Θυμάμαι ήμουν πολύ νέα, κι είχα πάει για καφεδάκι κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Ξαφνικά στο διπλανό τραπέζι κάθισε ένας πολύ περίεργος τύπος, ένας άνθρωπος που τον κοιτάζουν και σου προκαλούσε μια ανατριχίλα φόβου. Στην αρχή δεν κατάλαβα το γιατί. Κοιτάζοντάς τον καλύτερα, είδα πως το πρόσωπό του είχε διάφορες παράξενες ουλές, η μύτη του και τ΄αυτιά του έλειπαν. Κοίταξα στα δάχτυλα των χεριών του, κάποια έλειπαν. Ένας φίλος που με είδε πως κοίταζα μου λέει γελώντας. Φοβερό ε? Πρώτη φορά βλέπεις τον «ξυραφάκια»? Κοίταξα σαν χαζή και μου εξήγησε πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε ψυχασθένεια με ότι προεξείχε επάνω του. Του φαινόταν πως η μύτη τον ενοχλούσε. Τράβαγε μια ξυραφιά στη μύτη. Το ίδιο και στ΄αυτιά. Στα δάχτυλα. Δεν ξέρω τι άλλα μπορεί να είχε ξυρίσει από πάνω του.
Μερικά χρόνια αργότερα με φιλοξενούσαν σε ένα σπίτι για διακοπές, κάποιοι συγγενείς που είχαν μια κόρη (ξαδέλφη μου) συνομήλικη μου, πολύ ωραία κοπέλα αλλά με μια εντελώς ενοχλητική μανία. Το βάρος της. Τα γραμμάρια που πήρε. Το αν δείχνει παχύτερη. Το πόσες θερμίδες έχει ένα φαγητό. Στο καθρέφτη περνούσε πάντα στο πλάι για να βλέπει τι προεξέχει. Έτσι κι έκανες πως έτρωγες ένα ξεγυρισμένο πιάτο φαΐ μπροστά της σε κοίταζε λες κι ήσουν κάτι το εντελώς αηδιαστικό και άρρωστο. Κάποια μέρα της φάνηκε πως είχε παχύνει. Και τη πιάνει ξαφνικά μια κρίση που δεν ξέρω πως τελείωσε χωρίς να καταλήξουμε σε τραγωδία. Πήγε μπροστά στο καθρέφτη μ΄ενα μαχαίρι της κουζίνας, την είχε πιάσει υστερία κοίταζε τα μπούτια της και στρίγγλιζε «θα τα κόψω τα γ@μημένα θα τα κόψω» Η μάνα της προσπαθούσε να τη συνεφέρει, εγώ της έλεγα διάφορες κουταμάρες να τη παρασύρω. Εκείνη σε κάποια στιγμή κοίταζε με τέτοιο μίσος τα ποδαράκια της που λέω παναγιά μου θα τα κόψει τώρα εδώ μπροστά μας. Και μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό ο ξυραφάκιας. Η ξαδέλφη μου ήταν μια άλλη έκδοση του ξυραφάκια.
Καθώς τα χρόνια πέρασαν δεν εντυπωσιαζόμουν με τίποτα πλέον. Το σταρ σύστεμ γέμισε με ξυραφάκηδες που ακριβοπλήρωναν «επιστήμονες» για να τους ροκανίζουν τις μούρες τα βυζιά, τις κοιλιές και τα μπούτια. Ο κόσμος άρχισε να θεωρεί φυσιολογικό τις φουσκωτές γκόμενες που πετσόκοβαν το σαρκίο τους μικρά κορίτσια για να κυκλοφορούν και να επιδεικνύουν το εμπόρευμα στους απανταχού λιγούρηδες. Άρχισε να είναι φυσιολογικό οι παραμορφωμένες μούρες επώνυμων και ανώνυμων της γειτονιάς μας που γιόρταζαν πλέον σε μια και μοναδική γιορτή. Της Μεταμορφώσεως!! Κι όπως προχωρούσαμε ο κόσμος της μόδας γέμισε από κλώνους του ίδιου αρχικού μοντέλου κατασκευής με μικρές παραλλαγές. Οι γυναίκες και οι άντρες πρότυπα ήταν όλα κλώνοι της όποιας φαντασίωσης του μαιτρ που έστελνε στο χασάπικο για λιάνισμα ότι προεξείχε.
Η κοινωνία έγινε δεκτική σε πράγματα που αν τα έβλεπε κάποιος από το περασμένο αιώνα, θα νόμιζε πως βρίσκεται σ΄ενα τεράστιο ίδρυμα, περιβαλλόμενος από επικίνδυνους ψυχασθενείς που πιθανότατα δεν λαμβάνουν τη κατάλληλη θεραπευτική αγωγή....
Τα φαινόμενα σήψης και βαθιάς ψυχικής αρρώστιας πλήθαιναν.
- Κοπέλες που έτρωγαν ένα γλυκάκι και μετά το ξέρναγαν για να φύγουν οι θερμίδες....
- Άλλοι που λιώνανε κάτω από λουρίδες αδυνατίσματος στα ινστιτούτα και προσπαθούσαν να μοιάσουν στο προτεινόμενο κλώνο που γούσταρε η παγκόσμια βιομηχανία της μόδας.
- Πόδια στραβωμένα και τσακισμένα από γελοία παπούτσια.
- Ανάσες κομμένες από παντελόνια δυο νούμερα πιο κάτω από τη φύση του ανθρώπου που έσκαγε για να χωρέσει.
- Μαλλιά ξασμένα και αποχρωματισμένα.
- Μαυρίσματα κάτω από λάμπες.
- Ξερίζωμα των δοντιών για να βάλουμε ομοιόμορφα.
- Τόννοι από σακούλες γεμάτο περισσευόμενο λίπος στη κοινωνία που η χοντροκοπιά του πνεύματος και η επερχόμενη βαρβαρότητα έπαιρναν σάρκα και οστά για να ζωγραφίσουν την επερχόμενη δυστοπία....
Η μεταμόρφωση του ανόητου πίθηκου σε ένα έκτρωμα που η φύση η ίδια θα το αποβάλλει κάποια στιγμή, επεκτείνεται σε κάθε πτυχή του λεγόμενου «πολιτισμού» του. Πιθανότατα όσες δεν συμμορφώθηκαν να κόψουν τα βυζιά τους για να γίνουν φουσκωτές θα πεισθούν με άλλο τρόπο πιο απειλητικό, πιο τρομακτικό. Τον επερχόμενο θάνατο αν δεν το κάνουν. Όσοι δεν λιμάρισαν τις κοιλιές τους με το καλό, θα το κάνουν με το κακό, με την απειλή πιθανότατα κάποιου σκουλικιού που θα μεγαλώνει μέσα τους απειλητικά αν δεν ξεκοιλιαστούν εθελοντικά στο πάγκο κάποιου χασάπικου. Κι όσοι επιμένουν ακόμα να ισχυρίζονται πως είναι άτομα φυσιολογικά κάποια στιγμή με έντεχνο τρόπο θα τους πείσουν πως είναι καλύτερα αν βάλουν το πουλί τους στη θέση του κ@λου τους και το κ@λο τους στη θέση του πουλιού τους γιατί ίσως έτσι το σκ@τό θα σκουπίζεται πιο εύκολα..
Φυσικά μιλάμε για τους πληθυσμούς που θα είναι καλά παιδιά, σχετικά ευκατάστατοι, σε ένα άλφα κοινωνικό στάτους και τσεκαρισμένοι πως τηρούν τις προϋποθέσεις Γιατί το μεγάλο κοπάδι των ανώνυμων προβάτων δεν έχει ανάγκη από τέτοια κόλπα. Πάει στο σφαγείο εθελοντικά, χωρίς να καταλαβαίνει χωρίς να επιθυμεί να καταλάβει τι το περιμένει πιο κάτω.
Συγχωρείστε τις γκροτεσκ παρομοιώσεις μου αλλά , ειλικρινά το σφαγείο μας δεν μυρίζει θυμάρι και στο κελί μας δεν υπάρχει κόκκινος ούτε πράσινος ούτε μπλε ουρανός. Ένα γκρι είναι και μια μπίχλα από παντού.
Κυρία Μαρίκα μου. Τρέξε στο εργαστήρι να σου βρουν αν θα αρρωστήσεις στο μέλλον κι αν σου πουν ναι, να πας να τα κόψεις από τώρα.
Ναι να πας.. να πας κι εσύ δεθελοντής γιατί αν δεν πας θα ρθουν να σε ψάξουνε!
Πηγή:
0 σχόλια: