Και το χάραμα αργεί…

Μάλιστα! Είναι πλέον φανερό ότι κάτι άλλαξε στη χώρα. Ο Στουρνάρας δηλώνει ότι με το μνημόνιο δεν πήραμε δάνειο, αλλά σχεδόν δώρο και μας φαίνεται απολύτως φυσιολογικό διότι «είναι μ@λ@κες, τώρα θα το καταλάβουμε;». Ξεμπερδέψαμε. Βγάλαμε τα συμπεράσματά μας και ως εκεί.

Τελικά το ζητούμενο ήταν αυτό. Να ανακαλύψουμε αν ο Στουρνάρας είναι στημένος από τις τράπεζες και ο Σαμαράς συστημένος από τη Μέρκελ. Μόλις το διαπιστώσαμε… όλα εντάξει. Τι άλλο να κάνουμε; Μήπως υπάρχει λόγος σοβαρός να αντιδράσουμε; Φυσικά και όχι. Ικανοποιήσαμε τον εγωισμό μας με τη διαπίστωση ότι δεν είμαστε χαζοί κι ότι τους καταλάβαμε.

Οπότε το ΠΑΜΕ αποφάσισε να βγάλει ανακοίνωση για την Αντζελίνα Τζολί. Δε λέω, ενθαρρυντικό το γεγονός ότι τη γνωρίζει ή έστω την έχει ακουστά. Λυπηρό το γεγονός ότι το ΚΚΕ συνεχίζει να απομονώνεται γράφοντας πως «Αν οι αστοί δημοσιογράφοι, και όχι μόνο, θέλουν να προβάλουν καρκινοπαθείς αγωνίστριες και αγωνίστριες με μαστεκτομή που συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη, ας έρθουν σε εμάς.

Έχουμε να τους δείξουμε εκατοντάδες εργάτριες, άλλες λαϊκές γυναίκες που εξακολουθούν, παρά την αρρώστια, να δίνουν τη μάχη του μεροκάματου, τη μάχη του μεγαλώματος και της ανατροφής των παιδιών χωρίς νταντάδες, τη μάχη συμμετοχής στους καθημερινούς κοινωνικούς αγώνες».

Τώρα, από πού κι ως που «εκατοντάδες εργάτριες» με καρκίνο του μαστού θέλουν να επιδειχθούν στα ΜΜΕ για να τη σπάσουν στην Τζολί, μόνο το ΚΚΕ το γνωρίζει. Επίσης, γίνεται φανερό από την ανακοίνωση ότι το ΚΚΕ πιστεύει πως «αληθινά πρότυπα άξια θαυμασμού» είναι μόνο οι καρκινοπαθείς εργάτριες μέλη του ΚΚΕ και όχι οι καθαρίστριες ή οι δικηγορίνες που ψηφίζουν άλλο κόμμα. Είναι κι αυτό μια άποψη, που σαφώς ξεκαθαρίζει την ιδεολογική καθαρότητα του πραγματικού καρκίνου του μαστού των κομμουνιστριών, από εκείνη των υπόλοιπων πολιτικών χώρων, που προφανώς δεν είναι ξεκάθαρη και επαναστατική.

Άποψη πάντως έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ευτυχώς όχι για την Ατζελίνα Τζολί, αλλά για την απεργία των καθηγητών στην περίοδο των πανελλαδικών που ξεκινούν σήμερα. Έχει την άποψη του καλού μύλου που όλα τ’ αλέθει. Και υπέρ των αιτημάτων των εκπαιδευτικών τάχθηκε και δεν πήρε ξεκάθαρη θέση για την απεργία καθώς δε θέλει, λέει, να επηρεάσει τα συνδικαλιστικά όργανα.

Τώρα το πώς γίνεται ένα κόμμα να θέλει να συμμετέχει στο υπάρχον συνδικαλιστικό τοπίο, αλλά να μην επιθυμεί να το επηρεάσει είναι κάτι που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να το εξηγήσει. Πάντως ακούγοντας τον Πάνο Σκουρλέτη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ να δηλώνει: «θεωρώ ότι πράγματι οι εκπαιδευτικοί, των οποίων αυτή τη στιγμή και τα κίνητρα και τα αιτήματα δεν χαρακτηρίζονται ως συντεχνιακά, θα πρέπει να κινηθούν με ένα τέτοιο τρόπο ώστε να κερδίσουν και τη συναίνεση της κοινωνίας στον δίκαιο, κατά τα άλλα, αγώνα τους», ειλικρινά δεν κατάλαβα τι εννοούσε.

Η κοινωνία είναι γνωστή σε όλους μας. Δεν είμαστε και καμιά ήπειρος. Μια μικρή χώρα είμαστε και γνωρίζουμε καλά ότι η «κοινωνία» ποτέ δε στηρίζει μια απεργία, επειδή ξεβολεύεται. Κι όταν λέμε «κοινωνία» σε αυτήν εντάσσονται και οι εκπαιδευτικοί που δε στηρίζουν ως πολίτες τις απεργίες των εργαζομένων στα νοσοκομεία, στα ΜΜΜ, στη ΔΕΗ και όπου αλλού.

Η «κοινωνία» στην Ελλάδα είναι φωτογραφία της παροιμίας «οι λαγοί κοπάδι δε γίνονται». Πάντα διαλυμένοι είναι κι ο καθένας τρέχει όπου του τη δώσει. Αυτή, λοιπόν, η στρεβλή «κοινωνία» όχι μόνο δε μπορεί να αποτελεί άλλοθι ώστε ένα κόμμα να μη στηρίζει ξεκάθαρα μια απεργία, αλλά είναι και βασική αιτία για να μη γίνονται πλέον απεργίες.

Από τη μια πλευρά, λοιπόν, αυτά τα νέα κι από την άλλη η «Χρυσή Αυγή» που συνεχίζει να πατά στην όλο και πιο φοβισμένη καθημερινότητα συλλέγοντας ψήφους για τις επόμενες εκλογές. Ακόμη και όσοι κομματικοί χώροι θέλησαν ειλικρινά να αντιπαρατεθούν στην αύξηση του νεοναζισμού έκαναν τραγικά λάθη με βασικότερο το ότι δεν πολεμάς τους βάρβαρους με πολιτισμό και ευγένειες. Θα σε νικήσουν.

Όσο για την τρικομματική – ουσιαστικά μοναρχική με δύο γελωτοποιούς – τα πράγματα δείχνουν ότι κάνει περίπατο σε πεδίο σπαρμένο από νεκρές περηφάνιες. Αν, μάλιστα, «ευοδωθεί» το δύσοσμο φλερτ Καρατζαφέρη – ΝΔ, τότε το πλήρως φασιστικοποιημένο κόμμα του Σαμαρά θα μπορεί να δηλώνει αντάξιο μιας δειλής κοινωνίας, ανίκανης να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Και το χάραμα αργεί…

Από τον ΚΑΡΤΕΣΙΟ, μοντάζ Γρέκι