Άγρια φαντασία [περίπου]

Τα αδίστακτα και αιμοδιψή καθάρματα που διαχειρίζονται το σύστημα, έχουν στη διάθεση τους -πέρα από όλα τα άλλα- και δύο πολύ σημαντικά ''εργαλεία'' των οποίων η δύναμη δεν θα πρέπει να υποτιμάται.

Αυτά τα εργαλεία είναι τα εξής:
1. αρτιότατες τεχνολογίες ελέγχου και παρακολούθησης
και
2. όπλα, πολλά και φουτουριστικά όπλα.

Τώρα … αν εγώ ήμουν ένα αδίστακτο κάθαρμα που είχε στη διάθεση του -πέρα από όλα τα άλλα- και τα δύο προρρηθέντα ''εργαλεία'', δεν νομίζω ότι θα καθόμουν να χάσω την εξουσία μου.
Το πολύ πολύ να επέτρεπα να δημιουργηθούν όλα τα καινοφανή δίκτυα και μετά να πήγαινα και να έλεγα: «εντάξει τώρα, στα σπίτια σας και θα σας ειδοποιήσουμε πως θα γίνει η διαχείριση των καινοφανών δικτύων που φτιάξατε».

Αλλά δεν νομίζω ότι θα χρειαστεί να κάνουν κάτι τόσο μακιαβελικό. Η ασταμάτητη επέλαση των πολυεθνικών εταιρειών θα προλάβει να κάνει τη δουλειά. Το 1% θα φτιάξει ένα 10% διαχειριστών και όλοι οι υπόλοιποι θα είναι άρρωστοι σκλάβοι, καθώς η δυαδική εποχή του έρποντος ανθρώπου θα μεστώνει [έχει ήδη ξεκινήσει].
Αυτό το μοντέλο θα επιχειρήσουν να το διασπείρουν και σε όσους περισσότερους πλανήτες μπορούν, φτιάχνοντας μια πραγματικά διαπλανητική ''αυτοκρατορία του κακού'', η οποία θα αποτελεί την εφιαλτική μεταρσίωση του καπιταλισμού.
Οι εξουσιαστές μετάνθρωποι στοχεύουν στα άστρα αλλά το παιχνίδι παίζεται ακόμα.

Σωτήρης Ανέστης

Πηγή: