Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά η Κωτσόβολος συμφερόντων του βρετανικού ομίλου Dixons παρουσίασε ζημιογόνο αποτέλεσμα.

Στην ετήσια χρήση που έληξε την 30/04/2014 η εταιρία εμφάνισε μείωση τζίρου στα 338 εκ Ευρώ από 345 εκ Ευρώ και ζημίες προ φόρων 5,2 εκ Ευρώ από 13,7 εκ Ευρώ στη ετήσια χρήση που έληξε την 30 Απριλίου 2013. Η μείωση του τζίρου πάντως δείχνει πολύ καλύτερη συμπεριφορά έναντι του κλάδου ο οποίος κινήθηκε με ρυθμούς πτώσης εργασιών της τάξεως του 15%.
Τα ίδια κεφάλαια της εταιρίας έχουν υποχωρήσει στα επίπεδα των 49 εκ Ευρώ από 56 εκ Ευρώ και είναι κατώτερα του καταβεβλημένου μετοχικού κεφαλαίου σε 62 εκ Ευρώ. Βέβαια η εταιρία παρά τις συνεχείς ζημιογόνες χρήσεις προχώρησε το 2012 (μια χρονιά ιδιαίτερα ζημιογόνα) σε επιστροφή κεφαλαίου 40 εκ Ευρώ.
Αυτό έπληξε και τα χρηματικά της διαθέσιμα τα οποία από 84,5 εκ Ευρώ που ήταν την 30/04/2012 υποχώρησαν την 30/04/2014 σε 27,4 εκ Ευρώ, δηλαδή πέρα από την επιστροφή κεφαλαίου η εταιρία «έκαψε» επιπλέον μετρητό 17 εκ Ευρώ.
Το κεφάλαιο κίνησης με βάση τις τελευταίες δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις εμφανίζεται σε 24,6 εκ Ευρώ αλλά σε αυτό δεν υπολογίζονται παγιωμένα υπόλοιπα πελατών ύψους 37 εκ Ευρώ γεγονός που εγείρει το εύλογο ερώτημα αν το πραγματικό κεφάλαιο κίνησης είναι αρνητικό.
Την ίδια στιγμή το ανοικτό υπόλοιπο των υποχρεώσεων προς τους προμηθευτές ανέρχεται στο ποσό των 101.966.516 € το οποίο προσδιορίζει μέσο όρο πληρωμής των υποχρεώσεων σε 111 ημέρες περίπου δηλαδή οι προμηθευτές πληρώνονται σε περίπου τέσσερις μήνες από ημέρα συναλλαγής.
fpress

read more

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο - Πριν ψηφίσω μην ξεχάσω - Εκλογές 2014: Φουλ ανάπτυξη με τον γενικό δείκτη βιομηχανικής παραγωγής να πέφτει κατά -30,4% δεν γίνεται ούτε στα παραμύθια. Από την ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου έβαλε τη χώρα στον μηχανισμό στήριξης μέχρι και σήμερα ακούμε συνεχώς από τους κυβερνώντες και το πολιτικό προσωπικό της χώρας τη διαβεβαίωση ότι «έρχεται η ανάπτυξη» και ότι στην Ελλάδα θα υπάρξει «οργασμός επενδύσεων».

Εδώ και 4 χρόνια ακούμε το ίδιο «παραμύθι»... Από το 2010 όταν οι αδερφοί Παπανδρέου και ο εμπνευστής του περίφημου «fast track» Χάρης Παμπούκης που έτρεχαν – υποτίθεται - σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Κίνας για να φέρουν πετροδόλαρα μέχρι και σήμερα που ο κ. Σαμαράς μας διαβεβαιώνει ότι θα... φάει τα σίδερα.
Μόνο που η ανάπτυξη και οι επενδύσεις όχι μόνο δεν έχουν έρθει, αλλά αντίθετα εξανεμίστηκαν και οι τελευταίες ελπίδες.
Επειδή και η σημερινή κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε ένα επικοινωνιακό μπαράζ εντυπώσεων προκειμένου να μας πείσει ότι ζούμε στη χώρα της ανάπτυξης και των ευκαιριών, δυστυχώς οι αριθμοί τους διαψεύδουν πανηγυρικά:
-Ο όγκος παραγωγής εν μέσω κρίσης έκανε βουτιά -23,50% από το 2009 μέχρι και το 2013.
-Η παραγωγικότητα έπεσε κατά -8,80% μέσα σε μια δεκαετία (2003 – 2013).
-Η εσωτερική ζήτηση έπεσε -31% από το 2000 μέχρι το 2013 αφού η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών κατακρημνίστηκε κατά -37,20% . Ταυτόχρονα το εισόδημα των νοικοκυριών έπεσε κατά 30%.
-Ο Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής από το 2009 μέχρι και το 2013 έπεσε κατά -30,4%.
-Το 30% των ελληνικών επιχειρήσεων έβαλαν λουκέτο μέσα σε τρία χρόνια, από το 2010 μέχρι το 2013!
-Η επιβατική κίνηση στην ακτοπλοΐα έπεσε από το 2009 μέχρι το 2013 κατά -22,50%.
-Ο συνολικός όγκος της οικοδομικής δραστηριότητας από το 2007 μέχρι και το 2013 έπεσε κατά 84,30%.
Αν αυτό δεν λέγετε χρεοκοπία της χώρας πως αλλιώς μπορεί κάποιος να το χαρακτηρίσει;
Επίσης καλό θα είναι οι κυβερνώντες να πουν επιτέλους στον ελληνικό λαό ότι για να επέλθει ανάπτυξη πρέπει να γίνουν τα ακόλουθα:
-Οι επενδύσεις να αγγίζουν τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο, όπερ σημαίνει ότι οι επενδυτές από το εξωτερικό θα πρέπει να κάνουν ουρές χιλιομέτρων στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος.
-Οι ρυθμοί ανάπτυξης της χώρας να τρέχουν με 4% - Όσο έτρεχαν και κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας- Θα πρέπει δηλαδή να υπάρχει οργασμός έργων σε ολόκληρη τη χώρα.
-Η ανεργία να πέσει από το 28% που είναι σήμερα σε μονοψήφιο αριθμό.
Για να γίνουν όλα τα παραπάνω πόσα χρόνια χρειάζονται;
Ποιοι είναι αυτοί οι επιχειρηματίες που ενδιαφέρονται να «ρίξουν» τα προϊόντα τους σε μια αγορά που οι πολίτες δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα απαραίτητα;
Υ.Γ. Ο λαός έχει ανάγκη από μικρές αλήθειες κι όχι από μεγάλα ψέματα.
Συνεχίζεται...

Read more: http://www.newsbomb.gr

read more

Και τυπικά τέλος από το Πολυμελές Πρωτοδικείο στην άλλοτε κραταιά εταιρεία του κλάδου λιανικών πωλήσεων ενδυμάτων.

Το καθεστώς πτώχευσης και το τέλος εποχής ήρθε για οφειλή ύψους 40.000 ευρώ, ενώ το δικαστήριο με την απόφαση 4668/14 έκανε δεκτή την αίτηση βιοτεχνίας για την παραπάνω εξέλιξη. Βέβαια, η εταιρεία «Φωκάς» έχει τη δυνατότητα έφεσης, αλλά άσχετα με αυτό η επιχείρηση πρακτικά δεν υπάρχει, μια και από τον περασμένο Οκτώβριο τα τελευταία τέσσερα καταστήματα της λιανεμπορικής αλυσίδας έβαλαν... λουκέτο. Ο «Φωκάς» έχει τεράστιες οφειλές σε τράπεζες, προμηθευτές, δημόσιο και εργαζόμενους, που στην κατώτερη βαθμίδα υπολογίζονται πάνω από 70 εκ. ευρώ!
Παράλληλα, παρότι έγινε δεκτή η αίτηση της εταιρείας για υπαγωγή στο άρθρο 99, δεν μπόρεσε να έρθει σε συμφωνία για διακανονισμό με τους πιστωτές και έτσι η λύση της πτώχευσης ίσως είναι λύτρωση και για την ίδια την εταιρεία.

Read more: http://www.newsbomb.gr

read more

Έρευνα σε 1024 επιχειρήσεις

Το Ινστιτούτο της συνομοσπονδίας μιλά για 30.000 λουκέτα το 2014 - Τις 30.000 θα φτάσουν οι απώλειες στις θέσεις εργασίας - Μόνο 7,6% των επιχειρήσεων θα κάνει προσλήψεις

Με τα πιο μελανά χρώματα περιγράφει το μέλλον των μικρών επιχειρήσεων η έρευνα της MARC για λογαριασμό της ΓΣΕΒΕΕ, από την οποία προκύπτει η δυσοίωνη πρόβλεψη ότι μια στις δύο μικρές επιχειρήσεις κινδυνεύουν με λουκέτο μέσα στους επόμενους μήνες λόγω των οφειλών στη μείωση του τζίρου, στα χρέη προς των ΟΑΕΕ τις ΔΕΚΟ και την εφορία και προς τις τράπεζες.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ, λουκέτο θα βάλουν φέτος με βάση τα σημερινά οικονομικά περίπου 27.000-30.000 επιχειρησείς ενώ «ιδιαίτερα αρνητικά είναι τα στοιχεία για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις, αφού 2 στις 3 δηλώνουν ότι κινδυνεύουν να κλείσουν».

Παράλληλα, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, για το 70% των επιχειρήσεων της ιδίας κατηγορίας η κατάσταση έχει επιδεινωθεί τους πρώτους μήνες το 2014

«Αποθαρρυντικά» χαρακτηρίζονται, τέλος, τα ευρήματα για τις προοπτικές απασχόλησης, καθώς εάν επαληθευτούν οι εκτιμήσεις υπάρχει κίνδυνος απώλειας 47,000 θέσεων συνολικής απασχόλησης (εργοδότες, αυτοαπασχολούμενοι, μισθωτοί) στο επόμενο εξάμηνο ενώ μόνο σε επίπεδο μισθωτής εργασίας οι απώλειες θα φτάσουν τις 30.000 με μόλις το 7,6% των επιχειρήσεων να αναμένεται να κάνει προσλήψεις.

Όλα αυτά τα στοιχεία οδηγούν τη συνομοσπονδία στο να κάνει λόγο, επίσης, για «εξαιρετικά αμφίβολες προοπτικές ανακάμψης»με δεδομένο το κλείσιμο πάνω από 200,000 επιχειρήσεων την τελευταία τετραετία.

Η έρευνα του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ έγινε σε συνεργασία με την εταιρεία ΜARC ΑΕ σε πανελλαδικό δείγμα 1204 πολύ μικρών και μικρών επιχειρήσεων (0-49 άτομα προσωπικό), στο διάστημα 10  έως 14 Φεβρουαρίου 2014.

Αναλυτικά τα συμπεράσματα της έρευνας έχουν ως εξής:

1. Η πραγματική οικονομία βρίσκεται σε βαθύ επενδυτικό λήθαργο. Οι πολυδιαφημιζόμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν επιφέρει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Σύμφωνα με τα οικονομικά μεγέθη που παρουσιάζουν οι επιχειρήσεις, ο δείκτης ρευστότητας και η επενδυτική δραστηριότητα παραμένουν σε ιστορικά χαμηλά. Πρόκειται για έναν αυτοτροφοδοτούμενο φαύλο κύκλο έλλειψης ρευστότητας και αποεπένδυσης, που ουσιαστικά αποστερεί από τον ιδιωτικό τομέα την αναπτυξιακή του δυναμική και την αυτόνομη δυνατότητα ανάκαμψης.
2. Η αποτίμηση του β’ εξαμήνου 2013 παραμένει αρνητική, καθώς για το 70,3% των μικρών επιχειρήσεων η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Η αρνητική τροχιά που είχε ξεκινήσει από το 2010 συνεχίζεται. Πρόκειται ουσιαστικά για μια de facto μετατόπιση σε πολύ χαμηλότερο σημείο ισορροπίας της οικονομίας, ως συνέπεια της διαδικασίας εσωτερικής υποτίμησης. Με δεδομένο το κλείσιμο πάνω από 200,000 επιχειρήσεων την τελευταία τετραετία (μετριοπαθής εκτίμηση σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρ. Επιτροπής), τα συσσωρευμένα χρέη και την καθήλωση της απασχόλησης, oι προοπτικές ανάκαμψης φαντάζουν εξαιρετικά αμφίβολες.
3. Όλοι οι οικονομικοί δείκτες των επιχειρήσεων διατηρούν αρνητικές τιμές. Το 66,6% των επιχειρήσεων σημείωσε κάμψη στον κύκλο εργασιών, με την υψηλότερη να καταγράφεται στις πολύ μικρές επιχειρήσεις (81,7%). Ο μέσος όρος μείωσης του τζίρου για το πρώτο εξάμηνο του 2013 ανέρχεται στο 22,9%. Από την απαρχή της κρίσης και σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ εκτιμάται ότι η συνολική πτώση στο τζίρο ανέρχεται μεσοσταθμικά στo 65%. Μείωση στη ζήτηση καταγράφει το 66% και στις παραγγελίες το 71,2% των επιχειρήσεων.
4. Το 47,1% των επιχειρήσεων αντιμετωπίζει κίνδυνο κλεισίματος το επόμενο διάστημα. Μάλιστα, περίπου το 40% αυτών τοποθετούν τη διακοπή λειτουργίας μέσα στο εξάμηνο. Το ποσοστό αυτό παραμένει σταθερά υψηλό παρά τη σωρευτική μείωση 200,000 επιχειρήσεων από το 2009. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ, η καθαρή μείωση των επιχειρήσεων για το επόμενο έτος υπολογίζεται ότι με βάση τα σημερινά οικονομικά δεδομένα θα προσεγγίσουν τις 27,000-30,000. Ιδιαίτερα αρνητικά είναι τα στοιχεία για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις, αφού 2 στις 3 δηλώνουν ότι κινδυνεύουν να κλείσουν.
5. Ελεύθεροι επαγγελματίες, πολιορκημένοι από τα χρέη. Ένα από τα σημαντικότερα θέματα που αναδεικνύει η έρευνα είναι το πρόβλημα των συσσωρευμένων οφειλών που έχουν οι μικρές επιχειρήσεις. Πρόκειται για μια διαρκή «κατάσταση πολιορκίας» από οφειλές και χρέη κάθε μορφής (προς ιδιωτικό και δημόσιο τομέα) που έχει οδηγήσει τις επιχειρήσεις στα όριά τους. Οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να έχουν πολύ υψηλά χρέη προς όλες τις κατηγορίες «πιστωτών». Το μεγαλύτερο μέρος των καθυστερημένων οφειλών των επιχειρήσεων αφορά τις ασφαλιστικές οφειλές προς ΟΑΕΕ (περίπου 40%). Τα τελευταία στοιχεία του ΟΑΕΕ αναφέρουν ότι πάνω από 370,000 επιχειρήσεις έχουν χρέη προς τον οργανισμό σε σύνολο 700,000, γεγονός που σημαίνει ότι πολλές από τις επιχειρήσεις που χρωστούν έχουν τεθεί σε αδράνεια ή έχουν ήδη κλείσει. Ακολουθούν τα χρέη  προς τις ΔΕΚΟ (34,9%) και την εφορία (32,7%). Το τελευταίο εξάμηνο διευρύνθηκε το ποσοστό των επιχειρήσεων που έχει καθυστερημένες οφειλές προς τους προμηθευτές (28,7% από 27,8%)- γεγονός ανησυχητικό για τις προοπτικές του ιδιωτικού τομέα- και στο ΙΚΑ (25,9% από 22,6%). Τα μη εξυπηρετούμενα ή καθυστερούμενα δάνεια προς τράπεζες ανέρχονται στο 28,1%.
6. Αποθαρρυντικά είναι τα ευρήματα για τις προοπτικές απασχόλησης, παρά το υψηλό ποσοστό ανεργίας που ήδη καταγράφεται στη χώρα (27,5%) καθώς εάν επαληθευτούν οι εκτιμήσεις του ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ υπάρχει κίνδυνος απώλειας 47,000 θέσεων συνολικής απασχόλησης (εργοδότες, αυτοαπασχολούμενοι, μισθωτοί) στο επόμενο εξάμηνο. Από την έρευνα προκύπτει ότι οι απώλειες θέσεων μισθωτής εργασίας για το πρώτο εξάμηνο του 2014 θα πλησιάσουν τις 30,000. Μόλις το 7,6% των επιχειρήσεων αναμένεται να κάνει προσλήψεις. Ο κλάδος του εμπορίου και οι πολύ μικρές επιχειρήσεις σημειώνουν τις χειρότερες επιδόσεις.
7. Αναφορικά με την εφαρμογή του νέου φορολογικού κώδικα, 2 στις 3 επιχειρήσεις (67,7%) θεωρούν ότι αυξάνει το γραφειοκρατικό κόστος της επιχείρησης. Επίσης, το 63,6% των επιχειρήσεων δηλώνει ότι ο νέος φορολογικός κώδικας αυξάνει τον κίνδυνο διακοπής λειτουργίας της επιχείρησης, λόγω προφανώς των αυστηρών διατάξεων και των πολύπλοκων διαδικασιών που πρέπει να ακολουθεί η επιχείρηση για να θεωρείται σύννομη. Ιδιαίτερα επιβαρυμένες φαίνονται να είναι οι επιχειρήσεις του τομέα μεταποίησης και όσες επιχειρήσεις απασχολούν προσωπικό.
8. Οι επαγγελματίες αποδοκιμάζουν την αποτελεσματικότητα των προτάσεων του ΟΟΣΑ καθώς η μεγάλη πλειοψηφία αυτών θεωρεί ότι η απελευθέρωση της αγοράς προϊόντων και το άνοιγμα των επαγγελμάτων, όπως μεθοδεύεται ούτε θα οδηγήσει σε μειώσεις τιμών και ούτε θα ενισχύσει την εγχώρια επιχειρηματική δραστηριότητα.
9. Από την έρευνα προκύπτει ότι τα αποτελέσματα από την κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων ήταν ιδιαίτερα πενιχρά, καθώς μόλις το 4,2% των επιχειρήσεων δήλωσε ενισχύθηκε ο κύκλος εργασιών. 

read more

Αντιμέτωπη με την πτώχευση βρίσκεται η γαλακτοβιομηχανία ΑΓΝΟ, καθώς, μέχρι σήμερα, η διάσωση δεν έχει έρθει μέσω της εισόδου στρατηγικού επενδυτή.

Την αγορά της ιστορικής εταιρείας εξέταζε ο επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης, ωστόσο το deal δεν προχώρησε, αφού δεν βρέθηκε λύση για τα χρέη άνω των 17 εκατ. ευρώ που οφείλει η ΑΓΝΟ στην Αγροτική Τράπεζα.

Έτσι, σύμφωνα με τις πληροφορίες του zougla.gr, οι πιστωτές της εταιρείας εξετάζουν το ενδεχόμενο να υποβάλουν αίτηση πτώχευσης. Πρόκειται για το μοναδικό «χαρτί» που έχουν για να διεκδικήσουν τα οφειλόμενα προς αυτούς ποσά, με την εταιρεία να παραμένει κλειστή εδώ και έναν χρόνο. Η αίτηση πτώχευσης δεν έχει κατατεθεί ακόμη στο αρμόδιο δικαστήριο -εκτιμάται ότι θα είναι το Πρωτοδικείο της Θεσσαλονίκης-, με τους πιστωτές της εταιρείας να οργανώνουν τις κινήσεις τους.


Πόσα χρωστά η ΑΓΝΟ

Η γαλακτοβιομηχανία χρωστά συνολικά περισσότερα από 50 εκατομμύρια ευρώ, ενώ τα μεγαλύτερα «φέσια» εντοπίζονται στο ΙΚΑ (2,5 εκατ. ευρώ), στο Δημόσιο (500.000 ευρώ) και στην Αγροτική Τράπεζα (17,3 εκατ.). Ακόμη ποσό της τάξεως του ενός εκατομμυρίου οφείλεται στους εργαζομένους, ενώ περίπου 1,9 εκατ. ευρώ σχετίζεται με οφειλές που συνδέονται με ακάλυπτες επιταγές.

Πηγές εξηγούν στο zougla.gr ότι όσο η ΑΓΝΟ παραμένει κλειστή, τόσο απαξιώνεται η περιουσία της (μηχανήματα, εγκαταστάσεις κ.λπ.), γεγονός που μειώνει το ύψος του τιμήματος στο οποίο θα πωλούνταν -σε περίπτωση πτώχευσης- η κινητή και ακίνητη περιουσία της εταιρείας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, χθες εργαζόμενοι της ΑΓΝΟ πήγαν στο σπίτι του επικεφαλής της εταιρείας Νίκου Κολλιού, σε μια προσπάθεια να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους.

Απόφαση-κόλαφος

Ο 77χρονος επιχειρηματίας, ο οποίος είχε στενές φιλικές σχέσεις με τον Άκη Τσοχατζόπουλο, δεν κατάφερε να πετύχει την ένταξη της ΑΓΝΟ στο άρθρο 99. Μάλιστα, το Εφετείο Θεσσαλονίκης με μία απόφαση-κόλαφο σημείωνε, πριν από μερικούς μήνες, ότι η εταιρεία δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να «σωθεί» μέσω του άρθρου 99. Στην απόφαση αναφέρεται ότι η ΑΓΝΟ ποτέ δεν κατάφερε να εμφανίσει κέρδη, αν και εξαγοράστηκε, απαλλαγμένη από χρέη, το 2003 από την Κολιός Α.Ε. και παρά τον υψηλό κύκλο εργασιών της.

Ακόμη, το εφετείο ανέφερε ότι η εταιρεία εξοφλούσε τους απολύτως απαραίτητους προμηθευτές της, ώστε να εξασφαλίζεται η λειτουργία της, και επομένως δεν βρίσκεται σε παύση πληρωμών, κάτι που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ένταξη στο άρθρο 99.

Και εάν δεν βρεθεί λύση, η πρώτη εταιρεία εμφιάλωσης και παστερίωσης γάλακτος στην Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με το οριστικό «λουκέτο». Η ΑΓΝΟ αγοράστηκε το 2003 από την Κολλιός που είχε πληρώσει τότε προκαταβολή 1,2 εκατ. ευρώ, ενώ είχε πάρει δάνειο ύψους 10 εκατ. Το διάστημα 1991-1995 είχε χαρακτηριστεί από κατασπατάληση, ενώ η εταιρεία είχε βρεθεί αντιμέτωπη με υποθέσεις παράνομων επιδοτήσεων εκ μέρους της ΑΤΕ που την είχε εξαγοράσει το 2000 προς 32 δισ. ευρώ.

πηγη

www.zougla.g

read more

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το λιανεμπόριο των ηλεκτρικών συσκευών λόγω της δραστικής μείωσης της καταναλωτικής δαπάνης οδήγησε άλλη μία εταιρεία από τον κλάδο να αιτηθεί την υπαγωγή της στο άρθρο 99.

Πρόκειται για τον Συνεταιρισμό Εμπόρων Ηλεκτρικών Οικιακών Συσκευών, πιο γνωστό με το διακριτικό τίτλο ΣΕΗΟΣ.

Στο πλαίσιο αυτό, το δικαστήριο ενέκρινε το αίτημα της εταιρείας για να λάβει προσωρινή διαταγή προστασίας από τους πιστωτές έως ότου εκδικαστεί η υπόθεση. Η εταιρεία το 2011 είχε αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης, καθώς περίπου 20 μέλη της δεν εξυπηρετούσαν τις υποχρεώσεις τους και ο Συνεταιρισμός συγκέντρωσε χρέη περί τα 5 δισ. ευρώ. Εντούτοις, η νέα διοίκηση της μητρικής ΣΕΗΟΣ ΣΥΝΠΕ κατάφερε να σώσει τον Συνεταιρισμό, αλλά τελικά η συνεχιζόμενη μείωση της ζήτησης υποχρέωσε τους μετόχους να υποβάλουν  αίτηση για ένταξη στο άρθρο 99.

πηγη

http://www.tanea.gr/

read more

Πτώχευση κήρυξε μία από τις πιο παλιές επιχειρήσεις και αγαπητές επιχειρήσεις της Θεσσαλονίκης, τα ζαχαροπλαστεία «Αγαπητός», σύμφωνα με σχετική απόφαση του Πρωτοδικείου, που απέρριψε ως προς το ένα σκέλος το αίτημα για υπαγωγή στο άρθρο 107 του πτωχευτικού κώδικα.

Σύμφωνα με το Έθνος, ο δικηγόρος της εταιρείας, Γαβριήλ Κερμανίδης, επιβεβαίωσε την απόφαση, η οποία ωστόσο δεν έχει ακόμη καθαρογραφεί, ώστε να γνωστοποιηθεί επισήμως και με ακρίβεια το σκεπτικό της.

«Θεωρητικά πάντα, μια αιτία για την απόφαση θα μπορούσε να είναι ότι δεν κρίθηκε πειστικό το σχέδιο για αναδιοργάνωση, εξαιτίας του όγκου των οικονομικών υποχρεώσεων της εταιρείας. Αλλιώς, ίσως υφίσταται κάποιο θέμα έλλειψης θετικής προϋπόθεσης. Σε κάθε περίπτωση, θα ξέρουμε περισσότερα μέχρι το τέλος της εβδομάδας, οπότε και αναμένεται να καθαρογραφεί η απόφαση» ανέφερε.

Το επιχειρησιακό σχέδιο της εταιρείας φέρεται να μην "έπεισε" το δικαστήριο για την προοπτική επιβίωσης και ανάκαμψης τής ΑΕ, η οποία έχει σταματήσει τις πληρωμές από τις 24 Σεπτεμβρίου 2012.
Πηγή: Έθνος

read more

Συνάντηση εδώ και τώρα με τον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση ζητούν οι εργαζόμενοι του "Κατσέλη"

Στην κρίση αποδίδει η Nutriart ΑΒΕΕ, την απόφαση να υποβάλλει αίτηση πτώχευσης. Ποιος ήταν ο κύκλος εργασιών τα τελευταία τρία χρόνια. Συγκέντρωση εργαζομένων στο υπουργείο Εργασίας

news247 Ιούνιος 27 2013 17:16

 

Η σημαντική καθυστέρηση στην υλοποίηση της χρηματοοικονομικής αναδιάρθρωσης είναι ο λόγος της υποβολής της αίτησης πτώχευσης, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Nutriart ΑΒΕΕ, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.

Σύμφωνα με όσα επισημαίνει η εταιρεία, το γεγονός αυτό δεν έδωσε τη δυνατότητα στην εταιρεία για έγκαιρη εισροή και χρήση των αναγκαίων κεφαλαίων, γεγονός που προκάλεσε πολύ μεγάλη καθυστέρηση στην εφαρμογή των διαρθρωτικών μέτρων και στον εφοδιασμό της εταιρείας με κεφάλαια ικανά για την λειτουργία της.

Έτσι, παρά τον όγκο των διατεθέντων κεφαλαίων, το γεγονός ότι τα κεφάλαια αυτά δόθηκαν σταδιακά και με καθυστερήσεις και σε συνδυασμό με τη διεθνή κρίση (μεγάλη αύξηση τιμών σίτου/αλεύρων) και την παρατεταμένη ύφεση στην ελληνική αγορά, είχαν ως αποτέλεσμα να μην αποφευχθεί η συρρίκνωση της παραγωγής, που, με τη σειρά της, οδήγησε σε μη εφοδιασμό της αγοράς με προϊόντα της εταιρείας και απώλεια πωλήσεων. Αποτέλεσμα ήταν η εταιρεία να στερηθεί του απαραίτητου κεφαλαίου κίνησης.

"Ο κύκλος εργασιών της εταιρείας ήταν διαρκώς μειωμένος, κατά τα τελευταία τρία έτη, δηλαδή 79,25 εκατ. ευρώ το 2010, 38,32 εκατ. ευρώ το 2011, ενώ, κατά το 2012, ανήλθε μόλις στα 20,23 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας πτώση κατά 47%, σε σχέση με το 2011.

Κατά τους τελευταίους μήνες, η εταιρεία αναζήτησε ενδιαφερόμενους επενδυτές, αλλά υπήρξε απουσία ουσιαστικού αγοραστικού ενδιαφέροντος, ενώ η προσπάθεια διάθεσης μεμονωμένων περιουσιακών στοιχείων, ώστε να εξασφαλιστεί περαιτέρω χρόνος δεν τελεσφόρησε.

Η λειτουργία της εταιρείας συνέχιζε να είναι εξαιρετικά ζημιογόνος, εμφανίζοντας κατά μέσο όρο μηνιαίο λειτουργικό έλλειμμα της τάξης των 1,2 εκατ. ευρώ περίπου και, ως συνέπεια των παραπάνω, η διοίκηση δεν είχε άλλη επιλογή από την προσφυγή στη διαδικασία κήρυξης πτώχευσης.

Στο πλαίσιο της από 21.06.2013 σχετικής αίτησης, η εταιρεία κατέθεσε, επίσης, αίτηση προληπτικών μέτρων κατά το άρθρο 10 του ν. 3588/2007 και έλαβε προσωρινή διαταγή για την αναστολή μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης μέχρι την ημερομηνία της δικασίμου 18.09.2013 και υπό τον όρο συζήτησής της. Με τον τρόπο αυτό, αποφεύγεται ο κατακερματισμός της εταιρικής περιουσίας", αναφέρει η εταιρεία στην ανακοίνωσή της.

Σφοδρές αντιδράσεις από τους εργαζόμενους

Το λουκέτο στο εργοστάσιο "Κατσέλης", προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση των εργαζομένων, οι οποίοι κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους. Την Πέμπτη πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας, με αίτημα να μείνει ανοικτό το εργοστάσιο και να μη χαθεί καμία θέση εργασίας.

Η εταιρεία Nutriart ABEE (Κατσέλης) την περασμένη Παρασκευή υπέβαλε αίτηση κήρυξης σε πτώχευση ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με ημερομηνία συζήτησης την 18η Σεπτεμβρίου 2013.

Η υποβληθείσα αίτηση πτώχευσης θα εγκριθεί και από τη γενική συνέλευση των μετόχων της εταιρείας που θα συγκληθεί για τον σκοπό αυτόν.

(Με πληροφορίες από ΑΠΕ)

news247.

read more

Για να κατανοήσει κάποιος μια κατάσταση πρέπει να καταφέρει να δει τη συνολική εικόνα κι όχι μόνο τα επί μέρους γεγονότα που την αποτελούν. 

Όμως, ένα καλό βοήθημα στο ξεκίνημα αυτής της κατανόησης είναι η ανάκληση από τα αποθέματα της μνήμης μας, καταστάσεων που έχουμε γνωρίσει αλλά δεν έχουμε κάνει το συνειρμό στο πόσο μοιάζουν μεταξύ τους, ώστε η γνώση να μας δώσει και τη λύση.

Η πτώχευση ενός κράτους, η πτώχευση ενός μεγάλου μέρους των κατοίκων, η δραματική αλλαγή στις καθημερινές συνήθειες, η απόγνωση, τα αδιέξοδα, μοιάζουν ένα βουνό που δεν έχουμε το κουράγιο να σκαρφαλώσουμε όταν το δούμε έτσι όπως μας το παρουσιάζουν. Όμως στη καθημερινότητά μας, σε προσωπικό επίπεδο, έχουμε γνωρίσει δραματικές ανατροπές ο καθένας στη ζωή του ή έχουμε παρακολουθήσει τραγικά πράγματα να συμβαίνουν σε φίλους μας, σε συγγενείς μας στο περιβάλλον μας γενικότερα.

Ένα κράτος πτωχεύει τώρα, ένα κράτος ασθενεί, καταρρέει, όμως πόσοι από εμάς έχουν περάσει ένα προσωπικό μνημόνιο μια πτώχευση, ή πόσους έχουμε παρακολουθήσει να το περνάνε; Οικογένειες που φαλίρισαν οικονομικά, που διαλύθηκαν, που αντιμετώπισαν το χαμό ενός αγαπημένου, αρρώστιες, φτώχεια, ανεργία, κακοποίηση, ή κάθε είδους δυστυχία, όχι σε συνολικό επίπεδο κι όχι σε συνάρτηση με τα σχέδια όσων εξουσιάζουν ένα τόπο αλλά καθαρά σε ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ επίπεδο.
Τι έκαναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Πέθαναν; Αυτοκτόνησαν; Έγιναν ζητιάνοι; Τρελάθηκαν; Μερικοί ναι, υπάρχουν όμως κι εκείνοι που στάθηκαν στα πόδια τους και βγήκαν δυνατότεροι. Διαφορετικοί κι ίσως καλύτεροι. Η λύση σ΄αυτό που μας συμβαίνει είναι να θυμηθούμε ή να ερευνήσουμε αν δεν έχουμε προσωπικό παράδειγμα πως αυτοί οι άνθρωποι βγήκαν σώοι και αβλαβείς και καλύτεροι από τέτοιες δοκιμασίες. Τι ήταν υπεράνθρωποι; Όχι βέβαια. ΒΡΗΚΑΝ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ.

Ο κύριος Χ ζει απολαμβάνοντας τα αγαθά από μια καλή δουλειά που κερδίζει καλό χρήμα, παντρεύεται και κάνει οικογένεια, αγοράζει σπίτι, έχει δυο αυτοκίνητα, ταξίδια στις διακοπές, ένα σπίτι φορτωμένο με όλα τα καλά της κατευθυνόμενης κατανάλωσης, έχει φίλους που τον ακολουθούν γιατί είναι επιτυχημένος, έχει μια γυναίκα που τον αγαπάει και παλεύει να της εκπληρώνει όλες τις επιθυμίες, έχει παιδιά που τον σέβονται και παλεύει να τους δώσει κι άλλα κι άλλα, ότι κυκλοφορεί θέλει να τους το πάρει, θέλει να γίνουν κι αυτοί "πετυχημένοι νοικοκύρηδες" σαν κι αυτόν.

Ξαφνικά μετά από μια σειρά γεγονότων, βρίσκεται ένα πρωί να έχει χάσει τη δουλειά του, το σπίτι του, τη δυνατότητα να προσφέρει στους δικούς του το οτιδήποτε, και στον εαυτό του επίσης. Φαλίρισε. Οικονομικά κατεστραμμένος. Το ειδυλλιακό χρυσό κλουβί αρχίζει και καταρρέει. Το σπίτι από το ροζ συννεφάκι κατεβαίνει στη κόλαση.
Αρχίζουν καυγάδες, γκρίνιες, κλάματα, βρισιές και κάποια στιγμή η γυναίκα παίρνει τα παιδιά και τον εγκαταλείπει λέγοντάς του πως είναι άχρηστος. Παίρνει το αυτοκίνητο τσαντισμένος, και το καρφώνει πάνω σε μια κολόνα και βρίσκεται σ' ένα ράντζο νοσοκομείου, μόνος μ'έναν ορό στο χέρι και μερικά σπασμένα πλευρά (ευτυχώς) και συνειδητοποιεί πως ότι ήξερε τέλειωσε. Σηκώνει το τηλέφωνο να μιλήσει μ' ένα φίλο, αλλά δεν απαντάει κανείς, γιατί ψυλλιάζονται πως θα τους φορτωθεί να ζητάει διάφορα και την κάνουν μ΄ελαφριά πηδηματάκια.

Ο κ.Χ έχει φαινομενικά έχει δυο δρόμους μπροστά του. Ή να σφίξει τα δόντια και να παλέψει να κατακτήσει ξανά όλα ΟΣΑ ΕΧΑΣΕ, ή να πηδήξει από το μπαλκόνι και να τελειώνει. Πίσω όμως από τη κουρτίνα των γεγονότων υπάρχει κι ένας ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ που μοιάζει δύσκολος αλλά αρχίζει και τον αντιλαμβάνεται κοιτάζοντας όλα όσα συνέβησαν με μια πιο προσεκτική ανάλυση. Επιλέγοντας να μην πέσει από το μπαλκόνι, πρέπει στ΄αλήθεια να προσπαθήσει να αποκτήσει ότι έχασε; ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΩΛΕΣΕ; Την οικονομική άνεση. Τη δυνατότητα να είναι αξιοσέβαστο μέλος μιας κοινωνίας που αγαπάει τους "πειθαρχημένους νοικοκυραίους". Όμως τη γυναίκα του; Τα παιδιά του; Τους φίλους; Γιατί τους έχασε; Αυτός δεν είναι πάντα εδώ; Δεν έχει τα ίδια χέρια, πόδια, μάτια, σάρκα, κόκαλα; Τι αγαπούσαν όλοι αυτοί; Τον Χ που είναι, ή απλά τον Χ που τους βόλευε;

Η ζωή του τις επόμενες μέρες, μετά το νοσοκομείο κυλάει σε πρωτόγνωρους ρυθμούς. Άφραγκος, ψάχνει μεροκάματο, να τη βγάλει για λίγο καθαρή. Βρίσκει μια δουλειά έξω από τη πόλη που ζει, σ΄ενα νησί που ζητάνε λατζέρηδες σ΄ενα ξενοδοχείο (καμιά σχέση με ότι μέχρι τώρα έκανε αλλά έχει μεροκάματο). Πάει σ΄ενα χώρο που δεν είχε γνωρίσει ξανά. Ούτε το νησί, ούτε πως δουλεύει κανείς λαντζέρης, ούτε πως είναι οι άνθρωποι που δουλεύουν μέσα στα μαγειρεία, οι καθαρίστριες, που καθαρίζουν τα δωμάτια, οι υπάλληλοι, ο ξενοδόχος. Το βάζουν να μείνει σ΄ενα μικρό δωματιάκι μ΄αλλους τέσσερις. Στο τέλος της βάρδιας αρχίζει και κάνει παρέα μ΄ενα τρελαμένο θρησκόληπτο αλλά πολύ ωραίο τύπο, που παίζει κιθάρα και πιστεύει πως μιλάει με το θεό. Γνωρίζεται και με δυο αδέλφια, που τον γυρνάνε στα μπαράκια του νησιού κι εκεί γνωρίζει πολλούς αλλόκοτους και παράξενους τύπους κι ακούει πράγματα που πριν θα του φαινόντουσαν εξωφρενικά, παλαβά αλλά που τώρα τα κάνει κέφι. Το ντύσιμο του έχει αλλάξει. Δεν υπάρχει κουστούμι πια. Ένα σορτς μια μακό μπλούζα κι ένα ζευγάρι πέδιλα.

Τα πρωινά πριν ξυπνήσουν όλοι και πιάσουν βάρδια, ξενύχτης από τα ξίδια και το πόνο που νοιώθει μέσα του να τον τρυπάει συνέχεια, τη γυναίκα του που έχει ξεκινήσει δικαστήριο και τα παιδιά του που του μιλάνε τυπικά στο τηλέφωνο, έχει βρει μια μικρή παραλία έρημη, και βουτάει στα νερά, εκείνος και κάτι γλαρόπουλα που πετάνε γύρω του. Ξαπλωμένος χύμα στην άμμο, κάτω από τον ήλιο που αρχίζει να καίει σιγά σιγά αρχίζει και κάνει μια περίληψη του τι έχει συμβεί, και ΤΙ ΗΤΑΝ. Κι ανακαλύπτει πως σ΄εκείνο το ροζ συννεφάκι δεν θυμάται ούτε ποιος τον έβαλε, ούτε πως ούτε από πότε βρισκόταν εκεί μέσα. Δεν μπορεί να θυμηθεί τι από όλα όσα είχε κάνει ήταν πραγματικά δικό του. Τη σχολή του την υπέδειξε ο πατέρας του για να πάρει την επιχείρηση που εκείνος είχε φτιάξει, τη Σούλα τη γνώρισε από το γυμνάσιο κι ήταν λες κι είχε κάνει από γεννησιμιού συμβόλαιο πως αυτή θα παντρευτεί. Τα παιδιά γίνανε στο τσάκα τσάκα, δυο όπως η Σούλα ήθελε, κι οι παππούδες οι γιαγιάδες είχαν αναλάβει εργολαβία συμβουλές κι υποδείξεις στο τι θα έπρεπε να κάνει. Οι φίλοι οι περισσότεροι συμμαθητές παλιοί και μερικοί συνεργάτες στη δουλειά που βρέθηκαν εκεί καθώς και ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ καθόριζαν το τι έπρεπε να κάνει.

Θυμήθηκε πως του άρεσε τρελά η μουσική, ήθελε να μάθει πιάνο, αλλά ο πατέρας του για να του ικανοποιήσει τη τρέλα του με πιο φτηνό τρόπο του είπε πάρε μια κιθάρα κι αργότερα βλέπουμε για το πιάνο. Μια κιθάρα που ποτέ δεν έμαθε να παίζει γιατί δεν ΕΙΧΕ ΚΑΙΡΟ.
Είχε και μια λόξα να γνωρίσει την Αίγυπτο και τις πυραμίδες, αλλά η Σούλα προτιμούσε την Ιταλία και το Παρίσι κι έτσι ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΙΡΟ.
Ήθελε να χαζεύει ταινίες και να διαβάζει βιβλία αλλά εκτός από μερικές υπερπαραγωγές που πήγε με τα παιδιά, όπως πήγαν όλοι τις άλλες ταινίες που ήθελε να δει δεν τις είχε δει ποτέ γιατί ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΙΡΟ.
Μικρός ήταν άτακτος μαθητής και διάβαζε ότι εξωσχολικό βιβλίο έπεφτε στα χέρια του, (αυτό που βαριόταν του θανατά ήταν τα σχολικά βιβλία) . Με το πες πες όμως πως αργότερα όταν πάρει το πτυχίο θα έχει καιρό κι γι΄αυτά δεν ξανάπιασε βιβλίο "από τα άλλα" στα χέρια γιατί ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΙΡΟ.

Αγάπησε άραγε ποτέ στ΄αλήθεια τη Σούλα σαν αδελφή ψυχή όπως λένε; Ήταν ο Δημήτρης ο ιδανικός κολλητός; Του άρεσε στ΄αλήθεια εκείνη η συνοικία με τους ξενέρωτους γείτονες που πήγαν κι έχτισαν το σπίτι; Το σημαντικότερο του άρεσε τελικά η επιχείρηση του πατέρα του που έγινε κι η δική του δουλειά;
Βλέποντας τα όλα υπό το φως ενός νησιώτικου ήλιου, συνοδεία της κιθάρας του τρελαμένου που μίλαγε με το θεό, πίνοντας τα ξίδια του με κάτι παλαβούς στο μπαράκι το βράδυ, και με τη κούραση της λάντζας και του ιδρώτα που έριχνε κάθε μέρα στο μαγειρείο στριμωγμένος ανάμεσα σε διάφορους "αποτυχημένους" μεροκαματιάρηδες συνειδητοποίησε πως όλα αυτά που ζούσε ήταν η ζωή ενός κοστουμιού και μιας γραβάτας.

Ούτε ο ίδιος, ούτε όσοι υποτίθεται τον αγαπούσαν ή τον σεβόντουσαν δεν είχαν βάλει χέρι να σκάψουν πιο μέσα. Ένοιωσε μια επιθυμία να βάλει το χέρι του μέσα στις σάρκες του και να σκάψει να βρει ότι κρύφτηκε εκεί σε κάποια πολύ μακρινή εποχή, τότε που έκανε τα πρώτα του βήματα κι είχε φέρει εκείνο το αδέσποτο στο σπίτι που του απαγόρεψαν να κρατήσει..... Άρχισε να συνειδητοποιεί πως ίσως είχε ΑΠΩΛΕΣΕΙ όλα αυτά που δεν ήταν κι είχε μια μοναδική ευκαιρία να δει τι πραγματικά είναι. Τι θέλει ΕΞΩ ΑΠΟ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΙ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ.

Τον πόναγε για τα παιδιά του, αλλά και γι΄αυτά ήταν μια ευκαιρία να γνωρίσουν ένα πατέρα που δεν θα τους έλεγε πια ψέματα, αλλά την αλήθεια. Γιατί τα είχε κάνει και είχε την ευθύνη να τα βοηθήσει να αποκτήσουν γνώση της ζωής και του εαυτού τους, ποιος Ο ΑΝΙΔΕΟΣ.
Τι θράσος αλήθεια να θέλεις να γίνεις πατέρας όταν δεν έχεις καταφέρει να κόψεις τον ομφάλιο λώρο της υποκρισίας στον ίδιο σου τον εαυτό... Κανόνες, διδασκαλίες, συνήθειες, αντιλήψεις, άρχισαν να σκορπίζονται γύρω από τη ζωή του σαν χαρτοπόλεμος. Το αποκριάτικο πάρτι της ζωής του είχε μόλις τελειώσει, κι είχε μείνει μόνος, χωρίς μάσκα, αντιμέτωπος με το πρώτο σοβαρό ερώτημα.

Η πρώτη σοβαρή απόφαση ήταν να παλέψει να κερδίσει πίσω τα παιδιά του, και το σπουδαιότερο να παλέψει να βγάλει τα παιδιά του από το κλουβί που ο ίδιος τους είχε πει πως ονομάζεται ζωή. Να προλάβει να τους πει όσα δεν τους είπε μέχρι σήμερα. Να τους αρπάξει από πάνω τους όλα τα σκουπίδια που τους φόρτωσε πείθοντάς τα πως είναι σημαντικά πράγματα. Να τα ρωτήσει μήπως κάποιος θέλει να μάθει πιάνο, μήπως κάποιο θέλει να φέρει στο σπίτι ένα αδέσποτο. Να προλάβει να ρωτήσει τη Σούλα αν μπορεί να τον αγαπήσει χωρίς κουστούμι, κι αν απαντήσει όχι να την αφήσει ελεύθερη να τραβήξει το δρόμο της. Να πει στο πατέρα του πως φαλίρισε όχι γιατί ήταν ανίκανος, αλλά γιατί ποτέ δεν μπορείς να πετύχεις κάνοντας κάτι που πρέπει αλλά που δεν αγαπάς.

Να εξασφαλίσει ένα μεροκάματο, για να μπορεί να βοηθάει τα παιδιά μέχρι να βρουν το δικό τους δρόμο. Ο ίδιος είχε βρει το δικό του. Χωρίς αυτοκίνητο, περπατώντας, χωρίς κουστούμι και γραβάτα, με ρούχα που δεν τον στενεύουν, είχε ένα σωρό πράγματα να κάνει κι ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟ ΚΑΙΡΟ. Να βρει το τόπο που συναντάει ο φίλος του το Θεό, να ταξιδέψει στις Πυραμίδες, να κοιμηθεί σ΄ενα ξέφωτο κατάχαμα, να υιοθετήσει ένα αδέσποτο, να καεί από τον ήλιο, να βρει την αληθινή αγάπη σε ότι υπάρχει γύρω του.
Δεν θα ήταν εύκολο, γιατί θα τον κυνηγούσαν όσοι ορίζουν τις ζωές μας σαν μαριονέτες. Θα το κυνηγούσαν οι υποχρεώσεις για εκείνους που δεν φταίνε αν αυτός ανακάλυψε το τροχό στα σαράντα του, όπως τα παιδιά του, θα τον κυνηγούσαν οι υποχρεώσεις σε ένα κράτος που ορίζει τα σύνορά του πάνω σ΄αυτούς τους κανόνες, θα τον κυνηγούσαν ηλίθιοι αριθμοί και ημερομηνίες όπως κάθε άνθρωπο φυλακισμένο σ΄αυτή τη παράνοια, αλλά τουλάχιστον θα είχε απαλλαχτεί από τις περιττές επιθυμίες, το ψέμα, την υποκρισία, τη μανία του να αγοράζει σκουπίδια, τη βλακεία του να πιστεύει σε άχρηστα και φτηνιάρικα πράγματα.

Άσε που κάποια βράδια, εκεί μπροστά στη σκοτεινή θάλασσα με το φεγγάρι να βουτάει μέσα της, του φάνηκε σαν ν΄ακουσε το θεό να του μιλάει....

Ίσως κάποιοι πιστέψουν πως το παραπάνω είναι ένα παραμυθάκι που χάσκει από πολλές μεριές, ένα όνειρο που δεν έχει καμιά σχέση με τη πραγματικότητα όταν ξυπνάμε. Το ίδιος θα νόμιζε και ο Χ λίγα χρόνια πριν το ζήσει. Το ίδιο πιστεύουν κι οι χιλιάδες φυλακισμένοι άνθρωποι μέσα στα ροζ κελιά που τώρα τελευταία αρχίζουν και γίνονται λίγο πιο...σκούρα.

Για να γίνεις μια πειθήνια μαριονέτα, φοβισμένη και εξαρτημένη, δεν χρειάζεται να σου υποδείξουν τι πρέπει να κάνεις. Αρκεί να ξεχάσεις τι ήθελες να κάνεις και τι μπορούσες. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Όταν θεωρείς πως είναι αδύνατον να σπάσεις τις αλυσίδες, ακόμα κι αν στις βγάλουν από πάνω σου θα παραμείνεις με τα χέρια δεμένα...

Γιατί τελικά όποιος φοβάται να αποκτήσει αυτό ακριβώς που πραγματικά θέλει, θα καταντήσει να θέλει αυτό που δεν φοβάται...

Ο κ.Χ δεν είναι παραμύθι. Είναι χιλιάδες οι κύριοι Χ άντρες και γυναίκες γύρω που τα κατάφεραν. Άνθρωποι που δοκιμάστηκαν από το μνημόνιο της ζωής τους κι αποφάσισαν πως ακόμα κι αν στερηθούν, πεινάσουν, πονέσουν, δεν θα γυρίσουν πίσω, σ΄εκείνα τα πράγματα που εξ αιτίας τους χρεοκόπησαν σαν άνθρωποι. Είναι γελοίο να θέλεις να επιστρέψεις σε ότι κατάντησε τη ζωή σου έτσι. Είναι δειλό να πιστεύεις πως δεν έχεις άλλη λύση. Το πρόβλημα ένα είναι. Μπορείς ν΄αντέξεις χωρίς το κουστούμι;

Μπορείς επί τέλους να πάψεις να φοβάσαι για την ΑΠΩΛΕΙΑ, εσύ που υπηρετείς συνέχεια μια τάξη πραγμάτων που οφείλει την ύπαρξή της ακριβώς στην απώλεια της δικής σου ελευθερίας;
Όλο αυτό το μόρφωμα που χαριεντίζεται να νομίζει πως είναι ο θεματοφύλακας της ανθρώπινης ζωής, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΖΕΙ, χάρη στα εκατομμύρια ανθρώπων που ΑΥΤΟ ΒΡΗΚΑΝ ΑΥΤΟ ΞΕΡΟΥΝ. Στις εκατομμύρια ζωές που απλά όταν μεγάλωσαν ήξεραν πως πρέπει να δουλέψουν στην επιχείρηση του πατέρα τους, να παντρευτούν τη Σούλα, να αγοράσουν σπίτι στο τάδε προάστιο, να κάνουν δυο παιδιά και να πάνε διακοπές στο Παρίσι.

Θα καταρρεύσει μέσα σε 24 ώρες αν αυτά τα εκατομμύρια απαιτούσαν να μάθουν πιάνο και να κρατήσουν το αδέσποτο στο σπίτι....
Τόσο απλά.

Φυσικά ανάμεσα σ΄αυτούς που κατάφεραν να βρουν το δικό τους θεό, υπάρχουν αμέτρητες ψυχές που χάθηκαν μέσα στο φόβο, στο πόνο, στην απόγνωση. Υπάρχουν αμέτρητες ψυχές που δεν βρήκαν τη δύναμη να συνδεθούν με την αλήθεια της ζωής, της ύπαρξής τους. Γιατί η πλάνη μέσα στην οποία ζούμε είναι τόσο βαθιά, τόσο παλιά που μόνο από ένα τυχαίο γεγονός ή ένα τεράστιο πείσμα μπορείς να τα καταφέρεις να βγεις έξω. Κι επειδή στους περισσότερους έχουν καταφέρει να τσακίσουν ακόμα και το πείσμα, (το οποίο είναι ο λόγος που ο άνθρωπος υπάρχει ακόμα πάνω στο πλανήτη...) ίσως ο μόνος τρόπος που μας έχει απομείνει είναι να αφουγκραστούμε τα τυχαία γεγονότα και να τα μεταφράσουμε με το σωστό τρόπο.

Πτωχεύουμε όλοι μαζί, μήπως είναι καιρός να αφήσουμε στο ταμείο ανεργίας όλα αυτά που μας οδήγησαν σ΄αυτό; Μήπως ήρθε καιρός να θυμηθούμε τι είμαστε και πόση δύναμη έχουμε μέσα μας για να αγνοήσουμε και τις απειλές και τη τρομοκρατία; Μήπως ήρθε καιρός ο Οδυσσέας να γυρίσει σπίτι;

Θυμάμαι πριν χρόνια, σ΄εκείνη τη φάση της ζωής μου, που γύρισε το μέσα έξω, μίλαγα με έναν άνθρωπο και του περιέγραφα διάφορα πράγματα με δραματικό τρόπο, λες κι ήμουν ηρωίδα σε κάποιο επικό δράμα, κι έλαβα μια απάντηση που στην αρχή με σόκαρε και μετά μ΄εκανε και γέλασα με τη ψυχή μου:
- Ε και; Παρακάτω τι κάνεις. 

Ήταν τόσο αληθινός και συνειδητοποιημένος, ο τρόπος που ειπώθηκε αυτό το "ε..και?" που μ΄εβγαλε κατ΄ευθείαν μέσα από το έργο στην αίθουσα αναψυχής της ταινίας της ζωής μου, να τρώω πατατάκια και να χαζεύω τις αφίσες από τις επόμενες ταινίες, συνειδητοποιώντας πως όλο αυτό το έργο ήταν κάποιου άλλου. Εγώ νόμιζα πως είναι δικό μου. Ο ΤΡΙΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, μου απάντησε έτσι γιατί έβλεπε πως ήταν απλά μια άλλη ταινία. Με έφερε στη θέση ΤΟΥ ΘΕΑΤΗ κι έτσι έπαψα να πιστεύω πως είναι το αριστούργημα που πρέπει να πάρει και Όσκαρ. Είδα τις κακοτεχνίες, τις ελλείψεις, τους λάθος πρωταγωνιστές, το προχειροφτιαγμένο σενάριο και κατάλαβα πως το ΔΙΚΟ ΜΟΥ έργο δεν μπορούσε να είναι μια τόσο ΛΑΘΟΣ ΤΑΙΝΙΑ.
Κι άρχισα να το γράφω όλο πάλι από την αρχή...

Αυτό που συμβαίνει σε όλους μας είναι πως παίζουμε στη ταινία που έχει γράψει κάποιος άλλος. Αυτό δε σημαίνει πως είμαστε ανίκανοι να φτιάξουμε τη δική μας. Πως θα το καταφέρουμε όμως αν δεν μας δούμε σαν τρίτος άνθρωπος; Εκείνος που στέκεται δίπλα σε εμάς και τον καθρέφτη μας.

Ένας, κανένας, εκατό χιλιάδες έγραψε ο Πιραντέλο, σ΄ενα έργο που ολόκληρη η κατάρρευση του ψεύτικου οικοδομήματος ξεκινάει από μια παρατήρηση, σ΄εναν άνθρωπο, πως έχει μεγάλη μύτη.....
Είναι όπως μια παλιά αστεία ιστορία. Όπου ένας νέος έψαχνε να βρει το νόημα της ζωής και ταξίδεψε μέχρι τη μακρινή ανατολή που του είπαν πως ένα σοφός, ξέρει. Κι όταν έφτασε εκεί είδε έναν γέροντα να κάθεται, κάτω από ένα δέντρο και τον ρώτησε με αγωνία:

- Ποιο είναι το νόημα της ζωής σοφέ άνθρωπε;

Εκείνος του έδειξε ένα ποτάμι που έτρεχε πιο κάτω.

Τότε ο νέος απορημένος τον κοιτάζει και του λέει:
- Αυτό είναι το νόημα της ζωής;

Και τότε πιο απορημένος ο γέροντας, κοιτάζει τον νέο και του λέει...
- Τι...; Δεν είναι;;;

Πηγή:
Ιστορίες Συνωμοσίας

Πηγή: Πτωχεύω, άρα ελπίζω. - RAMNOUSIA

read more

O σχεδιαστής μόδας Λάκης Γαβαλάς επιστρέφει στο σπίτι του μετά από 14 μήνες στη φυλακή του Κορυδαλλού.

ΠΡΟΒΕΒΛΗΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΙΣ

Strucr.com SEO Crawler

O σχεδιαστής μόδας Λάκης Γαβαλάς επιστρέφει στο σπίτι του μετά από 14 μήνες στη φυλακή του Κορυδαλλού.
Το Μονομελές Εφετείο τον έκρινε ένοχο για χρέη προς το Δημόσιο επιβάλλοντας του την ποινή των 7 ετών, ωστόσο τον άφησε ελεύθερο μέχρι να εκδικαστεί η έφεση που άσκησε, με χρηματική εγγύηση 2000 ευρώ και εμφάνιση στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του.

Ελεύθερη με την ίδια χρηματική εγγύηση είναι και η αδελφή του Νότα, καθώς και ο πρώην σύζυγός της που καταδικάστηκαν σε 6 χρόνια, με αναστολή στην έφεση.
ΠΗΓΗ
 Υπενθυμίζεται ότι ο Λάκης Γαβαλάς έχει παραχωρήσει στο ελληνικό Δημόσιο το ακίνητό του στην Κάντζα, έτσι ώστε να καλύψει τις οφειλές του.

 Η απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε την περασμένη Παρασκευή, αλλά επειδή οι κατηγορούμενοι δεν πρόλαβαν να καταβάλλουν τη χρηματική εγγύηση, παρέμειναν στη φυλακή και θα αποφυλακιστούν σήμερα.

Λάκης Γαβαλάς

read more

Τα τελευταία χρόνια, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες της διοίκησης, δεν κατέστη δυνατόν να βρεθεί τρόπος ώστε η εταιρεία να καταφέρει να βρει τον δρόμο της. Οπως ανακοίνωσε η διοίκηση της εταιρείας χθες Παρασκευή με επιστολή της προς το Χρηματιστήριο Αθηνών, «αν και το τελευταίο
διάστημα κατέβαλε σημαντικές προσπάθειες για την αναδιάρθρωσή της, η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης, ταυτόχρονα με τις μεγάλες καθυστερήσεις που υπήρξαν στην οριστικοποίηση, στη σύναψη και στην υλοποίηση των συμφωνιών χρηματοοικονομικής αναδιάρθρωσης με τις τράπεζες, επιβάρυνε σε μεγάλο βαθμό την οικονομική της κατάσταση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα η εταιρεία να μην είναι σε θέση πλέον να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις της».



Σύμφωνα με πληροφορίες, μόνο την τελευταία διετία οι σημαντικές καθυστερήσεις στις συμφωνίες για αναδιάρθρωση από μέρους των τραπεζών ήταν καθοριστικές για την εξέλιξη που οδηγεί στο λουκέτο. Περίπου 11 μήνες κράτησε η διαπραγμάτευση για την πρώτη συμφωνία με τις τράπεζες το 2011 και εννέα μήνες το 2012, με αποτέλεσμα όταν εκταμιεύτηκαν τα αναγκαία κεφάλαια η κατάσταση για το μέλλον της Nutriart να είναι μη αναστρέψιμη.

Ενδεικτικό της άσχημης κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η εταιρεία είναι το γεγονός ότι πριν από την τελευταία ρύθμιση χρεών είχε βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις ύψους 110,1 εκατ. ευρώ, ενώ το σύνολο των υποχρεώσεών της στις 31 Δεκεμβρίου 2012 ανερχόταν σε 170,5 εκατ. ευρώ. Επίσης, οι πωλήσεις της ήταν 20,242 εκατ. ευρώ, σημαντικά μειωμένες, έναντι 38,3 εκατ. ευρώ το 2011. Μάλιστα, οι ζημιές της το 2012 διαμορφώθηκαν σε 36,8 εκατ. ευρώ.

Η εταιρεία Nutriart δημιουργήθηκε το 2008 από την ένωση των εταιρειών Υιοί Χ. Κατσέλη ΑΒΕΕ, Αλλατίνη ΑΒΕΕ και ΕΛΒΙΠΕΤ ΑΕ. Στον όμιλο απασχολούνται σήμερα 480 εργαζόμενοι, ενώ βασικός μέτοχος της εταιρείας είναι η Tinola Holding (συμφερόντων της οικογενείας Δαυίδ).
Στον αγώνα του για επιβίωση και αναδιάρθρωση ο όμιλος της Nutriart είχε απευθυνθεί τα τελευταία χρόνια σε funds στην Ελλάδα και στο εξωτερικό αναζητώντας χρηματοδότη, χωρίς ωστόσο θετική κατάληξη. Μάλιστα, ακόμη και η τελευταία προσπάθεια για αγορά από την εταιρεία Μέλισσα - Κίκιζας των εγκαταστάσεων του αλευρόμυλου Αλλατίνη της Nutriart δεν είχε αίσιο τέλος.
Η αίτηση πτώχευσης αναμένεται να συζητηθεί ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών στις 18 Σεπτεμβρίου 2013.

πηγη read more

Την αποφυλάκιση του Λάκη Γαβαλά αποφάσισε σήμερα το δικαστήριο μετά από 15 μήνες στη φυλακή. Ο γνωστός επιχειρηματίας, μιλώντας στον Alpha εξέφρασε την ικανοποίησή του για την απόφαση και ανακοίνωσε ότι θα γράψει βιβλίο για την εμπειρία του στις φυλακές.

Σχολιάζοντας το γεγονός ότι θα παραμείνει και εκείνος και η αδελφή του στη φυλακή μέχρι την Τρίτη καθώς δεν πρόλαβαν ανοιχτό το αρμόδιο τμήμα του Εφετείου Αθηνών για να πληρώσουν την εγγύηση, ο κ. Γαβαλάς είπε: «Η μεγαλύτερη και η πιο ωραία πανσέληνος θα με βρει στην φυλακή. Κάθε χρόνο έκανα το πρώτο πάρτι της σεζόν που λεγόταν "καλώς ήρθες καλοκαίρι"».

«Το πουλί που είναι μέσα μου, αυτό δεν θα το σταματήσει κανείς και με τίποτα. Κάποια στιγμή θα ξαναπετάξει», σημείωσε.
πηγη read more

” Τη μεγάλη αλλαγή που επιφέρουν στο νόμο Κατσέλη οι νέες ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση και πρόκειται να ψηφιστούν μέχρι τις 20 Ιουνίου, με τα 20 άρθρα του νομοσχεδίου «πρόγραμμα διευκόλυνσης για ενήμερους δανειολήπτες και τροποποιήσεις στον Ν. 3869/2010»

Επιβεβαιώνει το χθεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας Το έθνος. 

Στο πρωτοσέλιδο της, μάλιστα, κάνει λόγο για νόμο – σκούπα για τη ρύθμιση των δανείων. Μετά τα αποκαλυπτήρια που κάνει η εφημερίδα στο νέο νόμο 3869/2010, αποδεικνύεται οτι ο νέος νόμος είναι προσφορά στα συμφέροντα των τραπεζών, τρία χρόνια μετά την εφαρμογή του νόμου που λειτούργησε ως ασπίδα για εκατοντάδες χιλιάδες υπερχρεωμένους πολίτες. 

Την ώρα που οι τράπεζες διψούν για ρευστό ο νέος νόμος τους παρέχει ρευστό αλλάζοντας προς τα χείρω την ψυχολογία του δανειολήπτη. 
Καμία ουσιαστική απονομή δικαιοσύνης, καμία ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του νόμου Κατσέλη αλλά ένας νόμος κομμένος και ραμμένος στα συμφέροντα των τραπεζιτών. Βουτυρο στο ψωμίο των τραπεζών αποτελεί η καινούργια απόφαση για έναρξη καταβολής δόσεων από τη στιγμή ακόμη της προδικασίας. Ενω μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης ο οφειλέτης δεν κατέβαλλε τίποτα στην τράπεζα τώρα θα καταβάλλει τουλάχιστον το ελάχιστο ποσό που είναι 40 ευρω.
Η Νο1 αλλαγή που επέρχεται με το νέο “νόμο-σκούπα” για τα δάνεια αφορά την ελάχιστη δόση που θα κληθεί να καταβάλλει ο δανειολήπτης απο το στάδιο της προδικασίας. 
Συγκεκριμένα, ο νέος νόμος Κατσέλη θα προβλέπει εφεξής την καταβολή δόσης από την υποβολή της αίτησης υπαγωγής στη ρύθμιση, χωρίς καθυστερήσεις εξαιτίας της εκκρεμοδικίας. Το καταβληθέν ποσό θα συμψηφίζεται με τη ρύθμιση που τελικώς θα αποφασίσει το Δικαστήριο αποδεσμεύοντας τον οφειλέτη ακόμα και με την έκδοση της απόφασης. 
Η ελάχιστη καταβολή προτείνεται στο 10% της τρέχουσας δόσης με ελάχιστο ποσό καταβολής τα 40 ευρώ μηνιαίως. Ο δανειολήπτης, λοιπόν, είτε έχει την οικονομική δυνατότητα είτε όχι θα πρέπει να καταβάλλει από 40 ευρώ μέχρι το 10% της τρέχουσας δόσης μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης. Άρα, ο οφειλέτης πλέον θα υποχρεούται από την πρώτη στιγμή να δίνει κάποιο χρηματικό ποσό στην τράπεζα, πριν ακόμη αποφασίσει το δικαστήριο αν μπορεί ή όχι και τι μπορεί να δίνει ανάλογα με την οικονομική του κατάσταση! 
Άρα ο οφειλέτης αφού θα μπει στη διαδικασία να πληρώνει από την πρώτη φάση της διαδικασίας, θα είναι πιο δύσκολο να αποδείξει την αδυναμία του ή όχι να εξυπηρετεί το δάνειο του. Δεν είναι λίγες φορές που οι τράπεζες παγιδεύουν τους πολίτες καλώντας τους να δίνουν όση δόση του δανείου τους μπορούν κι έτσι αποδεικνύουν οτι ο οφειλέτης έχει αλλά δε δίνει! 

Το ρεπορτάζ αποκαλύπτει ξεκάθαρα και το λόγο που οδήγησε την κυβέρνηση σε αυτές τις τροποποιήσεις:

”Με τις αλλαγές αυτές επιδιώκεται ουσιαστικά να ενισχυθεί η διαδικασία του προδικαστικού συμβιβασμού με τους δανειστές, ώστε να μην ενθαρρύνεται η προσφυγή στο δικαστήριο” αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα. Όλες αυτές οι αλλαγές κι οι μεθοδεύσεις γίνεται με σκοπό να κλείσουν το δρόμο του δανειολήπτη προς το φυσικό δικαστή, μιας και συνεχώς πληθαίνουν οι θετικές αποφάσεις υπέρ της πλειοψηφίας των νοικοκυριών, δηλαδή των υπερχρεωμένων. 
Μετά από δύο χρόνια, εφαρμογής του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, οι τραπεζίτες είδαν στην πράξη τα “αδύναμα” σημεία του νόμου, κι υπέδειξαν τους “κολλητούς” τους στα υπουργεία να βελτιώσουν την κατάσταση ώστε να εξασφαλίσουν ρευστότητα. Πώς μου μιλάς κ Χατζηδάκη για πιο δίκαιη λύση; Πού είναι η δικαιοσύνη σου; Πριν, όμως φτάσει στο δικαστή θα έχει να αντιμετωπίσει δύο άλλες φάσεις της διαδικασίας. 
Αρχικά, θα κληθεί σε εξωδικαστικό συμβιβασμό που με τα νέα δεδομένα, θα αρκεί η συμφωνία των πιστωτών που εκπροσωπούν του 50% + 1 των απαιτήσεων της οφειλής και όχι την πλήρη ομοφωνία (100%) που απαιτούσε μέχρι σήμερα. Από αυτό το στάδιο ξεκινά η ζωντανη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές, που στο μεγαλύτερο ποσοστό των δανειοληπτών είναι συνήθως μία τράπεζα που έχει χορηγήσει κάποιο στεγαστικό δάνειο. 
Άρα, στο 80% των περιπτώσεων μία τράπεζα θα κάνει “κουμάντο” κι άρα αυτή θα παρουσιάζει την πρόταση που την συμφέρει καλύτερα ώστε να επιτύχει στον εξωδικαστικό συμβιβασμό και να μην φτάσει ποτέ η υπόθεση στην αίθουσα του δικαστηρίου. Παράλληλα, σε συνεργασία με το υπ. Δικαιοσύνης θεσπίζεται ο θεσμός – παγίδα αυτός της διαμεσολάβησης. Εκεί ο δανειολήπτης θα έρχεται σε άμεση επαφή με τον εκπρόσωπο του πιστωτή του ο οποίος θα του καταθέτει μία πρόταση αποπληρωμής του δανείου ακόμη και σε βάθος 20ετίας ή 30ετίας. 
Ο ειδικός διαμεσολαβητής, ο οποίος θα πληρώνεται σε μεγαλύτερο ποσοστό από την τράπεζα (150ευρώ από την τράπεζα, 50 ευρώ από το δανειολήπτη) θα καλείται να βρει την πιο “συμφέρουσα” λύση. Το θέμα είναι ποιανού το συμφέρον θα υπηρετεί;
 Γίνεται, λοιπόν, περισσότερο από σαφές ότι με τις αλλαγές αυτές επιδιώκεται ουσιαστικά να ενισχυθεί η διαδικασία του προδικαστικού συμβιβασμού με τους δανειστές, ώστε να μην ενθαρρύνεται η προσφυγή στο δικαστήριο. Μάλιστα, όπως αναφέρει, οι τροποποιήσεις στον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, είναι απολύτως αναγκαίες, δεδομένου ότι οι μακροχρόνιες δικαστικές εκκρεμότητες έχουν θέσει «σε ομηρεία» πολλούς δανειολήπτες και με τον τρόπο αυτόν καθυστερεί η επάνοδός τους στην οικονομική δραστηριότητα. 
Επίσης, ορίζεται υποχρεωτικά αντίκλητος στην ελληνική επικράτεια στις περιπτώσεις εκχώρησης απαιτήσεων σε αλλοδαπά πιστωτικά ιδρύματα. Σε διαφορετική περίπτωση τεκμαίρεται ως αντίκλητος η τράπεζα που παρείχε το δάνειο. Παρέχεται δυνατότητα αναστολής της αναγκαστικής εκτέλεσης κατόπιν αίτησης του οφειλέτη και μετά την έκδοση της οριστικής δικαστικής απόφασης, εφόσον έχει ασκήσει εμπρόθεσμα έφεση, προστατεύοντάς τον έτσι από καταδιωκτικά μέτρα σε βάρος του, κάτι το οποίο βέβαιως ίσχυε και τώρα και δεν είναι ένα καινούργι στοιχείο. 
Ένα τελευταίο βασικό σημείο που θα αλλάξει στις διατάξεις του νόμου 3869/2010 είναι ότι καταργείται η διαδικασία του δικαστικού συμβιβασμού που προβλέπεται στο άρθρο 7 του νόμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προπαγάνδας που γίνεται υπέρ των τροποποιήσεων του νόμου είναι ο “επίλογος” του κειμένου όπου αναφέρεται χαρακτηστικά ότι: 
“Με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις, σημειώνει το υπουργείο Ανάπτυξης, βελτιώνεται η διαδικασία διευθέτησης των οφειλών μεταξύ οφειλέτη και πιστωτών, με αποτέλεσμα τη σύντμηση του χρόνου από την κατάθεση της αίτησης μέχρι τη συζήτησή της, λαμβάνοντας υπόψη ότι η ελαχιστοποίηση του χρόνου είναι πρωταρχικής σημασίας για την επιτυχία οποιουδήποτε προγράμματος αναδιάρθρωσης χρεών” Αυτό και η φράση “επιστρέφουμε στην ανάπτυξη” είναι ίσως από τα πιο σύντομα ανέκδοτα αυτής της κυβέρνησης, η όποια προσπαθεί να μας πεισει οτι κάθετι που κάνει είναι για το καλό και τη σωτηρία της χώρας. 
Αν ενδιαφερόταν σοβαρά για το καλό των πολιτών, η κυβέρνηση δε θα έπαιρνε μέτρα – χάπι για τη διαχείριση των “κόκκινων” δανείων που έρχονται να σαρώσουν σε λίγο την ελληνική αγορά. Τη Δευτέρα κατατίθεται στη Βουλή η τελική ρύθμιση για τα στεγαστικά και τα ενυπόθηκα δάνεια κι ουσιαστικά είναι μία ρύθμιση η οποία απευθύνεται σε μία πολύ μικρή ομάδα δανειοληπτών. Αυτή τη μικρή “ελίτ των δανειοληπτών” που κρατούν ενήμερα τα δάνεια τους τους χρυσώνει το χάπι προβλέποντας 48μηνη περίοδο με μηνιαία δόση μέχρι το 30% του εισοδήματος.
 Υπάγονται άνεργοι, φυσικά πρόσωπα (μισθωτοί στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και συνταξιούχοι) με καθαρό ατομικό εισόδημα τις 15.000 ευρώ, οικογενειακό τις 25.000 ευρώ και τις 30.000 ευρώ για νοικοκυριά με τρία παιδιά και πάνω, καθώς και με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω. Απορίας άξιο παραμένει το γεγονός πώς γίνεται να υπάρχουν δανειολήπτες που να πληρούν τα παραπάνω κριτήρια κι όμως να κρατούν κάθε μήνα ενήμερα τα δάνεια τους; 

Είναι μάλλον από αυτούς τους γρίφους που μόνο η κυβέρνηση λύνει.

 Άλλωστε, μόνο η κυβέρνηση διαθέτει την εικόνα οτι 8 στους 10 δανειολήπτες εξυπηρετεί τα δάνεια του. Το ζήτημα, πάντως, είναι οτι τα ψέματα τελειώσαν. Από τις 20 Ιουνίου, ο νόμος καταφύγιο για τους δανειολήπτες, ο νόμος 3869/2010 αλλάζει με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται για τους εκατοντάδες χιλιάδες υπερχρεωμένους πολίτες.
 Αναγνώστης

Πηγή

read more

Ελλάδα και Ισπανία συνεχίζουν να είναι οι χώρες που πλήττονται περισσότερο από την ανεργία (Φωτογρ. Αρχείου - Eurokinissi)

Στο 12% έφτασε ο δείκτης ανεργίας στην ευρωζώνη τον Απρίλιο. Σύμφωνα με δεδομένα τα οποία έδωσε στη δημοσιότητα σήμερα Eurostat πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό που καταγράφεται από τη θέσπιση του ευρώ και μεταφράζεται σε 19,4 εκατομμύρια ανέργους. Η Ελλάδα και η Ισπανία συνεχίζουν να είναι οι χώρες που πλήττονται περισσότερο, με την Αθήνα να καταγράφει συνολικό ποσοστό ανεργίας 27% το Φεβρουάριο και τη Μαδρίτη 26,8% τον Απρίλιο.

Το ποσοστό της ανεργίας αυξάνεται ασταμάτητα από τα μέσα του 2011. Η νέα αύξηση 0,1% δεν υπερέβη τις προβλέψεις των περισσότερων αναλυτών.

Κατά τη Eurostat τον Απρίλιο, άλλοι 95.000 άνθρωποι εντάχθηκαν στις τάξεις των ανέργων στην ευρωζώνη, ενώ από τα 19,4 εκατομμύρια ανέργους τα 3,6 είναι κάτω των 25 ετών, γεγονός που σημαίνει πως η ανεργία των νέων στην ευρωζώνη αυξήθηκε στο 24,4%.

Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται στο 62,5% και στο 56,4% στην Ισπανία.

Η Αυστρία βρίσκεται στον αντίποδα με το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας, στο 4,9% και την ακολουθεί η Γερμανία με 5,4%. Η ανεργία των νέων κάτω των 25 φθάνει το 8%, ενώ στη Γερμανία το ποσοστό είναι χαμηλότερο, στο 7,5%.

Στην ευρύτερη ΕΕ των 27 κρατών-μελών το ποσοστό της ανεργίας αυξήθηκε στο 11% τον Απρίλιο, δηλαδή άλλα 104.000 έμειναν εκτός αγοράς εργασίας και το σύνολό τους να ανέρχεται σε 26,6 εκατομμύρια ανθρώπους.

• Πηγή: ΝΕΤ, ΑΜΠΕ

read more

Στη διενέργεια σχολαστικών τεστ αντοχής στις ελληνικές τράπεζες πριν το τέλος του 2013, με έμφαση στην επάρκεια των προβλέψεων, ιδιαίτερα για τα προβληματικά στεγαστικά δάνεια, εμμένει η τρόικα, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες του “Banks2day”.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η τρόικα θεωρεί τα χαρτοφυλάκια των στεγαστικών δανείων σαν κρυμμένη «βόμβα» στους τραπεζικούς ισολογισμούς, καθώς από το 2011 η BlackRock έχει διαπιστώσει ότι περισσότερα από τα μισά δάνεια χορηγήθηκαν με κριτήρια εφήμερης κερδοσκοπίας, ενώ οι προσπάθειες των τραπεζών να ρυθμίσουν τα προβληματικά δάνεια είχε κριθεί ότι συνιστούν απλές προσπάθειες αναβολής των αναπόφευκτων επισφαλειών.

Η τρόικα δίνει, κατά τις ίδιες πληροφορίες, πολύ «σφιχτή» προθεσμία λίγων μηνών στις ελληνικές τράπεζες, προκειμένου να αξιοποιήσουν τη νέα νομοθετική ρύθμιση για διευκολύνσεις σε «ζορισμένους» δανειολήπτες και να ρυθμίσουν μαζικά τα στεγαστικά δάνεια, που βρίσκονται στην «γκρίζα ζώνη» μεταξύ ενήμερου και προβληματικού.

Όπως είναι γνωστό, η ρύθμιση ψηφίζεται μέσα στον Ιούνιο και θα δώσει τη δυνατότητα στις τράπεζες να μειώσουν τις μηνιαίες δόσεις χιλιάδων δανειοληπτών, που είτε αντιμετωπίζουν μειώσεις εισοδήματος άνω του 20% τα τελευταία χρόνια, είτε αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες, λόγω ανεργίας. Για να ενταχθεί ένας δανειολήπτης στη ρύθμιση, θα πρέπει πρώτα να πληρώσει τυχόν καθυστερούμενες δόσεις, καθώς το ευνοϊκό καθεστώς θα ισχύσει μόνο για ενήμερα δάνεια.

Από την πλευρά της τρόικας έχει διαμηνυθεί στις τράπεζες ότι θα πρέπει να κάνουν έναν αγώνα δρόμου ταχύτητας, μέσα στο β’ εξάμηνο του 2013, ώστε να αξιοποιήσουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό τη ρύθμιση, προκειμένου να περιορίσουν το ποσοστό των καθυστερούμενων στεγαστικών δανείων, που ήδη στα τέλη του 2012 είχε προσεγγίσει το 22%.

Σε κάθε περίπτωση, στα επόμενα τεστ αντοχής, που η τρόικα επιμένει ότι πρέπει να διενεργηθούν πριν το τέλος του έτους, θα εξετασθεί με ιδιαίτερη προσοχή η ποιότητα των χαρτοφυλακίων στεγαστικών δανείων και θα ασκηθεί πίεση στις τράπεζες να αυξήσουν τα επίπεδα των προβλέψεων για επισφαλείς απαιτήσεις, αν αυτές κριθούν ανεπαρκείς.

Πολλοί στην τραπεζική αγορά αμφισβητούν την αποφασιστικότητα της τρόικας να προκαλέσει αποκάλυψη των πραγματικών προβλημάτων με τα στεγαστικά δάνεια και να πιέσει τις τράπεζες να πάρουν τις προβλέψεις που θα οδηγούσαν σε ουσιαστική εξυγίανση.

 Αυτό γιατί, αν ο σχηματισμός προβλέψεων ξεφύγει από τον έλεγχο, πολύ γρήγορα θα φανεί ότι τα 50 δισ. ευρώ που έχει συμφωνηθεί να διατεθούν για τη στήριξη των τραπεζών δεν είναι αρκετά και αυτό θα φέρει νέα πίεση στους διεθνείς πιστωτές της χώρας για την παροχή πρόσθετων κεφαλαίων στήριξης.

Όμως, αυτή την φορά η τρόικα φαίνεται ότι θα εργασθεί για το θέμα των τραπεζών με νέα μεθοδολογία. Στόχος της είναι να... σωθεί ό,τι μπορεί να σωθεί από τα στεγαστικά χαρτοφυλάκια των τραπεζών με τη νέα ρύθμιση, να γίνει αμέσως μετά μια νέα καταγραφή του τοπίου και να γίνει μια νέα εκτίμηση για τα δάνεια που προβλέπεται ότι θα χαθούν τα επόμενα χρόνια, επιβαρύνοντας την κεφαλαιακή βάση των τραπεζών.

Ούτως ή άλλως, λένε κύκλοι που γνωρίζουν τις διεργασίες στο εσωτερικό της τρόικας, πλησιάζει η ώρα της τελικής διευθέτησης για το ελληνικό χρέος, καθώς η Γερμανία και το ΔΝΤ ετοιμάζονται να συζητήσουν μέσα στο 2014 για τη βιωσιμότητά του και για το «κούρεμα» των δανείων του επίσημου τομέα.

Σε αυτό το πλαίσιο, έρχεται αναπόφευκτα και η ώρα της αλήθειας για τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών και ιδιαίτερα για τις ανάγκες που θα δημιουργηθούν από τις απώλειες των χαρτοφυλακίων στεγαστικών δανείων, τα οποία αντιστοιχούν σε ποσοστό σχεδόν 40% του ελληνικού ΑΕΠ.

Οι ανάγκες πρόσθετων κεφαλαίων που θα είχαν οι τράπεζες για να αντιμετωπίσουν τις ζημιές από τα χαρτοφυλάκια δανείων και, ιδιαίτερα, για τα στεγαστικά δάνεια είναι γνωστό στην τρόικα ότι έχουν υποτιμηθεί σχεδόν σε... σκανδαλώδη βαθμό:

$1-          Ο διαγνωστικός έλεγχος της BlackRock του 2011 στηρίχθηκε σε μακροοικονομικά σενάρια που σήμερα βρίσκονται εντελώς εκτός πραγματικότητας. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμη και στο χειρότερο σενάριο βάσης που είχε δώσει η Τράπεζα της Ελλάδας στην BlackRock, το ποσοστό της ανεργίας, που επηρεάζει καθοριστικά κάθε πρόβλεψη για τα προβληματικά στεγαστικά δάνεια, προβλεπόταν ότι θα κορυφωνόταν το 2013, φθάνοντας στο... 18%! Όλοι γνωρίζουμε, βέβαια, ότι ήδη έχει φθάσει στο 27% και η Τράπεζα της Ελλάδος προβλέπει τώρα, όπως αναφέρεται στην έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική, που δημοσιοποιείται σήμερα, ότι θα αρχίσει να μειώνεται από το 2015 και μετά.

$1-          Οι δειγματοληπτικοί έλεγχοι της BlackRock σε στεγαστικά δάνεια των επτά μεγαλύτερων τραπεζών της χώρας είχαν αποκαλύψει ότι οι ελληνικές τράπεζες έκαναν... πάρτι ανευθυνότητας, ιδιαίτερα στις χορηγήσεις στεγαστικών δανείων, σε μια προσπάθεια να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη, έστω και με ανάληψη υπερβολικών κινδύνων. Σε αντίθεση με τη διαδεδομένη (από τους τραπεζίτες...) αντίληψη ότι οι ελληνικές τράπεζες ήταν ιδιαίτερα συντηρητικές στις χορηγήσεις δανείων, ιδιαίτερα των στεγαστικών, η BlackRock διαπίστωσε ότι σε ποσοστό πάνω από το 55% τα στεγαστικά που έλεγξε δειγματοληπτικά δεν θα είχαν χορηγηθεί από συνετούς τραπεζίτες. Στο 18% των δανείων που ελέγχθηκαν διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν μεγάλες αποκλίσεις και από τα δανειοδοτικά κριτήρια των ίδιων των τραπεζών.

$1-          Επιπλέον, όμως, η BlackRock διαπίστωσε ότι οι τράπεζες δεν εφαρμόζουν με συνετό τρόπο τις τακτικές περιορισμού ζημιών από τα στεγαστικά δάνεια. Προχωρούν σε ρυθμίσεις, προκειμένου να διευκολύνουν «ζορισμένους» δανειολήπτες, χωρίς όμως να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη αν με αυτές τις ρυθμίσεις ο δανειολήπτης θα μπορέσει να εξυπηρετήσει στο μέλλον το δάνειό του. Στο 90% των δανείων που ελέγχθηκαν δειγματοληπτικά, οι τακτικές περιορισμού ζημιών διαπιστώθηκε ότι μόνο συνετές δεν ήταν! Μάλιστα, η BlackRock καταλήγει στη διαπίστωση ότι με τις ρυθμίσεις που προσφέρουν οι τράπεζες στους δανειολήπτες στεγαστικών απλώς αναβάλλουν για το μέλλον την αναπόφευκτη ζημιά από τη διακοπή εξυπηρέτησης των δανείων.

Γνωρίζοντας αυτά τα σοβαρά προβλήματα, η τρόικα δέχθηκε το σχέδιο μαζικής ρύθμισης στεγαστικών δανείων, που θα τεθεί σε εφαρμογή τον Ιούνιο. Από την πλευρά της, όμως, ξεκαθαρίζει στους τραπεζίτες ότι αυτή θα είναι και η τελευταία ευκαιρία που έχουν να αποσυνδέσουν τη «βόμβα» των προβληματικών στεγαστικών δανείων. Όσοι δεν πετύχουν σε αυτή την αποστολή, δεν θα έχουν, από το 2014 και μετά, το παραμικρό περιθώριο να αναβάλλουν την καταγραφή των πραγματικών ζημιών... 

πηγη http://banks2day.gr

read more

Σε μια απόφαση σταθμός προχώρησε το Ειρηνοδικείο Μεσολογγίου, καθώς έκανε δεκτή την αίτηση δασκάλας που βρίσκεται σε διάσταση με τρία ανήλικα παιδιά για γενναίο κούρεμα χρέους σε τράπεζες. Το δικαστήριο ρύθμισε την
συνολική οφειλή της αιτούσας που ανερχόταν στο ποσό των 370.000 ευρώ.

Ύστερα από την μελέτη των προτάσεων και των στοιχείων το δικαστήριο αποφάσισε πως η η δασκάλα θα πληρώνει 80 ευρώ για 4 χρόνια συνολικά σε όλες τις τράπεζες. Ακόμη για την διάσωση της οικείας της, μετά από διετή περίοδο χάριτος θα πληρώνει για 25 χρόνια το ποσό των 152 ευρώ μηνιαίως. Πραγματοποιήθηκε δηλαδή βάσει των τρεχουσών οικονομικών συνθηκών και των οικογενειακών δεδομένων της αιτούσας  "κούρεμα" της συνολικής οφειλής κατά ποσοστό 90%, δηλαδή παραπάνω από 320.000 ευρώ!

η απόφαση

ΠΗΓΗ dnews στις 26.5.13

read more

photo: vistavision@Flickr

Πού πηγαίνει το μυαλό σας, όταν ακούτε τη λέξη "φοροδιαφυγή”; Μία αυθόρμητη απάντηση θα μπορούσε να είναι “στην απόδειξη που δε μου κόβει ο υδραυλικός”. Εν προκειμένω, σχεδόν καμία απάντηση δεν θα ήταν λανθασμένη. Όλα είναι μία αλυσίδα. Μόνο που, χωρίς σωστή ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και αξιολόγηση των δεδομένων, θα μπορούσε κανείς να κυνηγά τη φοροδιαφυγή επ' αόριστον και να μην την πιάνει ποτέ. Αυτό που ζούμε στην Ελλάδα...
Σήμερα θα βρεθούν στις Βρυξέλλες οι ηγέτες των “27” για μία ολιγόωρη σύνοδο κορυφής, με τη φοροδιαφυγή στην κορυφή της ατζέντας. Μόλις χθες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε με ψηφοφορία μία έκθεση για την αντιμετώπιση της φορολογικής απάτης και την πάταξη της φοροδιαφυγής. Στην έκθεση που παρουσίασε ο Μπαρόζο, υπολογίζεται ότι η Ευρώπη χάνει ένα τρισεκατομμύριο ετησίως από φόρους. Θέλει να “μαζέψει” αυτό το ποσό κατά το ήμισυ, μέχρι το 2020.
Στην Κομισιόν σκέφτηκαν -και σωστά- να αρχίσουν από τα “μεγάλα ψάρια” για να βρουν το μισό τρισεκατομμύριο. Αντί να αρχίσουν από τα ευρώ που ανταλλάσσονται χωρίς αποδείξεις στις πάμπολλες καθημερινές συναλλαγές μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών, έκαναν μία απλή σκέψη: πρώτον, να συμφωνήσουμε σε ένα “πανευρωπαϊκό” ορισμό για τί σημαίνει “φορολογικός παράδεισος”. Μετά να φτιάξουμε ένα κατάλογο με αυτές τις χώρες και στη συνέχεια να εντοπίσουμε όσα πρόσωπα ή επιχειρήσεις στέλνουν εκεί τα χρήματά τους. Σε λογαριασμούς που καταλήγουν, κατά κανόνα, με πολλά μηδενικά...

Γιατί μπορεί εμείς να εννοούμε τον... υδραυλικό, όταν συζητάμε για φοροδιαφυγή, όμως στον σύγχρονο κόσμο η φορολογική απάτη έχει γίνει πολύ μεγαλύτερη και πολύ πιο “έξυπνη”. Δεν ασχολείται με μικροποσά. Δεν λέω ότι πρέπει να ξεχάσουμε τις αποδείξεις που δεν κόβουν τα μαγαζιά και οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Αλλά, πίσω από την πλάτη μας, διακινούνται πολύ - πολύ μεγαλύτερα ποσά. Και, μάλιστα, εκεί που δεν το φανταζόμαστε. Για παράδειγμα, μέσα από τις τράπεζες (!) όπως αποκαλύπτει σε ένα άλλο κείμενο εργασίας ο “γκουρού” επί της φοροδιαφυγής, Διευθυντής Φορολογικής Έρευνας της Βρετανίας, Ρίτσαρντ Μέρφι. Η δική του έκθεση κατατέθηκε στο ευρωκοινοβούλιο από τους ευρωσοσιαλιστές και βρίσκω εξόχως αποκαλυπτικό ένα παράδειγμα, για το πώς γίνεται η “δουλειά” με μοντέρνους τρόπους: Παίρνουμε, για παράδειγμα, την πώληση ενός προγράμματος λογισμικού στην Ιταλία από μία εταιρεία στη Σουηδία, που θα έπρεπε να είναι αντικείμενο φορολόγησης με ΦΠΑ στην Ιταλία. Αν αυτός ο ΦΠΑ δεν καταγραφεί στην Ιταλία, τότε υπάρχει φοροδιαφυγή στην Ιταλία... Αν, όμως, η σουηδική εταιρεία που πραγματοποίησε την πώληση στην Ιταλία, δεν κατέγραψε τη συγκεκριμένη πώληση στα βιβλία της στη Σουηδία, τότε προέβη σε φοροδιαφυγή (κερδών) και στη Σουηδία, ακόμη και αν είχε καταβάλει ΦΠΑ στην Ιταλία. Και αν τα μετρητά από την πώληση στην Ιταλία εστάλησαν κατευθείαν στον μέτοχο της σουηδικής επιχείρησης, ο οποίος δεν τα δήλωσε τότε, παρακάμπτοντας τα βιβλία της εταιρείας, τότε θα έχει διαπράξει και εκείνος φοροδιαφυγή.
Ο Μέρφι περιγράφει ουσιαστικά μία πρακτική διακίνησης χρήματος μέσω των τραπεζών, που βασίζεται στο γεγονός ότι οι τράπεζες και οι χώρες δεν ανταλλάσσουν στοιχεία, ώστε να είναι δυνατή πρακτικά η διασταύρωση συναλλαγών και κινήσεων χρήματος. Ως αποτέλεσμα, μία και μοναδική συναλλαγή μπορεί να σημαίνει φοροδιαφυγή ταυτόχρονα σε διαφορετικές χώρες και αντίστοιχη απώλεια εσόδων για τα κράτη, ενώ όταν πρόκειται για διασυνοριακές εμπορικές συναλλαγές τα πάντα λειτουργούν υπέρ του φοροφυγά. Χρήματα που “περισσεύουν”, όπως στην περίπτωση του παραδείγματος που περιγράφει, είναι ακόμη δυσκολότερο (αν όχι εντελώς απίθανο) να εντοπιστούν, όταν στέλνονται απευθείας σε φορολογικούς παραδείσους μέσω εταιρειών off-shore, οπότε ο ενδιαφερόμενος τα μαζεύει εκεί ανενόχλητος και χάνονται τα ίχνη του.
Είναι τουλάχιστον απογοητευτικό για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το γεγονός ότι έπρεπε να ξεσπάσει μία πρωτοφανής οικονομική κρίση, ώστε να πιεστούν σοβαρά χώρες και κυβερνήσεις, που τώρα αναζητούν τρόπους για να αντιμετωπίσουν -πέρα από το προφανές ζήτημα του υδραυλικού (ή γιατρού, ή μηχανικού, ή εμπόρου, ή δικηγόρου κ.λπ.) που δεν κόβει απόδειξη- και αυτό το πολύ μεγαλύτερο. Τη φοροδιαφυγή των πλουσιότερων και δήθεν “υπεράνω υποψίας συμπολιτών μας”, που διευκολύνονται τα μέγιστα από τις ίδιες τις δομές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
πηγη

read more

Υποκρίνονται και συγκαλύπτουν συστηματικά το πολιτικό έγκλημα 

Συγκαλύπτουν εαυτούς και αλλήλους στο βασίλειο του λαμογιστάν και ταυτόχρονα βγάζουν στο σφυρί πατρίδα, λαό και εθνική αξιοπρέπεια αν και ξέρουν πως, θα είχαν εξοικονομήσει περισσότερα χρήματα με την πάταξη του πολιτικού εγκλήματος, από το τίμημα της ταπείνωσης με το οποίο ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία…

Του Κ. Κυριακόπουλου 

Πουλάνε τα πάντα – Σκοτώνουν ότι επιμένει να ανασαίνει σ αυτό τον τόπο – Βγάζουν με τρόπο ελεεινό στο σφυρί ότι πετά, ότι περπατάει, ότι κάνει απεγνωσμένη προσπάθεια να κολυμπήσει…

Κι αυτή την αθλιότητα, τη βάφτισαν εθνική πολιτική. Κι έχουν το θράσος να την εξυμνούν θαυμάζοντας την υποτιθέμενη «μοναδικότητά» της. Αλλά για να δούμε…

Είναι μοναδικό ή συνιστά πρωτοφανή αγυρτεία να βγάζεις στο σφυρί την περιουσία της κοινωνίας που σε εμπιστεύθηκε για να διαχειριστείς τις υποθέσεις της;

Είναι εθνική πολιτική ή συνιστά ολέθριο ποινικό αδίκημα και απροκάλυπτη εκδήλωση εθνικής απιστίας να τροφοδοτείς τη βουλιμία των πλιατσικολόγων με όλα εκείνα που μάτωσε για να εξασφαλίσει ως κοινωνικό αγαθό, ως πανεθνική περιουσία η Ελληνική κοινωνία μεταπολεμικά;

Συνιστά υπεύθυνη εθνική στάση ή κατάντια ανεπίτρεπτη και πρωτοφανή ξεπεσμό να μετατρέπεσαι από κυβερνήτης σε βαποράκι που «σκοτώνει» μπιρ παρά ότι βρει, αποθεώνοντας το μεγαλείο της «δόσης;

Λένε οι ελεεινοί…

Έχετε άλλη πρόταση για το που θα μπορούσαμε να βρούμε τα χρήματα που έχει ανάγκη ο τόπος;

Απαντούμε στους ελεεινούς…

Αν πρόκειται τα χρήματα που θα βρούμε πλιατσικολογώντας τον τόπο μας, να καταλήξουν στα γκεσταπίτικα θησαυροφυλάκια, όχι μόνο δεν έχουμε υποχρέωση να τα αναζητήσουμε, αλλά έχουμε εθνικό καθήκον να αποτρέψουμε με κάθε τρόπο τη διαφυγή τους από τον τόπο.

Αυτή είναι η διαφορά του δουλοπρεπούς και του δωσίλογου, από τον υπεύθυνο εθνικό ηγέτη.

Λένε οι ξεφτιλισμένοι…

Μα χρωστάμε και πρέπει να αποπληρώσουμε τα χρέη μας.

Απαντάμε στους ξεφτιλισμένους…

Ξέρετε πόσα χρωστάμε; 
Είστε σε θέση να κατονομάσετε τα πολιτικά λαμόγια από το σινάφι σας που δανείστηκαν και κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα μιζάροντας εαυτούς αλλά και δανειστές με υποθήκη την πατρίδα και την κοινωνία ολόκληρη; 
Ποιους απ αυτούς τιμωρήσατε… 
Πόσους εκτελέσατε… 
Πόσες περιουσίες δημεύσατε… 
Γιατί συμβιβαστήκατε εξωδικαστικά με τη Ζήμενς; 
Στο όνομα ποιού λαού τολμήσατε αυτά τα αίσχη;

Έχετε συνειδητοποιήσει πως δεν είχατε συγκαλύψει συστηματικά το πολιτικό έγκλημα, θα είχατε εξοικονομήσει περισσότερα χρήματα  από το τίμημα της ταπείνωσης με το οποίο ξεπουλάτε τη δημόσια περιουσία;

Ας πάμε όμως και παρακάτω…

Ξέρετε πόσα χρωστάμε; Πάνω από 400 δις. Σωστά;

Και ποιο πρόβλημα θα λύσετε ξεπουλώντας το δημόσιο πλούτο για να εισπράξετε 10 δις στην καλύτερη περίπτωση; 
Θα μειώσετε το χρέος;

Τι κάνατε μέχρι τώρα;

Καταστρέψατε τη ζωή μας… Τινάξατε στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία μας… 
Βάλατε χέρι αδίστακτο φορολογώντας ακόμη και τη μιζέρια του άστεγου και του άνεργου… 
Και τι καταφέρατε με όλα αυτά;

Καταφέρατε να αυξήσετε το χρέος. Τα 10 δις από το πλιάτσικο ποιόν θα σώσουν λοιπόν; 
Τη ζωή μας; 
Την πατρίδα; 
Τα κρατικά ταμεία; 
Την εθνική μας αξιοπρέπεια;

Και τι θα γίνει αν μειώσετε σήμερα το χρέος κατά 10 δις. Τα 10 θα τα βρείτε ξεπουλώντας τα πάντα. Τα υπόλοιπα 390 που θα τα βρείτε; Και τι θα μείνει να ξαναπουλήσετε όταν μετά από ένα μήνα τα 390 θα ξαναγίνουν και πάλι 400 δις;

Επίλογος…

Η δεξαμενή του πλιάτσικου –δηλαδή η ίδια η Ελληνική κοινωνία την οποία βιάζουν συστηματικά τα τελευταία τρία χρόνια– στέρεψε πλέον οριστικά και αμετάκλητα.

Η εφιαλτική πολιτική που επέλεξαν να εφαρμόσουν, δε δημιουργεί μια Ελλάδα ικανή να παράξει πλούτο και να ορθοποδήσει οικονομικά. Αυτό που κάνουν είναι να ξεπουλούν τις πηγές του πλούτου.

Αυτό δε θα φέρει την Ελλάδα της ανάπτυξης που ισχυρίζονται, αλλά θα υποβαθμίσει οριστικά τη χώρα σε μπουρδέλο των Βαλκανίων και της Νοτιανατολικής Μεσογείου.

Το μόνο που θα μένει μετά από αυτό, είναι να δημεύσουν τα σπίτια των πολιτών. Και αυτή την εξέλιξη ήδη την έχουν δρομολογήσει.

Να τους σταματήσουμε τώρα… 
Να τους ακυρώσουμε τώρα… 
Να τους τιμωρήσουμε παραδειγματικά τώρα…

Γιατί στο τέλος αυτός ο λαός, θα πρέπει να κάνει ρεφενέ ακόμη και για να αγοράσει το σκοινί με το οποίο θα κρεμάσει τους προδότες του.

Πηγή "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

read more