ΧΑΡΑΤΣΙ

25 Μάρτη σήμερα, όλοι τρέχουμε σε παρελάσεις, δοξολογίες, άντε κι ένα καφεδάκι στα κλεφτά στο τέλος, για να μην ξεχνάμε πόσο Έλληνες είμαστε. Τα παιδάκια ντυμένα στα γαλανόλευκα και με μια γαλανόλευκη στο χεράκι τους, για να γιορτάσουν τη λευτεριά της πατρίδας από τον ζυγό των Τούρκων.

Οι καημένοι οι επίσημοι έλαβαν τελεσίγραφα να μην παραστούν πουθενά, διότι το πλήθος των αγανακτισμένων θα τους λιντσάρει. Κι όπως ξέρουμε οργή λαού, οργή Θεού. Μα είναι σοβαροί οι άνθρωποι; Σίγουρα θα αστειεύονται. Γίνεται παρέλαση με άδεια έδρανα; Της πλατείας Συντάγματος; Εδώ ψηφίζονται Νόμοι με άδεια τα μέσα έδρανα, αυτά της Βουλής, τα έξω μας μαράνανε; Αλλά από την άλλη, πώς θα αισθανθούν οι άνθρωποι πολύ επίσημοι; Η λύση έχει βρεθεί. Στα κάγκελα.

Άρον-άρον λοιπόν, χτίζονται τα κλουβιά για να κρυφτούν, για να προστατευτούν από ένα λαό αγανακτισμένο άδικα, αφού «μαζί τα φάγαμε» και για να επιτελέσουν το ρόλο τους, ειδικά σήμερα, τον διακοσμητικό, αλλά που είναι θεσμός. Σα δε ντρεπόαστε! Να βάζουμε τον υπουργό στο κλουβί!

Από την πιο επίσημη πλευρά των έξω εδράνων της πλατείας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στέλνει με τη σειρά του το μήνυμά του, και το μεγάλο κανάλι το απόβραδο μας πλασάρει άλλο ένα επεισόδιο από την Φαντμαγκιούλ. Συγχωρέστε με αν το έχω γραμμένο σύλλαθα, μα δεν ξέρω Τούρκικα, ούτε και πρόκειται να μάθω, όσο κι αν προσπαθούν να μου τα επιβάλλουν μέσα από τα μεγκάλα σχέδιά τους.

Έκλεισα την τηλεόραση, άνοιξα το ραδιόφωνο και μια παλιά εφημερίδα που βρήκα στο τραπέζι κι ευθύς η ματιά μου έπεσε στη λέξη «χαράτσι» και μεμιάς διαπίστωσα ότι μια χαρά τα μιλάω τα Τούρκικα και ειδικά τα δυο τρία τελευταία χρόνια. Θυμήθηκα κι άλλες λέξεις απομεινάρια της Τουρκοκρατίας, μπακλαβά, χαλβά, ντολμά κι άλλα νοστιμότατα σαρακοστιανά.

Ανάτρεξα σε ένα λεξικό για να μάθω περισσότερα για τη λέξη που καθημερινά ακούνε τα αυτιά μου και διαβάζουν τα μάτια μου κι ας λέω ότι δε θα μάθω ποτέ Τούρκικα. Μια λέξη που τελευταία μου έχει επιβληθεί μαζί με τη Φατμαγκιούλ και το Σουλεϊμάν που τον θέλουν και μεγαλοπρεπή. Δεν τον ξέρω τον κύριο και δεν θα μπω ποτέ στον πειρασμό να τον μάθω. Μια χαρά ζούσαμε όλα αυτά τα χρόνια με τις ελληνικές σειρές, είχαν και δουλειά οι ηθοποιοί μας και δεν αυτοκτονούσαν, ή δεν θα έκαναν τους ντελιβεράδες.

Το «harashi» λοιπόν στα τούρκικα, επί τουρκοκρατίας, ήταν ένας βαρύς ατιμωτικός κεφαλικός φόρος των σκλάβων ελλήνων, για να ζουν και να λατρεύουν το Θεό τους, που επίσης επιβλήθηκε σε κάθε εμπόρευμα και σε κάθε περιουσία. Ήταν ισόβιος, ίσχυε για ένα έτος και ανανεωνόταν από κάθε έλληνα που είχε κλείσει το δωδέκατο έτος της ηλικίας του και μέχρι το θάνατό του. Η απόδειξη που έπαιρναν από τον φοροεισπράκτορα ήταν χάρτινη κι έγραφε: «ο φέρων το παρόν, έχει το δικαίωμα να φέρει την κεφαλήν επί των ώμων του δια εν έτος.»

Πλήρωναν λοιπόν στο Σουλτάνο τα μαλλιά της κεφαλής τους για να έχουν το κεφαλάκι τους ήσυχο. Είχαν μαλλιά όμως τότε, οι σκλαβωμένοι έλληνες και πλήρωναν. Σήμερα, οι ελεύθεροι έλληνες, με τα κουρεμένα κεφαλάκια μας, χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας, και μας ζητάει ο δικός μας Σουλτάνος να πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας που δεν έχουμε, κάθε χρόνο, για να έχουμε ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι μας το κουρεμένο. «Τι λέτε ουρέ;» που θα έλεγε κι ο αρχοστράτηγος. Και που θα τα εύρουμε; Κι αν δεν τα εύρουμε, πάει το κεφάλι μας; Θα μας το πάρετε; Και το κεραμίδι μας; Κι αυτό το λέτε ελευθερία; Και τι θα τα κάνετε τα σπίτια όλων των ελλήνων ουρέ; Ευρωπαϊκά παραθεριστικά; Καχύποπτη είμαι ε!

Δεν ξέρω που θα πάει αυτή η κατάσταση, αυτό που ξέρω όμως να σας πω είναι ότι του έλληνα το κουρεμένο κεφάλι ζυγό δεν υποφέρει. Και το σπιτοκαλυβάκι του είναι ο θησαυρός του. Και ξέρει να λέει και ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ. Και ξέρει να γίνεται ήρωας. Το έχει αποδείξει πολλές φορές. Στην ιστορία αυτού του τόπου είναι γραμμένο, δεν το βγάζω απ’ την κουρεμένη κούτρα μου. Πολύ φοβάμαι ότι με τούτα και με τ’ άλλα, άρχισαν να κυοφορούνται νέοι Γιαμπουδάκηδες, Κούγκια κι Αρκάδια.

Κι όταν ο λαός γίνει ποταμός και ξεχυθεί παντού, θα τα σαρώσει όλα. Και τότε δεν σας σώζει τίποτα, κύριοι, ούτε τα κάγκελα, ούτε οι γνωστοί άγνωστοι, οι κουκουλοφόροι, ούτε οι φίλοι σας οι Ευρωπαίοι, που θέλουν την Ελλάδα χωρίς τους έλληνες. Ένα πρέπει να ξέρετε όλοι σας. Ο έλληνας είναι σπόρος και φυτρώνει παντού....
 ΚΟΥΜΕΝΤΑΚΗ ΣΜΑΡΑΓΔΗ