Κάθε
επόμενη μέρα πάντα ελπίζω να έρθουν
εκείνες οι καλές μέρες που το μαγαζί
μου γέμιζε πελάτες.
Οι
προμηθευτές μου πληρώνονταν στην ώρα
τους και μου έστελναν περισσότερα
εμπορεύματα απ' όσα παράγγελνα.
Θυμάμαι
τα χαμόγελα και τα ανέκδοτα με τους
αντιπροσώπους τους, τις συναντήσεις
μας για την προμήθεια των εμπορευμάτων
της κάθε σεζόν.
Ο
λογιστής μου πληρωμένος στην ώρα του
καθώς και το ασφαλιστικό μου ταμείο ,τα
νοίκια μου ,οι μισθοί και τα δώρα του
προσωπικού .
Θυμάμαι
τις συναντήσεις μας σε ταβερνάκια της
συνοικίας μας ,
άσε
που με αυτούς κάναμε και τις κουμπαριές
μας .
Τώρα
όλα έχουν αλλάξει.
Οι
καλοί μου φίλοι και υπάλληλοι βλέποντας
τη δύσκολη κατάσταση του μαγαζιού μου
αποχώρησαν μόνοι τους χωρίς καν να
διεκδικήσουν ότι νόμιμα τους ανήκε.
Βλέπετε
τα μικρά εμπορικά καταστήματα δεν ήτανε
μόνο νούμερα υπήρχε και συναίσθημα
,κατανόηση ,κάτι που τώρα άντε να το
βρείς.
Οι
προμηθευτές αγρίεψαν, χάθηκε η επαφή
που υπήρχε, η κατάσταση έγινε ντόμινο,
ο ένας σφραγίζει την επιταγή του άλλου
,στον Τειρεσία οι περισσότεροι,τα ταμεία
απλήρωτα , η εφορεία επίσης .
Οι
τράπεζες για να διασφαλιστούν, από της
ευχετήριες κάρτες που μας έστελναν ,μας
ζητάνε τα ακίνητα μας υποθήκες.
Έχουν
περάσει τρία χρόνια που ολισθαίνω κάθε
μέρα και χειρότερα και ακόμα εγώ Ελπίζω.!!!!
Π[.Κ«Όσοι υποφέρουν δεν έχουν άλλη παρηγοριά απ' την ελπίδα.»
Ουίλιαμ Σέξπιρ
0 σχόλια: