Λεμοναδοπώλης

Λεμοναδοπώλης στη Θεσσαλονίκη τον καιρό της Τουρκοκρατίας ( πριν το 1890)

Ο Λεμοναδοπώλης ήταν πλανόδιο επάγγελμα στα τέλη του 18ου αιώνα αρχές 19ου , σήμερα έχει εκλείψει. Ο Λεμοναδοπώλης ήταν πλανόδιος πωλητής και πουλούσε λεμονάδες δικής του κατασκευής, γνώριμη η φωνή που φώναζε: Λεμονάδες! μια πεντάρα η μια γκαζόζ , μια πεντάρα η μία! . Το επάγγελμα του Λεμοναδοπώλη κι όχι μόνο θεωρούνταν αίτιο πολλών επιδημιών κι νόσων επειδή δεν τηρούνταν κανόνες υγιεινής^[1].
Η λεμονάδα ή και Γκαζόζ όπως την έλεγαν , κατασκευαζόταν από τους ίδιους τους πωλητές , πρώτη ύλη για την κατασκευής της ήταν το νερό , η ζάχαρη και το "ξυνό" η το στημένο λεμόνι^[2]. Για να πουλήσουν πολλές λεμονάδες έκαναν διάφορα τεχνάσματα, συνεργάζονταν με ζαχαροπλάστες κι έβαζαν δίπλα τους τον πάγκο-τάβλα, έτσι ο πελάτης τρώγοντας γλυκά έβλεπε δίπλα την λεμονάδα κι έπινε να ξεδιψάσει, η ρίχνοντας λίγο αλάτι στα γλυκά διψούσε περισσότερο.
Οι λεμοναδοπωλητές γύρναγαν τους δρόμους η τις παραλίες η κάθονταν σε κάποιο σταθερό σημείο - πόστο. Είχε μια πετσέτα στον ώμο , άσπρη ποδιά στην μέση, μια κανάτα η ένα δοχείο για την λεμονάδα κι ένα ποτήρι ^[3].
Η λέξη λεμοναδοπώλης χρησιμοποιήθηκε έχοντας πολλές έννοιες κι σκοπούς. Το 1924 στο Παρισινό θέατρο "Ομνίδ-Πατέ" παίχτηκε το έργο "Η ωραία Λεμοναδοπώλιδα" ^[4]. Το 1908 η εβραϊκή γαλλόφωνη εφημερίδα της Θεσσαλονίκης "Journal De Salonique" αποκάλεσε τους Έλληνες "λεμοναδοπωλητές" που θεωρήθηκε βρισιά^[5].
πηγη