) αποτελεί συνταγματική δέσμευση!
Υπάρχει άρθρο στο Σύνταγμα τους που τον απαγορεύει για να μην ξανακυλήσουν στην κρίση χρέους! Στην Ευρώπη, αντίθετα, η πρόσβαση στις αγορές εξακολουθεί να εμφανίζεται ως στόχος και επιβράβευση, σαν ο βιασμένος να ξαναπηγαίνει στο βιαστή για να δείξει πόσο πειθήνιος είναι…

Διμερής δανεισμός
Tαυτόχρονα, η δυνατότητα διμερούς δανεισμού υπό μορφή διακρατικών δανείων (όπως αυτό που σύναψε η Κύπρος με τη Ρωσία το 2012) αποσιωπάται συστηματικά! Ο λόγος είναι ότι ο διμερής δανεισμός μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη διμερών σχέσεων, διευκολύνοντας, για παράδειγμα, το ανταλλακτικό εμπόριο. Αυτή όμως η στρατηγική, των διμερών σχέσεων, ισοδυναμεί με αιτία πολέμου για το φιλελευθερισμό, που προκρίνει τις πολυμερείς σχέσεις στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης με τα γνωστά αποτελέσματα: κέρδη για τις ηγεμονικές οικονομίες (Η ΠΑ, Γερμανία) με ισχυροποίηση της θέσης τους και, από την άλλη, καταποντισμός για τις αδύναμες ή ακόμη κι αυτές που βρίσκονταν στο μέσο της κατάταξης πριν από την κρίση, όπως η Ελλάδα.

Η εισαγωγή νέου εθνικού νομίσματος εμφανίζεται συχνά ως κίνδυνος και για τους δανειολήπτες. Συχνά, μάλιστα, από τους ίδιους που υποστηρίζουν την κατάργηση του ευεργετικού νόμου Κατσέλη και υπεραμύνονται των πλειστηριασμών ακόμη και της πρώτης κατοικίας. Η πραγματικότητα είναι πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους δανειολήπτες εντοπίζεται στη συνεχιζόμενη λιτότητα που επιβάλλουν τα Μνημόνια και το ευρώ. Η μείωση των μισθών και ο καταποντισμός της ζήτησης είναι που οδήγησαν το 80% των δανείων που μπαίνουν σε ρύθμιση να μην μπορούν και πάλι να εξυπηρετηθούν, το 23% των στεγαστικών δανείων να είναι σε καθυστέρηση και 180.000 ακίνητα να κινδυνεύουν να βγουν στο σφυρί με την άρση της προστασίας.

Ακόμη όμως κι αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ και υιοθετήσει δικό της νόμισμα, δεν είναι ανάγκη να υποτιμηθεί τουλάχιστον για έξι μήνες ή ένα έτος, μέχρι, δηλαδή, να απορροφηθούν όλα τα σοκ από τη μετάβαση στο νέο καθεστώς. Ο διοικητικός καθορισμός της συναλλαγματικής ισοτιμίας δημιουργεί ένα τείχος άμυνας απέναντι σε κερδοσκοπικές επιθέσεις τιμωρητικού χαρακτήρα.

Ακόμη όμως κι αν υποτιμηθεί το νέο εθνικό νόμισμα, τα παλιά δάνεια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποπληρωθούν σε ευρώ και στην ισοτιμία της αγοράς, που θα αυξήσει τη σχετική αξία των δόσεων προσθέτοντας νέα βάρη στο λαό. Η Ελληνική Βουλή μπορεί κάλλιστα να ψηφίσει νόμο που θα αλλάζει το νόμισμα αποπληρωμής ή θα κατοχυρώνει μια ευνοϊκή για τους δανειολήπτες ισοτιμία. Το έκανε πολύ πρόσφατα η κυβέρνηση της Ουγγαρίας, θέλοντας να προστατεύσει τους πολίτες της που είχαν πάρει δάνεια με ρήτρα ξένου νομίσματος.

Έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων
Περιοριστικά μέτρα για την είσοδο των κεφαλαίων μπορούν να αποτρέψουν και μαζική εξαγορά ελληνικών περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση υποτίμησης του νέου εθνικού νομίσματος. Αυτή είναι η κατηγορία που κρύβεται πίσω τη φημολογία για «λόμπι της δραχμής», η οποία, μάλιστα, διατυπώνεται από πολιτικούς που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ξεπουλήσουν δημόσια περιουσία σε εξευτελιστικές τιμές. Το πρόβλημα τους εντοπίζεται στο νόμισμα που θα γίνει το ξεπούλημα, όχι στο ίδιο το ξεπούλημα. Έτσι, όταν η λεηλασία γίνεται με ευρώ, αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης των αγορών και μήνυμα ανάπτυξης.

Ακόμη και τότε όμως η Τράπεζα της Ελλάδος, υπό τον όρο ότι δεν θα αποτελεί υποκατάστημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μπορεί να επιβάλει ελέγχους στην εισροή κεφαλαίων, ακόμη και εμπόδια, αν στόχο τους έχουν την εξαγορά επιχειρήσεων και αξιών που μια κυβέρνηση κρίνει εθνικής σημασίας.

Ανάλογους «έξυπνους» ελέγχους επέβαλαν Βραζιλία και Αργεντινή, οι οποίοι, μάλιστα, αποδείχτηκαν εξόχως αποτελεσματικοί όταν έπρεπε να περιορίσουν την πλημμυρίδα ρευστού που απελευθέρωνε η αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα στο πλαίσιο των μέτρων νομισματικής χαλάρωσης.

Εν κατακλείδι, όλα τα παραπάνω υπογραμμίζουν όχι μόνο την αναγκαιότητα, αλλά και τη δυνατότητα εξόδου από το ευρώ και υιοθέτησης εθνικού νομίσματος, παρότι κανείς δεν υποτιμά τα προβλήματα που θα προκύψουν τον πρώτο καιρό. Ας κρατήσουμε όμως ότι καμία χώρα που έσπασε τα διεθνή της δεσμά δεν το μετάνιωσε, από την Αργεντινή μέχρι και την Ισλανδία, που την απόφαση παύσης πληρωμών ακολούθησε και η διακοπή των διαπραγματεύσεων ένταξης στο ευρώ. Γιατί να μετανιώσουμε εμείς αν πούμε το δικό μας «όχι» στην ευρωκατοχή; 

Πηγή Επίκαιρα

read more

Μια πρόταση-βόμβα έπεσε στο τραπέζι, κατά τη διάρκεια της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας συνάντησης οικονομολόγων, ιστορικών, πολιτικών φορέων και ακτιβιστών που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη από το πρωί στον Κεραμεικό, με θέμα το χρέος, το εθνικό νόμισμα και τη δημοκρατία, υπό την οργανωτική επιμέλεια του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (ΕΠΑΜ).

Η πρόταση προήλθε από την ιταλική αποστολή στη συνάντηση και αφορά στη συγκρότηση ενός κοινού μετώπου, με κοινές επιδιώξεις και κοινό όνομα στο οποίο θα στοιχηθούν όλα τα ομοειδή κινήματα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου -και, γιατί όχι, του βορά- που πλήττονται βάναυσα από την πολιτική σκληρής λιτότητας της Ε.Ε. και το σκληρό ευρώ.

«Με αυτό τον τρόπο, όταν το κίνημα θα έχει κοινό όνομα σε όλη την Ευρώπη, δεν θα μπορεί πια το σύστημα να μας αγνοεί», τονίστηκε χαρακτηριστικά.

Η ιταλική πρόταση αγκαλιάστηκε με ενθουσιασμό από το σύνολο των ομιλητών του πρώτου πάνελ της συνάντησης, αλλά και από όλους τους συμμετέχοντες που ξέσπασαν σε θερμά χειροκροτήματα.

Η συνάντηση, που άνοιξε σήμερα το πρωί, στέφεται από επιτυχία που ξεπερνά κάθε προσδοκία, καθώς το αμφιθέατρο του cine Κεραμεικος γίνεται το αδιαχώρητο. Μάλιστα, η προσέλευση αναμένεται να αυξηθεί περισσότερο αύριο, Κυριακή, δεύτερη ημέρα της διοργάνωσης.


Τη συνάντηση άνοιξε με χαιρετισμό του ο γενικός γραμματέας του ΕΠΑΜ και οικοδεσπότης, Δημήτρης Καζάκης, ο οποίος τόνισε ότι είναι η πρώτη φορά που διοργανώνεται μια αντίστοιχη εκδήλωση στην Ελλάδα. Μίλησε για την κατοχή υπό την οποία ζει όλα τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός και προέβλεψε ότι είναι πολύ κοντά η στιγμή που ο κόσμος θα ξεσηκωθεί και θα προκαλέσει την πολυπόθητη ανατροπή.

Πριν από τον γραμματέα του ΕΠΑΜ, χαιρέτησε τη συνάντηση η νεοσύστατη νεολαία του κινήματος, ενώ η υπεύθυνη του γραφείου Τύπου Γεωργία Μπάστα -που προλόγισε τον Δημήτρη Καζάκη- διάβασε χαιρετισμό γερμανικού κινήματος, μεταφέροντας τους αγωνιστικούς του χαιρετισμούς στον αγώνα το ελληνικού λαού και τονίζοντας με έμφαση την πεποίθησή του ότι οι λαοί δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν και πως οι τεχνητές εντάσεις που ξεσηκώνουν -για παράδειγμα- τον γερμανικό λαό εναντίον των Ελλήνων που «απειλούν με τη συμπεριφορά τους όλη την Ευρώπη» και τον ελληνικό λαό κατά των Γερμανών ξυπνώντας παλιά πάθη, εξυπηρετούν μόνο την άρχουσα τάξη.

Ακολούθησε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση από τους ομιλητές του πρώτου πάνελ.


Αναλυτικά, η Monia Benini, ακτιβίστρια, εκπρόσωπος του κινήματος «Per Il Bene Commune», το οποίο εργάζεται μεταξύ άλλων για την έξοδο της Ιταλίας από την ΕΕ και το ευρώ και για την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος και για την σύγκληση Εθνοσυνέλευσης από την Ιταλία, τόνισε την ανάγκη ο κάθε ένας Ευρωπαίος ξεχωριστά ο οποίος πλήττεται από τις πολιτικής αυστηρής λιτότητας να συναισθανθεί το χρέος του να αντιδράσει προσωπικά, ώστε κάτι να αλλάξει.


Ακολούθως ο François Asselineau, Γάλλος πολιτικός επικεφαλής του κινήματος Union Populaire Républicaine (Δημοκρατική Λαϊκή Ένωση), το οποίο προτείνει την μονομερή αποχώρηση της Γαλλίας από την ΕΕ, την Ευρωζώνη και το ΝΑΤΟ, προέβη σε μια πολύ εντυπωσιακή παρουσίαση της ιστορίας των κοινών νομισμάτων που οδηγεί στο ξεκάθαρο συμπέρασμα ότι πρόκειται για εργαλεία επιβολής που χρησιμοποιούν τα καθεστώτα ώστε να εγκαθιδρύσουν την εξουσία τους επάνω στους λαούς.

Ο ίδιος τόνισε πως η Ιστορία δείχνει ότι τα κοινά νομίσματα καταρρέουν στην πορεία και επανέρχονται τα εθνικά, ως μέσα άσκησης της εθνικής κυριαρχίας. Τέλος, ο François Asselineau υπογράμμισε την άποψη ότι πίσω από την ιδέα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος δεν βρίσκονται καν οι θεωρούμενες ως ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά οι ΗΠΑ, άποψη που προκάλεσε μεγάλη συζήτηση.


Ο Francesco Ruggieri, οικονομολόγος, εκπρόσωπος του κινήματος «Economia per i citadini» υπογράμμισε την ανάγκη οι λαοί να συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει να πάψουν να χειραγωγούνται από τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να αντιδράσουν στο μέλλον που κάποιοι άλλοι σχεδιάζουν για αυτούς.


Από την πλευρά του, ο Antonino Galloni, οικονομολόγος , εκπρόσωπος του κινήματος Eurotruffa (ευρωαπάτη) τόνισε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος οι Ελληνες να φοβούνται την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, πως τέτοιου είδους επιστροφές έχουν γίνει πάμπολλες στην ιστορία και ότι, αντίθετα, είναι το κοινό νόμισμα που οδηγεί στη φτωχοποίηση των λαών.


Τέλος, ο δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας Το ΧΩΝΙ, Γιώργος Χριστοφορίδης, που συντόνισε την πρώτη συζήτηση της συνάντησης επισήμανε -απαντώντας σε ιδιαίτερα εύστοχη ερώτηση του μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ, Δημήτρη Κυπριώτη- ότι ο φόβος για τη δραχμή δεν είναι στη φαντασία του Ελληνα πολίτη, αλλά τον ενσταλάζουν στον οργανισμό του καθημερινά τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, που «σε λίγο θα μας πουν ότι, αν γυρίσουμε στη δραχμή, θα κάνουν απόβαση οι εξωγήινοι στην πλατεία Συντάγματος».

Ο ίδιος τόνισε ότι υπάρχουν και media, όπως η εφημερίδα Το ΧΩΝΙ, που δεν ελέγχονται από το σύστημα και λένε την αλήθεια που οι άλλοι κρύβουν, αποκαλύπτουν τα ψέματα και τα σκάνδαλά τους και κάλεσε τον κόσμο να στηρίξει αυτά τα μέσα με όποιον τρόπο μπορεί.


Την ανάγκη ύπαρξης μιας παντιέρας που θα ξεπερνά τα έθνη και θα δείχνει πως οι προθέσεις τους δεν βασίζονται στον εθνικισμό, ώστε να αντιμετωπίστεί πια "η χρηματοπιστωτική εξουσιά που ενθαρρύνει τις πολιτικές λιτότητας για να αυξήσει τα πλούτη της και να έχει μεγαλύτερη εξουσία", υπογράμμισε και ο εκπρόσωπος του κινήματος Eurotruffa, Marco Balestra.

Ο οποίος δε δίστασε να χαρακτηρίσει την Ευρωπαϊκή Ενωση απάτη και το ευρώ το κυριότερο εργαλείο της για την επιβολή των καταναγκαστικών πολιτικών της που βασίζονται στη βία. Μάλιστα, αναφορικά με την έξοδο των χωρών της Ευρώπης από το ευρώ δήλωσε πως φυσικά και δεν θα είναι αναίμσκτο, αλλά αν τελικά σκεφτεί κανείς τις εναλλακτικές, σίγουρα δεν είναι κακό.

Στο πλαίσιο της συζήτησης παρέμβαση πραγματοποίησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος του Beppe Grillo, "movimiento de 5 stelle" ο οποίος απαντώντας σε ερώτηση για το ποια είναι η στάση που τηρεί το κόμμα στο ζήτημα εντός ή εκτός ευρώ η Ιταλία, δήλωσε πως τάσσονται υπέρ του να διενεργηθεί δημοψήφισμα στο οποίο και ο Ιταλικός λαός θα κληθεί να απαντήσει, εφόσον πριν έχει ενημερωθεί κατάλληλα.

Αντιστοίχως, ο εκπρόσωπος του πολιτικού κινήματος Λαϊκής Χειραφέτησης Jacque Nikonoff, ο οποίος εξέφρασε την ανάγκη μονομερούς εξόδου των χωρών του Νότου και της Γαλλίας από το ευρώ "του φορέα που ενίσχυσε την φρενήρη πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης" για να μπορέσουν τελικά να καταπολεμήσουν και τα υψηλά πσοστά της ανεργίας.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η ομιλία του εκπροσώπου του κινήματος "Economia oper icitadini" Giacomo Bracci, ο οποίος και υπογράμμισε πως η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα θα δώσει τη δυνατότητα στις χώρες της Ευρώπης να διαμορφώνουν τις δημοσιονομικές πολιτικές τους για τα ασθενέστερα στρώματα. Ενώ έτσι θα μπορέσουν να υπερβούν και το θεμελιώδες πρόβλημα της ανεργίας μέσα από την υιοθέτηση πολιτικών προώθησης της πλήρους απασχόλησης.

Σημειώνεται ότι σήμερα Κυριακή συνεχίζεται για δεύτερη ημέρα η διεθνής συνάντηση - που, αξίζει να σημειωθεί ότι διακρίνεται για την εξαιρετική της οργάνωσης με την υποδοχή δεκάδων προσκεκλημένων, από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Ισλανδία και πολλές άλλες χώρες, αλλά και την ταυτόχρονη μετάφραση των εργασιών σε τέσσερις γλώσσες - την οποία διοργανώνει το ΕΠΑΜ στο Cine Κεραμεικός (Κεραμεικού 58 και Μαραθώνος 13) με την είσοδο να είναι ελεύθερη για όλους.

πηγη 

read more