Έχω την πεποίθηση πως εάν η ανθρώποτητα είχε ακολουθήσει στην οργάνωσή της την Φύση και τους κανόνες της, τότε μάλλον θα ζούσαμε σαν την Φυλή των Ξωτικών στον κόσμο του Τόλκιν....
Στην πραγματικότητα είμαστε πιο κοντά σε λογική και τρόπο ζωής με τα Όρκς, μόνο που αλλάζει κάθε φορά ο Λευκός Μάγος που μας κατευθύνει....
Στη φωτογραφία βλέπεις την αράχνη Parawixia bistriata, που ζει κάπου στη Νότια Βραζιλία. Η συγκεκριμένη "κυρία" γνωρίζει πως όταν τυγχάνει να συμβιώνει δίπλα σε πολυπληθή γειτονιά, οι καβγάδες δεν είναι ποτέ η λύση. Τί κάνει;
Once the sun begins to set, P. bistriata swarm the communal silk lines, searching for spots to build their webs. As each spider claims its territory, it shoos away others that try to settle uncomfortably close by. Early in the evening, the still-webless interlopers graciously move on, knowing that they will likely find an empty spot elsewhere. But as the night progresses, desperation sets in. Open sites become scarce, so webless spiders no longer retreat when resident spiders bounce up and down to drive them away. Instead, they sit near a resident's web and freeload on large prey—seemingly with the resident's permission.
Με λίγα λόγια, υπάρχει μία διαρκής συνενόηση - διαπραγμάτευση, σχετικά με το πού θ'απλώσει τον ιστό της η κάθε αράχνη.... Χωρίς μάχες, αλλά με διάλογο....
Φύση, δεν μας διδάσκεις....Μας "τρομάζεις"....
Jim Tzikis
Πηγή:
0 σχόλια: